Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν…. Ή αλλιώς: στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει παράδοση επιθέσεων σε δημοσιογράφους – από κάποια στελέχη που δεν αντέχουν την πολιτικη κριτική στους ίδιους και στη δράση τους. Τώρα μια βουλευτίνα του, το κάνει χωρίς να υπάρχει καμιά αναφορά στο πρόσωπό της.
Παραβιάζοντας την αστική αγωγή της η κυρία Έλενα Ακρίτα, εξετράπη σε υβρεολόγιο εναντίον της εφημερίδας Documentο, με ασήμαντη αφορμή. Σε άλλη στήλη θα βρείτε την ανάρτηση της και την -πληρωμένη- απάντηση της εφημερίδας
Πριν από πέντε χρόνια η ίδια, φορέας ενδόξου ονόματος της ελληνικής πολιτικής ιστορίας – εφημεριδογράφος, τηλεπερσόνα και επιτυχημένη συγγραφέας, ή “παροδική” βουλεύτρια, αλλά “παντοτινή” δημοσιογράφος, όπως λέει -δεν δέχθηκε λογοκρισία κειμένου της από την εφημερίδα της και παραιτήθηκε.
Σήμερα ανάρτησε ένα κακόγουστο και προσβλητικό κείμενο με εμπάθεια, εναντίον καθ’ όλα εγκύρου συντάκτη της εφημερίδας “Documento”. Επειδή ο Άγγελος Προβολισιάνος- υπογράφοντας παραπολιτικό σχόλιο με τα αρχικά Α.Π., όπως συνηθίζεται- -ανέφερε όσα άκουσε για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλο. Π.χ. βουλευτής -όχι της Δεξιάς- έλεγε: “Καλό παιδί ο Σωκράτης, αλλά δεν κάνει για αυτό τον ρόλο”.
Αν στην Κουμουνδούρου δεν ξέρουν τι λένε πολλοί -ή δεν θέλουν να ξέρουν -για τον πρόεδρό τους, δικό τους θέμα. Και εν πάση περιπτώσει αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση του η Ακρίτα, παράβλεψε ότι λειτουργούσε κατά το ανέκδοτο με τον Πάπα: το Βατικανό διέψευσε κάτι που έγραψε μια εφημερίδα και διάβασαν οι αναγνώστες της και το έμαθε όλος ο κόσμος.
Αν πρόκειται για πολιτικό καθήκον, μάλλον είναι καινούργια στη δουλειά και ακολουθεί λάθος πρότυπα. Το κομματικό φιλότιμο δεν μπορεί να οδηγεί σε κατήφορο την προσωπική δημόσια παρουσία του πολιτικού.
Αν προκύπτει από την “πολυετή δημοσιογραφική της εμπειρία” όπως αναφέρει, μάλλον πρέπει να την επανεξετάσει, αν σε ένα τυπικό δημοσιογραφικό κείμενο ανακάλυψε λόγους να μιλήσει για «δημοσιογραφικό απόπατο» , «κείμενο σκουπίδι» και “λασπογραφία χωρίς στοιχεία»- σαν να υπάρχει και λασπογραφία με στοιχεία.
Συνιστά παροξυσμό να αναφέρεται πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοκρατική εφημερίδα σε “έμεσμα” που “μπορείτε να το διαβάσετε και να ξεράσετε” και “χέστη” συντάκτη.
Να εξισώνει τη δημοσιογραφική εργασία, με “κακοποιητική ρητορική ακροδεξιών «δημοσιογράφων» – είτε αυτοί χρηματίζονται από παρακρατικούς, προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, είτε μέσω της λίστας Πέτσα είτε είναι χρήσιμοι ηλίθιοι και δεν τα παίρνουν από πουθενά”.
Το ύφος- σε μεταγενέστερο κείμενο- ‘εγώ παιδιά έτσι είμαι. Από πιτσιρίκα, έτσι είμαι. Όταν έχω να πω κάτι το λέω. Δεν στρογγυλεύω τα λόγια μου, δεν υπολογίζω συνέπειες” αρμόζει σε δραστηριότητες εκτός πολιτικής.
Όπως της απάντησε η ΕΣΗΕΑ, που την αποδοκίμασε για τα “προσβλητικά και απαξιωτικά σχόλια””ο δημοσιογράφος δεν ελέγχεται με ύβρεις, αλλά με επιχειρήματα”.
