Tου Γ. Λακόπουλου
Όποιος διαβάσει στα ΝΕΑ τη μεταφοράς μιας συνομιλίας για τα ελληνοτουρκικά που είχε ο έγκυρος Γ. Παπαχρήστος με την παραμερισμένη Ντόρα Μπακογιάννη και τη Χάγη θα τρομάξει.
Ούτε λίγο ούτε πολύ η πρώην υπουργός Εξωτερικών συστήνει να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το άφησε ο Σημίτης- με τα Ίμια, τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι. Με μπηχτές στον Καραμανλή που δεν το συνέχισε – και στον εαυτό της βέβαια που ήταν υπουργός του- σκάει το παραμύθι:
-Είναι δείγμα ανοιχτού μυαλού και προσαρμογής στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή να πάει η Ελλάδα στη Χάγη για να λύσει τις διαφορές της με την Τουρκία.
Η μη διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι απαρχαιωμένη αντίληψη του προηγούμενου αιώνα, για τις ελληνουρκικές σχέσεις και τα … μεταξύ μας προβλήματα”!!!
Η κυρία το κάνει για τους δικούς της λόγους. Π.χ. για να βρει θέση στην κυβέρνηση του αδελφού της, αφού μια τέτοια κίνηση εκ μέρους του δεν μπορεί να διαχειριστεί κανείς άλλος εκτός από τη ίδια.
Ή γιατί ψυχανεμίζεται πού πάνε κάποιες δυνάμεις το πράγμα και θέλει να εμφανιστεί ως πιονέρα. Ή για τους ίδιους- υπερατλαντικούς- λόγους που το έκανε ο Σημίτης με τον Γ. Παπανδρέου, ΔΕΝ το έκανε ο Καραμανλής και προτίθεται προφανώς να το κάνει ο Κυριάκος.
Άλλωστε η ιδέα της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο με τους Τούρκους καλλιεργείται από πολλές πλευρές εντός και εκτός της χώρας. Και βρίσκει έδαφος όχι μόνο στο Μητσοτακέικο, αλλά έχει διεισδύσει και στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, μέσω… παλιών σημιτικών. Τώρα θα δούμε τι σημαίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας με κύρος.
Η συνεκμετάλλευση χρειάζεται μια προσχηματική επικύρωση και η Χάγη είναι η καλύτερη. Τα πακετάρουμε όλα, συμφωνούν και οι Τούρκοι αφού αυτό ακριβώς επιδιώκουν, αβαντάρουν και οι Αμερικανοί, δείχνει καλή θέληση και Ελλάδα, όπως ήδη προανήγγειλε ο Έλληνας Πρωθυπουργός και το Δικαστήριο μας τα μοιράζει δίκαια.
Αν γίνεται καλά αντιληπτό από τη συνομιλία Παπαχρήστου-Μπακογιάννη, η Ελλάδα χάνει την ΑΟΖ στο Καστελόριζο, αλλά της μένει στη Λέρο. Και στη Σαλαμίνα ασφαλώς.
Όλοι μένουν ευχαριστημένοι: Ερντογάν, Μητσοτάκης, Τραμπ, Μακρόν- έχουμε κι αυτόν τον μουστερή τελευταία να μας φροντίζει, εταιρίες πετρελαίου.
Και φυσικά ο Κυριάκος αυτοανακηρύσσεται εθνικός ήρωας. Νέος Ελευθέριος Βενιζέλος- όπως προκύπτει και από τη νέα εκδήλωση της φιλοδοξία του με το άρθρο στην Καθημερινή -παρότι θα έχει κάνει το αντίθετό από τον Εθνάρχη: δεν θα μεγαλώνει την Ελλάδα, αλλά θα την μικραίνει. Γιατί αυτό είναι η εκχώρηση δικαιωμάτων κυριαρχίας.
Ως πολιτικός ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει για τον εαυτό του. Εκλεγμένος Πρωθυπουργός είναι , την εμπιστοσύνη της Βουλής διαθέτει, δικαιούται να εφαρμόσει την εξωτερική πολιτική του και να επιχειρήσει να βρεί λύσεις.
Αλλά στα εθνικά θέματα υπάρχουν επιλογές που υπερβαίνουν τις κυβερνήσεις. Εξελέγη για να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, στο οποίο δε συμπεριλαμβάνεται το παζάρι με τους Τούρκους στο Αιγαίο. Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι δεν έχει εντολή να πάρει μόνος του αποφάσεις σ’ αυτό το θέμα
Αν προχωρήσει θα μπλέξει. Και ασφαλώς πολιτικά θα έχει την τύχη του έτερου κληρονόμου που πήγε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο χωρίς εξουσιοδότηση.
Αν ως Πρωθυπουργός κρίνει ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η πάγια ελληνική εξωτερική πολιτική στα ελληνοτουρκικά πρέπει να το θέσει σε εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση να το θέσει σε συμβούλιό πολιτικών αρχηγών. Και εξάπαντος να το συζητήσει με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μπορεί να έχει μια χώρα να κυβερνήσει, αλλά αυτή η χώρα δεν είναι τσιφλίκι του ούτε την κυβερνάει εν λευκώ. Υπήρχε πριν από αυτόν και πρέπει να υπάρχει και μετά από αυτόν.
Για ένα περίεργο λόγο ο Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός τοποθετεί τον εαυτό του στην Ιστορία με τρόπο που σκορπάει …τρόμο: θεωρεί ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί τις τύχες του έθνους ανατρέποντας θεμελιώδεις παραμέτρους τη ύπαρξής και της πορείας της χώρας. Προς το παρόν οδηγείται από αποτυχίας μέχρι γκάφες: Πρέσπες, Λονδίνο, Λιβύη.
Αν προσχωρήσει θα φτάσει σε όλεθρο. Το Αιγαίο είναι τα Άγια των Αγίων για τον ελληνισμό. Δενπροσφέρεται για ερασιτεχνισμούς.
Η πάγια πολιτική της χώρας είναι συγκεκριμένη: Δεν διεκδικούμε τίποτε από κανέναν και δεν διαπραγματευόμαστε, ούτε παραχωρούμε, τίποτε σε κανέναν.
Η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία είναι οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας για την οποία προτείνουμε προσφυγή στη Χάγη. Για οριοθέτηση, όχι για διανομή, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και αφού ανακηρύξουμε τις ΑΟΖ μας, όπως επιμένει ο καθηγητής Θ . Καρυώτης.
Στη μια και μοναδική περίοδο -την περίοδο Σημίτη- που η χώρα έδειξε διάθεση να μετακινηθεί από αυτή την απαράβατη θέση το αποτέλεσμα ήταν εθνικά δυσάρεστο. Την επιπολαιότητα με τη οποία κάποιος άλλος προσπαθούσε να κάνει τον μεγάλο πολιτικό, πληρώνουμε σήμερα.
Καθαρές κουβέντες: κανείς δεν δικαιούται να παίξει τη χώρα στα ζάρια. Αν ο σημερινός Πρωθυπουργός βασανίζεται από το ουκ εά με καθεύδειν το του Τσίπρα τρόπαιον στο Μακεδονικό, -ή αν θέλει να αποδείξει οτιδήποτε σε οποιανδήποτε- ας βρει άλλο τρόπο και άλλα θέματα.
Το παιχνίδι οι επενδυτές έρχονται είναι ανεκτό. Το παιχνίδι ας έλθουν και οι Τούρκοι, αφού το ζητούν σύμμαχοι και εταίροι δεν είναι. Ο Κ. Καραμανλής τον προειδοποίησε ήδη.