Του Νίκου Λακόπουλου
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές αποκαλύπτουν την άνοδο της Ελληνικής Λύσης -που σε πολλούς νομούς στη Βόρεια Ελλάδα είναι δεύτερο κόμμα- σε περιοχές όπου και η Νίκη εμφανίζει διψήφια νούμερα.
Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχει χάσει την δεύτερη θέση, στην οποία επιστρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με το κόμμα του Βελόπουλου να βρίσκεται σε ποσοστά που δεν είναι μακρυά από το να φέρουν την Ελληνική Λύση σ΄αυτή τη θέση.
Στη μεγάλη εικόνα τα κόμματα της ακρο-παλαιοδεξιάς ξεπερνούν το 18% και παραπέμπουν σε ένα σενάριο εφιαλτικό για τα δημοκρατικά κόμματα σε ένα πολιτικό σκηνικό με τη Νέα Δημοκρατία ακλόνητη στην κυβέρνηση και ένα κόμμα της ακροδεξιάς στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο χώρος της ευρύτερης δεξιάς ξεπερνά τις ψήφους της δημοκρατικής παράταξης και το φάντασμα της Ενωμένης Ακροδεξιάς με πρωτοφανή ποσοστά πλανάται πάνω από την Βουλή όπου όλα μαζί τα δημοκρατικά κόμματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αξιοπρεπή αντιπολίτευση δεν μπορούν καν να καταθέσουν καν μια πρόταση μομφής και πολύ περισσότερο να σχηματίσουν στο άμεσο μέλλον κυβέρνηση.
Η τραγωδία δεν είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ απειλούνται να βρεθούν στην τρίτη, τέταρτη ή την πέμπτη θέση, αλλά ακόμα κι αν συνεργασθούν, ενωθούν ή εξαφανισθεί το ένα κόμμα για τη ζωή του άλλου τα ποσοστά που φαίνεται να συγκεντρώνουν θα είναι κοντά στο 24-25%.
Μικρά κόμματα χωρίς ηγέτες
Το πιο τραγικό για τους ηγέτες τους είναι πως εμφανίζουν δημοτικότητα χαμηλότερη από τα ίδια τα κόμματά τους πράγμα που τους θέτει υπό αμφισβήτηση χωρίς να υπάρχει στα δύο κόμματα εναλλακτική λύση.
Προφανώς ένα κόμμα με ποσοστά κάτω από 12% βρίσκεται πολύ κοντά στην εξαέρωση όταν βρεθεί όμως το κόμμα που θα το εξαερώσει και ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζουν να είναι προσωρινοί αρχηγοί, στρατηγοί χωρίς στρατό και πρόεδροι κομμάτων υπό προθεσμία.
Αν κάποτε ο δικομματισμός επιστρέψει -όπως θα συμβεί κάποτε νομοτελειακά- αν όχι και τα δύο από τα δύο κόμματα που κινούνται με την ιδέα της επιστροφής -ως πρώην κυβερνητικά κόμματα- τουλάχιστο το ένα πρέπει να εξαφανισθεί για να αιμοδοτήσει το άλλο.
Ο Μητσοτάκης και το “Κέντρο”
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ο Αλέξης Τσίπρας θα “είχε για μπρέκφαστ” κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει ένα κόμμα από την άκρα δεξιά ως το “προοδευτικό κέντρο”, αλλά εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις να είναι ο βασικότερος εκφραστής του χώρου που ορίζεται ως ‘Κέντρο” οδηγώντας στο περιθώριο ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι νόμοι για τα ομόφυλα ζευγάρια και τα μη κρατικά πανεπιστήμια ήταν ένα ρίσκο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη -καθώς δεν είχαν αποδοχή από τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων- και ο πρώτος δίχασε την κοινοβουλευτική του ομάδα, ωστόσο αυτό που έχει πρόβλημα είναι το ΠΑΣΟΚ και όχι η Νέα Δημοκρατία!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε αρχικά ως ένα νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό, εμφανίζεται πλέον ως μεταρρυθμιστής που δεν διστάζει να συγκρούεται με την Ακροδεξιά και την Εκκλησία.
Πρόκειται για έναν πρωθυπουργό που κατηγορείται για τις υποκλοπές, την συγκάλυψη σκανδάλων, την διάλυση του κράτους δικαίου, τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης που εμφανίζεται ωστόσο ως καταλληλότερος για την κυβέρνηση με σοβαρό αντίπαλο τον Κανένα.
Ή για την πιο ανίκανη- μάλλον την χειρότερη- αντιπολίτευση που είχαμε ποτέ με το πρωτοφανές φαινόμενο να έχει φθορά η κυβέρνηση, αλλά όχι ο επικεφαλής της- και να πέφτει η… αντιπολίτευση.
Ο Μητσοτάκης και ο Κανένας
Το 77% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση συγκαλύπτει το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά το 41% την ψήφισε και ένα μεγάλο ποσοστό θα την ξαναψηφίσει. Άλλωστε απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη υπάρχει μόνο ο Κανένας ως αντίπαλος.
Δεν είναι μόνο η ανεπάρκεια των ηγετών των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι πως τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν κόμματα του παρελθόντος. Το οριστικό τέλος τους μπορεί να είναι η μόνη λύση καθώς στο ερώτημα “ποιος μπορεί να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη” κανένα από τα δύο κόμματα δεν μπορεί να δώσει απάντηση.
Καθώς το φάντασμα ενός μεγάλου ακροδεξιού κόμματος πλανιέται πάνω από την πολιτική σκηνή, με την αποχή να σπάει όλα τα προηγούμενα ρεκόρ, ένα ακόμα φάντασμα πλανιέται και περιμένει να αποχτήσει σάρκα και οστά.
Το φάντασμα ενός νέου, σύγχρονου κόμματος που δεν θα έρχεται από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον και θα δημιουργηθεί ως ανάγκη κι όχι ως επιστροφή, όταν γίνει σαφές πως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξαναυπάρξει.