Ο ευρωβουλευτής Κώστας Αρβανίτης δεν της χαρίσθηκε: < Η Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και φυσικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΠΣ έχει πάρει θέση καθαρά, έντιμα και με σθένος ενάντια στις οργανωμένες ή μη επιθέσεις κατά δημοσιογράφων και ανεξάρτητων Μέσων Ενημέρωσης….Χωρίς να ζυγίζει αν η πολιτική οπτική της γραφής εξυπηρετεί ή υπηρετεί το πολιτικό αφήγημα του κόμματος – ή γενικότερα της Αριστεράς – ή τα χτυπήματα κατά του πολιτικού αντιπάλου.»
Ουτε ο Ν. Φαραντούρης: <«Η ελευθερία του τύπου δεν μπορεί να είναι a la carte»>
Τίποτε από όσα καταλόγισε η βουλευτίνα στην εφημερίδα δεν είχε βάση – και η απάντηση του εκδότη της Κώστα Βαξεβάνη υπήρξε μάλλον επιεικής. Και ας επιχείρησε η ίδια εκ των υστέρων να αναφερθεί σε παλαιότερη… επαγγελματική πρόταση που δέχθηκε- σαν να εξασφαλίζει αυτό άλλοθι για τους χαρακτηρισμούς της.
Δικαίωμά της και υποχρέωση της προφανώς, να στηρίζει με θέρμη τον πρόεδρο του κόμματός της όπως έκανε και με τον προηγούμενο. Αλλά εν προκειμένω δεν χρειαζόταν καμία στήριξη. Πόσο μάλλον αυτού του επιπέδου.
Σεβαστή η πεποίθηση “έχουμε πρόεδρο”, αλλά μάλλον θα κριθεί όταν σκάσει μύτη το θρυλούμενο κόμμα Τσίπρα.
Η κυρία Ακρίτα εξέθεσε το επάγγελμα του οποίου επιδιώκει συχνά να εμφανίζεται ως ιέρεια. Όσοι έχουν δημόσιο μιντιακό λόγο οφείλουν να τον διατυπώνουν με ευπρέπεια. Με όση οξύτητα κρίνουν , αλλα όχι με ευτέλεια.
Αν δημοσιογράφοι εκφράζουν τις αντιρρήσεις, τις κρίσεις ή τη γνώμη τους, με όρους χαμαιτυπείου , τότε η δημοσιογραφία θα καταστεί περισσότερο κακόφημη από όσο την έχουν καταντήσει κάποιοι που κατά τα λοιπά την “υπηρετούν”.
Εξέθεσε επίσης το κόμμα της και την ηγεσία του. Αν μη τι άλλο, ο Σωκράτης Φάμελλος είναι αξιοπρεπής άνθρωπος και ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την κριτική που του ασκείται. Ουτε δείχνει να χρειάζεται υπεράσπιση από τσελεπή που υπερασπίζονταν και το σύστημα Κασσελάκη.
Σε κάθε περίπτωση αυτό το κομμα δεν χρειάζεται και έναν θηλυκό Πολάκη, αν ληφθεί υπόψη πόσο έχουν πληρώσει τη χρήση του πληκτρολογίου απο τον πραγματικό.
Αντί να επιτίθεται στη συγκεκριμένη εφημερίδα η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν περισσότερο συνεπής με την ιδιότητά της, αν τιμούσε τους συνεργάτες του Documento. Όχι μόνο για την ερευνητική δημοσιογραφία που ασκούν- είδος δυσεύρετο στο ελληνισμό μιντιακό στερέωμα- αλλά και για όσα έχει προσφέρει αυτή η δημοσιογραφία στο κόμμα της.
Ο Βαξεβάνης και η ομάδα του, υποστήριξαν, με βαρύ κόστος, τον ΣΥΡΙΖΑ τα στελέχη και τους επικεφαλής του. Αν κάποιοι από όσους του χρωστάνε θέλουν να του πάρουν το βόδι, μάλλον προφέρουν κακές υπηρεσίες στον ευατό τους. Τα γραπτά μένουν…
Κοντολογίς η Έλενα Ακρίτα συμπεριφέρθηκε με απρέπεια σε μια εφημερίδα του πολιτικού της χώρου και σε έναν δημοσιογράφο, που απλώς εκανε τη δουλειά του. Δεν επιτίθεσαι με ύβρεις σε ένα μέσο ενημέρωσης που κουβάλησε το κόμμα σου και τις αμαρτίες του, για χρόνια.
Μπορεί να ήταν η κακή στιγμή. Δεν θα είναι ντροπή αν ζητήσει συγνώμη. Δεν αρκεί η εξομολόγηση: ¨Ετσι είμαι. Αυτή είμαι… Κωλοχαρακτήρας; Πεισματάρα; Κεφάλι αγύριστο; Μπορεί. Αλλά το βράδυ κοιμάμαι ήσυχα”.
Αν επιμείνει, πολλοί θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πράγματι “αυτή είναι”. Και θα της μείνει…
