Του Τάκη Ψαρίδη
Αυτοί που στήριξαν τον Κασσελάκη διασύροντας και καταστρέφοντας τον Σύριζα, αρχίζουν σιγά σιγά να παίρνουν θέσεις απέναντι του, δήθεν εν όψει του συνεδρίου.
Στην πραγματικότητα το συνέδριο είναι το πρόσχημα, καθώς βλέπουν στις δημοσκοπήσεις ότι το πρόβλημα δεν είναι οι θέσεις, οι πολιτικές και τα προγράμματα, ούτε και οι «άλλοι» οι «υπονομευτές». Το πρόβλημα είναι το γεγονός ότι ο «πρόεδρος», όχι μόνο δεν πείθει τον κόσμο, όσες αγκαλίτσες και «αδιαμεσολάβητες» σχέσεις και αν κάνει, αλλά αποτελεί και την κύρια πηγή του διασυρμού και της απαξίας του κόμματος.
Η επίπλαστη «ενότητα» με το σόου στις Σπέτσες ήταν τελικά διάρκειας δύο ημερών. Παράδειγμα ο Νίκος Παππάς που δηλώνει πως ο πρόεδρος θα κριθεί στις ευρωεκλογές και όχι στις εθνικές εκλογές όπως θέλει εκείνος. Ταυτοχρόνως είναι γνωστή η διάσταση Κασσελάκη- Πολάκη. Τόχουμε πει από την πρώτη στιγμή. Δύο τόσο τερατώδη «εγώ» στον ίδιο χώρο δεν χωράνε.
Τώρα πολλοί προβληματίζονται, όχι μόνο αν ο Σύριζα θα βγει τρίτο κόμμα στις εκλογές που αυτό είναι σχεδόν βέβαιο, αλλά αν θα φτάσει μέχρι τις ευρωεκλογές. Έτσι και αλλιώς όμως οι επιπτώσεις θα είναι πολύ οδυνηρές για όλους.
Κατά πρώτον στους καιροσκόπους, βουλευτές και στελέχη, που έσπευσαν να επωφεληθούν από την νέα κατάσταση στο κόμμα..
Δεύτερον σε εκείνους, βουλευτές και στελέχη, που είδαν εξ αρχής το κακό αλλά με καλή θέληση παρέμειναν στο κόμμα για να παλέψουν από μέσα και να μην το αφήσουν στα χέρια των Κασσελάκη-Πολάκη..
Και τρίτον στα δύστυχα ταλαιπωρημένα μένη του κόμματος. Άραγε, τι θα επιλέξουν τώρα μεταξύ του Πολάκη και Κασσελάκη; Τι θα επιλέξουν τώρα όλοι αυτοί που αγνοώντας γεγονότα, δηλώσεις, συμπεριφορές, πολιτικές θέσεις και αξίες, επιμένουν φανατικά και στους δυο μαζί ό,τι και αν αυτοί κάνουν; Δυστυχώς όποιον και να επιλέξουν και πάλι περήφανοι θα είναι μέσα στον φανατισμό τους που καταργεί την σκέψη και τη λογική τους.
Τελικά δεν είναι μόνο οι καιροσκόποι υπεύθυνοι για τον διασυρμό και την καταστροφή του Σύριζα. Όλοι είναι υπεύθυνοι καθώς με τις επιλογές τους, έστω και με καλές προθέσεις, συνέδραμαν αντικειμενικά στην πλήρη απαξία του.
Ο Κασσελάκης δεν εκλέχθηκε αδιαμεσολάβητα με τις αξίες και τις αρχές της αριστεράς. Επιβλήθηκε διαμεσολαβημένα και επικοινωνιακά με την μεταπολιτική και το ίδιο του το θέαμα σε ένα κόμμα που είχε φθαρεί και απαξιωθεί και ήταν έτοιμο να δεχτεί ως Μεσσία ακόμα και τον οποιονδήποτε.
Ήδη η προσωπολατρία είχε καταλάβει τις θέσεις των αρχών και αξιών της αριστεράς και η προτροπή του Πολάκη στους πιστούς του, προκειμένου να εκδικηθεί τους «άλλους» και η ανοχή του Τσίπρα, ήταν απλώς ο δίαυλος για να περάσει το κακό. Η ταλαίπωρη βάση απλώς, όπως είχε μάθει να λατρεύει τον έναν, λάτρεψε αμέσως και τον άλλον που προτάθηκε ως αντικαταστάτης του και ας ήταν παντελώς άγνωστος. Συγκοινωνούσα προσωπολατρία θα την έλεγα..
Το ερώτημα τώρα είναι το εξής. Ας αφήσουμε τους καιροσκόπους που και πάλι κάπου θα βρουν να τρυπώσουν, ως συνήθως. Οι υπόλοιποι και καλοπροαίρετοι, βουλευτές και στελέχη, πώς θα διασώσουν την όποια αξιοπρέπεια τους απόμεινε στα μάτια του κόσμου που αύριο θα ζητήσουν την ψήφο του; Τι άλλο περιμένουν; Να πηδήξουν από το πλοίο εκ του ασφαλούς όταν ναυαγήσει πλήρως, ή από τώρα, να επιδείξουν ήθος, τόλμη και παρρησία αναγνωρίζοντας το λάθος τους και διαχωρίζοντας την θέση τους πριν είναι πολύ αργά;
