Toυ Γ. Λακόπουλου
Πρώτο: Ο Χρήστος Στυλιανίδης υπήρξε ο πιο επιτυχημένος ελληνόφωνος στο Κολλέγιο των Επιτρόπων, μετά τη Βάσω Παπανδρέου.
Η συνεισφορά του στην ευρωπαϊκή υπόθεση ήταν υποδειγματική.
Διαχειρίστηκε το χαρτοφυλάκιο της Ανθρωπιστικής Βοήθειας, σπεύδοντας ο ίδιος επί τόπου.
Είναι ο πιο ταξιδεμένος αξιωματούχος της Ευρώπης στον Τρiτο κόσμο- και προφανώς ο περισσότερο εμβολιασμένος.
Επικίνδυνες αποστολές. Η παρουσία στη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γουινέα, που έπληξε ο Έμπολα ήταν συντροφιά με τον θάνατο.
Ο Στυλιανίδης έστησε το rescEU, ως πανευρωπαϊκό σύστημα πολιτικής προστασίας- το οποίο ο Γιούνκερ κατέταξε στα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Επιτροπής του.
Μετείχε επίσης στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ιατρικού Σώματος, που αντιμετωπίζει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Κάπως έτσι, είχε ωριμάσει το κοινοτικό κέντρο η ιδέα για ένα οριζόντιο χαρτοφυλάκιο με βασικό αντικείμενο την Αφρική κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.
Αλλά ο Νίκος Αναστασιάδης, χολωμένος επειδή ο Στυλιανίδης δεν τον κάλυψε στο σκάνδαλο με τις «χρυσές βίζες», πέταξε ό,τι σημαντικότερο θα μπορούσε να πάρει ποτέ η Κύπρος.
Έστειλε στο Μπερλεμόν μια συμπαθέστατη- πλην άσχετη κυρία από το περιβάλλον του – στη οποία έδωσαν… μισό χαρτοφυλάκιο.
Δεύτερο: Ο Στυλιανίδης θα ήταν ένας καλός υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μάλλον απαραίτητος για να συμμαζευτεί όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ηθικά, το χάλι της Κύπρου μετά την τραυματική θητεία του σημερινού προέδρου.
Τρίτο: Ο πρώην επίτροπος έβγαλε από τον τόκο του χρόνου τα προσόντα του, για ένα υπουργείο που δεν υπάρχει, σε μια κυβέρνηση, που έχει πάρει το δρόμο χωρίς επιστροφή, με ένα τρόπο που συνιστά παραποίηση.
Έναν πολιτικός με κοσμοπολίτικη νοοτροπία και ανοιχτούς ορίζοντες, ανάμεσα στον Βορίδη, τον Άδωνι, τον Πλεύρη και τ΄ άλλα τα παιδιά της ακροδεξιάς κομπανίας, είναι σαν μύγα μέσα στο γάλα.
Είναι ο τρίτος Κύπριος μετά τον Λουκή Ακρίτα και τον Γιάννο Κρανιδιώτη, που βρίσκεται σε κυβερνητικό αξίωμα στην Αθήνα.
Αλλά αν συγκρίνουμε με ποιους είχαν να κάνουν οι δυο πρώτοι και ποιοι συγκροτούν το αποτυχημένο σύστημα Μητσοτάκη, προκύπτει ότι πήρε μεγάλο ρίσκο.
Πολλοί πιστεύουν ότι μόλις αντιληφθεί τι εστί Νεομητσοτακισμός και ποιοι ασκούν το «επιτελικό κράτος», θα πάει να κόψει ρόδα μυρωμένα, κρίνους ανθούς και πασχαλιές.
Πώς θα στήσει μηχανισμό πολιτικής προστασίας στο πολιτικό περιβάλλον που δημιουργεί για τους υπουργούς η «τρόικα» του μεγάρου Μαξίμου;
Μεταξύ μας: ο Στυλιανίδης είναι το είδος του πολιτικού που χρειάζεται η Ελλάδα, αλλά με άλλη κυβέρνηση και άλλον Πρωθυπουργό.
Περισσότερο είναι πολιτικός που χρειάζεται η Κύπρος.
Η εντυπωσιακή εισβολή του στην ελληνική πολιτική σκηνική, μάλλον δείχνει άγνοια κινδύνου.
Ή αλλιώς: δεν ξέρει με ποιους έμπλεξε. Ούτε ρώτησε…
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
