Του Ιωάννη Δαμίγου
Στην ομιλία του στα Χανιά ο κ. Τσίπρας, αφού προέβη στις συνήθεις διαπιστώσεις και πρόβαλε εκ νέου τα γνωστά προβλήματα που έχει επιφέρει η σκληρή δεξιά και αυταρχική κυβέρνηση ή καθεστώς, είπε και κάτι άλλο που δεν με εξέπληξε, αλλά με εντυπωσίασε και με προβλημάτισε ως παραδοχή. Πως επισκεπτόμενος τον καγκελάριο της Γερμανίας κ. Σόλτς, του έδωσε το πράσινο φως για κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας.
Δηλαδή ως τροχονόμος ή σταθμάρχης της πολιτικής οδού δίνει το ελεύθερο, το πράσινο φως, να πορευθεί ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας, κατόπιν αδείας του. Την πικρή αλήθεια, την πραγματικότητα, την γνωρίζουμε, όχι όλοι βέβαια, αλλά κάποιοι λιγότεροι, σίγουρα. Αλλά έτσι ωμά και χωρίς τακτ, έστω πως θα ήταν θετικό κάτι τέτοιο ή πως θα βοηθούσε στην δύσκολη ισορροπία της Ευρώπης, να παραδέχεται πως πήρε το πράσινο φως; Μέχρι προχθές μας απαγόρευαν με κόκκινο φανάρι και μας επέτρεπαν με πράσινο, οδηγίες οι Αμερικάνοι. Σήμερα αυτό το έχει αναλάβει ο Γερμανός καγκελάριος, μετά την κ. Μέρκελ;
Πρέπει λοιπόν πάντα από κάποιον άλλον να παίρνουμε την άδεια, αφού πρώτα του ξεδιπλώσουμε τα σχέδιά μας. Γιατί δεν επισκέπτεσαι έναν καγκελάριο αν δεν έχεις να παρουσιάσεις ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο, για να δείξει το πράσινο φως.
Ενοχλήθηκα από τον ευθύ τρόπο μιας τέτοιας αναφοράς, από έναν αριστερό ηγέτη, που τελευταία και ίσως καλώς πράττει, με αυτά και με αυτά που έχουν συμβεί στο κόμμα, χρησιμοποιεί τον περιεκτικό όρο “προοδευτικός”. Δικαιώνοντας έναν από άλλον χώρο ερχόμενο πολιτευτή, προ πολλού καιρού, που είχε προτείνει σε ένα συνέδριο να απαλειφθεί ο όρος “ριζοσπαστική” αριστερά, γιατί τρομάζει. Τρόμαζε προφανώς τόσο που απορρίφθηκε καταρχάς η λέξη “ριζοσπαστική”, αλλά και ο προσδιορισμός “αριστερά” λίγο αργότερα.
Καλώς ή κακώς, ο πανδαμάτωρ χρόνος θα δείξει, η ανάγκη των καιρών, των γρήγορων αλλαγών και η επιβίωση, όπου επιβίωση σημαίνει προσαρμογή, οδηγεί σε αλλαγές θεώρησης και πρακτικής.
Ίσως αυτό που θα παραμείνει σαν σταθερά, να είναι η σύμφωνη γνώμη, το πράσινο φως κάποιου ισχυρού ηγέτη, Ευρωπαίου, Αμερικάνου, από την Κίνα ίσως, προκειμένου να πράξουμε τα ανάλογα. Αν δεν υπήρχαν οι “τροχονόμοι”στα γραφεία και τα φανάρια στους δρόμους, γύρευε τι θα συνέβαινε στην κυκλοφορία. Σημασία λοιπόν έχει, εδώ που φθάσαμε χωρίς κανόνες και άδειες με δαύτους, πως πήρε το πράσινο φως για συνέχεια, αν άκουσα καλά. Προσαρμόζομαι λοιπόν για να επιβιώσω. Πάντα με το πράσινο φως σας. Απλώς θίχτηκα λίγο, με το συμπάθιο. Ήδη μου πέρασε.