Του Γ. Τεκίδη
Άδικη και σκληρή, αφού δεν του έδωσε την ευκαιρία να ζήσει, να συναντήσει και να συγχρωτιστεί με πνεύματα και προσωπικότητες των δικών του πολιτικών και όχι μόνο, αξιών. Μίζερη και κατώτερη των δυνατοτήτων, των ιδεών, και του πνεύματος του, η σημερινή εποχή, η διανθισμένη με μικρόνοες πολιτικούς , με τον ξύλινο και τετριμμένο λόγο, τον ανίσχυρο να αντιμετωπίσει και να εξηγήσει έννοιες και σημασία των λέξεων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον μέγα εχθρό της κοινωνίας και της δημοκρατίας, που είναι η Αριστερά.
Γι’ αυτό και ο Αδ. Γεωργιάδης, πρώην τηλεβιβλιοπώλης και νυν υπουργός του νεοπαγούς Μητσοτακικού καθεστώτος, δοθείσης ευκαιρίας, προσπάθησε για άλλη μια φορά να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Προς αποφυγή, λοιπόν, παρεξηγήσεων και άλλων πονηρών ερμηνειών που δίνουν στη σημασία λέξεων όπως, Αριστερός ή Δεξιός, οι μιαροί αρνησιπάτριδες της Αριστεράς, ο Άδωνης μιλώντας σε εκδήλωση για την απονομή των Fund Managers Awards 2022, υπήρξε καταλυτικός και άκρως διαφωτιστικός, επί του θέματος.
“Αν πάτε στη λέξη δεξιός, κάνε το πείραμα να το δεις, δεξιός, αλλά μεταφορικά, ο ευοίωνος, ο εργατικός, ο ιδιοφυής, ο αποτελεσματικός. Αριστερός , μεταφορικά, ο άχρηστος, ο ανεπρόκοπος, ο γρουσούζης… αυτό σημαίνει στα ελληνικά, δεξιός και αριστερός.”. Ταυτόχρονα έκφρασε την απορία, μα και τη στενοχώρια του, πως κάτι τόσο απλά και εξηγήσιμα στη γλώσσα μας πράγματα, οι συμπατριώτες μας δεν τα κατανοούν, ούτε και τα γνωρίζουν. Όπως δεν γνωρίζουν, κατά τον λαλίστατο γκουρού των οικονομικών, υπουργό και βασικές οικονομικές έννοιες, όπως το ομόλογο, το αμοιβαίο κεφάλαιο, το PSI, και άλλα.
Ένα σημαντικό τμήμα συμπολιτών μας που θεωρούν πολιτικό τους σπίτι και αφετηρία τις ιδέες και τις αξίες της Αριστεράς, για τον ακραιφνή δημοκράτη Άδωνη, είναι το κοινωνικό περιθώριο, οι άνευ σημασίας και ποιότητας άνθρωποι που δεν αξίζουν καμία τύχη. Όπως δεν αξίζουν καμιάς προσοχής και καταξίωσης και μερικές άλλες κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συνάδουν με τις κοινωνικές, πολιτικές η και πολιτιστικές προτεραιότητες και αξίες του Μέγα Άδωνη. Και να ήταν μόνο ο ο Άδωνης σε αυτή την κυβέρνηση με αυτές τις ιδέες, αυτές τις απόψεις, καθότι στην υπουργική και κοινοβουλευτική σύνθεση της αγνώριστης Μητσοτακικής ΝΔ, η πλειοψηφία είναι συνοδοιπορούσα των πεποιθήσεων του Αδωνίδος.
Να μη ξεχνάμε με την ευκαιρία και τις ρήσεις του άλλου μεγάλου πολιτικού ανδρός, του Μάκη Βορίδη, υπουργού των εσωτερικών, όταν με αξιομνημόνευτη σοβαρότητα και ψυχραιμία αποφαίνεται υπέρ των Νομοθετικών και θεσμικών ρυθμίσεων, ώστε να περιθωριοποιηθεί δια παντός η Αριστερά στη χώρα μας.
Αυτά ακούει και ο μεγάλος πολιτικός τους οδηγός και εμπνευστής και αγαλλιάζει η ψυχή του, εκεί στην κόλαση, ο Γιόζεφ Γκαίμπελς. Μια και οι κολασμένοι , στον επουράνιο κόσμο, έχουν κατά διαστήματα το δικαίωμα να ρίχνουν μια ματιά και στο μάταιο τον επίγειο, να δούνε τι άφησαν σαν κληρονομιά με τα όσα είπαν και έκαναν για όσο καιρό ήσαν και αυτοί κάτοικοι του. Και χαίρονται και ριγούν από συγκίνηση όλος ο φασιστικός εσμός και οι συνοδοιπόροι τους για τον σπόρο που έσπειραν πριν φύγουν. Για τον σπόρο από τον οποίο προέκυψαν άξια τέκνα σήμερα και μύστες των όσων είπαν και έπραξαν στην εποχή τους εκείνοι.
Συνεπείς συνεχιστές της πιο απάνθρωπης ιδεολογίας, οπαδοί του πολιτικού σκότους, της μισαλλοδοξίας και του αφανισμού, ακόμη και του βιολογικού – όπως δίδαξαν και οι πολιτικοί τους μέντορες – των πολιτικών τους και όχι μόνο, αντιπάλων, οι σύγχρονοι Αδώνηδες, Μάκηδες, Θάνοι και πλείστοι άλλοι.
Το τέρας δεν είναι προ των πυλών. Βρίσκεται πλέον εντός των πυλών και μάχεται σθεναρά και με ανείπωτο θράσος και ντυμένο με δημοκρατική προβιά, επιδιώκοντας να του μοιάσουν και να το αποδεχτούν όλο και περισσότεροι. Αλλοίμονο αν τα καταφέρει.
ΥΓ. Όντως, τελικά άδικη για τον Αδ. Γεωργιάδη η ζωή. Να του στερήσει την ευκαιρία να συναγελαστεί και να ζήσει στιγμές λαμπρές με το ιδεολογικό του ίνδαλμα, τον τεράστιο Γιόζεφ Γκαίμπελς. Τότε που οι κοινές τους ιδέες γίνονταν πράξη με θύματα εκατομμύρια… άχρηστων, ανυπόληπτων, τεμπέληδων, υπάρξεων που είχαν το θράσος να απαιτούν να τους θεωρούν, ανθρώπους. Κρίμα…