Του Τάκη Ψαρίδη
Εκλέχτηκε κατηγορώντας τους άλλους ως «υπονομευτές». Τελικά έφυγαν οι «υπονομευτές» και τώρα βρήκε νέους «υπονομευτές»..
Οι εξελίξεις και ιδίως η άκρως διχαστική και ανατριχιαστική βοναπαρτική ομιλία διαταραγμένου μονάρχη στο συνέδριο, δικαιώνουν τα στελέχη που έκαναν εξ αρχής την επιλογή να φύγουν από ένα κόμμα που ο νέος αρχηγός του το διασύρει προδιαγράφοντας το μέλλον του.
Αυτοί που παρέμειναν και στήριξαν τον Κασσελάκη, κατηγορώντας τους άλλους ως «υπονομευτές», έγιναν τώρα «υπονομευτές» και οι ίδιοι. Καμία έκπληξη και απολύτως αναμενόμενο. Στην ιστορία δεν υπάρχει «αδιαμεσολάβητη» σχέση με τον λαό χωρίς «υπονομευτές», καθώς η «υπονόμευση» αποτελεί τροφή για τον όχλο και τους οπαδούς και στήριγμα για κάθε «αδιαμεσολάβητη» εξουσία.
Τώρα, οι νέοι «υπονομευτές» που στήριξαν τον «αδιαμεσολάβητο» πρόεδρο, ας μην περιμένουν ότι θα ξεπλυθούν έστω και αν σταθούν απέναντι του στις νέες εκλογές. Είναι αργά για δάκρυα. Εκτός και αν πάρουν την αξιοπρέπεια τους στα χέρια τους και βρουν το θάρρος και την παρρησία να βγουν -τώρα και όχι αύριο, από το λούκι στο οποίο βρίσκονται.
Άλλωστε, όποιος και αν εκλεγεί, αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει μέσα στον συριζα μία προσωπικότητα που να διαθέτει την δυναμική για μια κυβερνώσα αριστερά. Το δε μήνυμα του Τσίπρα είναι σαφέστατο. Παραμένει στην πολιτική αλλά αποστασιοποιείται από τον Σύριζα με άγνωστες τις προθέσεις του για το μέλλον.
Ακόμα λοιπόν και αν χάσει ο Κασσελάκης, που είναι μάλλον απίθανο, το κακό έχει γίνει και δεν διορθώνεται. Έτσι και αλλιώς μπαλώματα θα γίνουν που θα επιταχύνουν την εξαέρωση του κόμματος, ενώ τα μέλη που δεν είναι φανατικά, καθώς επίσης και οι ψηφοφόροι, θα απογοητευτούν επικίνδυνα και ακόμα περισσότερο και στην καλύτερη περίπτωση θα προτιμήσουν τους καναπέδες τους.
Την ιστορία του Σύριζα ως κυβερνώσα αριστερά την τελείωσαν αμετάκλητα και αυτό είναι μεγάλο κρίμα για όλον τον προοδευτικό κόσμο, την χώρα και την κοινωνία που δοκιμάζεται καθημερινά από ένα καθεστώς χωρίς αντιπολίτευση..
