Το κενό και τα μπαζώματα

Του Ιωάννη Δαμίγου

Το μικρό, ομολογουμένως κενό, μεταξύ έρπουσας ακροδεξιάς, συντηρητικής δεξιάς, θολής κεντροδεξιάς, παρηκμασμένων σοσιαλιστών και σταθερών κομμουνιστών , που καλυπτόταν πάντα από μια αριστερή, προβληματική και απροσδιόριστη τάση, εκκενώθηκε. Εκκενώθηκε επιτήδεια, μετά από μια σοβαρή συγκέντρωση δημοκρατικών μικτών τάσεων, που πρόσβλεπαν με διαφορετική ματιά και τρόπο σε μια αναγκαία αλλαγή πολιτικής. Γνωστά τα έργα και η μεθοδευμένη πλάνη των επίσης γνωστών υπαιτίων αυτής της εκκένωσης. 

Έκτοτε επιχειρούνται από διάφορους καιροσκόπους πολιτικούς εργολάβους μπαζώσεις αυτού του περιβόητου κενού. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες όμως, αδυνατούν να συμπληρώσουν το κενό αυτού του χώρου, λόγο έλλειψης πειθούς και φερεγγυότητας. Και επειδή το κενό δεν υφίσταται στους κανόνες της φύσης, η πλήρωσή του θα “μπαζωθεί” μοιραία από τα υπάρχοντα ήδη υλικά. Καθώς “ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος”, ο φόβος για κατάληψη του κενού από επίκαιρες μοδάτες ακροδεξιές δυνάμεις εκτόνωσης, πανευρωπαϊκά καθοδηγούμενες, μεγαλώνει. Οι προβλέψεις για τις επικείμενες ευρωεκλογές φανερώνουν αυτόν τον κίνδυνο, ως αποτέλεσμα της ανυπαρξίας αντίπαλης πρότασης. Η παρουσία μιας ξεφτισμένης πλέον “αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που συνεχίζει σκοπούμενη και με εμμονή στα χειρότερα, η χλιαρή και αχνή προσπάθεια παρουσίας μιας ανακυκλωμένης Νέας Αριστεράς, απογοητεύουν το ούτως ή άλλως προβληματικό κοινό τους, που ή θα στραφεί αλλού όπως ή θα απέχει πλέον άπραγο. 

Οι “σπόνσορες” της Νέας Δημοκρατίας, έχουν ως γνωστό τον πρώτο λόγο του μπαζώματος αυτού του κενού, ελέγχοντας τον χώρο της “δεξιάς” πέραν αυτής. Γνωστοί ως καπάτσοι εργολάβοι “δημοσίων” έργων, άλλωστε, θα καλύψουν το κενό.

Κάποτε ρώτησα έναν εξαίρετο καθηγητή μου τί είναι το “απόλυτο κενό”, που μου είχε αναφέρει σε μια δύσκολη εννοιών συζήτηση περί χώρου, γιατί το κενό είναι χώρος. Η απάντησή του ήχησε εκκωφαντικά στο μαθησιακό κενό μου και ήταν ο ασύλληπτος όρος, το “απόλυτο τίποτα”. Λάτρεις του “τίποτα” και του “απόλυτου” σε εφαρμογή, αποτελούμε τα ιδανικά μπάζα για κάλυψη του κενού.