Αλέξης Τσίπρας: Αντεπίθεση…

Toυ Γ. Λακόπουλου

Η αντεπίθεση θα πετύχει ως νέα αφετηρία για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αν πείσει ότι η νίκη του θα είναι νέα αφετηρία για τη χώρα. Από εδώ και πέρα δεν κρίνεται ο Παπανδρέου και ο Μητσοτάκης. Κρίνεται ο Τσίπρας.

Ο Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί να επαναδιεκδικήσει τη Δημοκρατική Παράταξη – με τους σκελετούς που κρύβει στα ντουλάπια του.

Αλλά ο Παπανδρεϊσμός μπορεί να κάνει ζημιά στην πρωτοκαθεδρία του Τσίπρα στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Γι’ αυτό ο Παπανδρέου μιλάει για τους ανιόντες του καταλογίζοντας ανιστόρημα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συντηρητικό κόμμα».

Ποιος είναι τι, προκύπτει αν συγκριθούν Τσίπρας και Παπανδρέου ως πρώην Πρωθυπουργοί.

Ο ένας διεκδικεί αξιώματα ως κληρονόμος και ο άλλος είναι ο μόνος Πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση που δεν κατάγεται από τζάκι.

Ο ένας αλυσόδεσε τη χώρα στα Μνημόνια και το ΔΝΤ – του αγαπημένου Στρος Καν τότε – και ο άλλος την απελευθέρωσε, όσο γίνεται.

Ο ένας τόλμησε να λύσει το Μακεδονικό και ο άλλος ακόμη μασάει τα λόγια του.

Ο ένας έχει το χρίσμα της δωρεάς στη δημόσια παρουσία του και ο άλλος μπερδεύει της κάλπες με τις κάλτσες.

Ωστόσο, στην ελληνική Κληρονομική Δημοκρατία ενίοτε το όνομα υποκαθιστά το πρόσωπο.

Οι δυο γόνοι που κανείς δεν περίμενε να κυβερνήσουν, πήραν δακτυλίδι ο ένας από τον Σημίτη και ο άλλος από τον Σαμαρά.

Συμπέρασμα. Όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά. Ά, αλλιώς, το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη.

Έτσι ο Τσίπρας άφησε τις φράξιες και τους επικεφαλής τους στον μικρόκοσμο της Κουμουνδούρου και κατεβαίνει στο λαό.

Όταν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πρέπει να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό.

Αυτό που έπρεπε να κάνει αδιάκοπα από όταν βρέθηκε στην αντιπολίτευση ξεκινάει τώρα.

Η προσωπική επαφή με τη βάση της Δημοκρατικής παράταξης είναι το μοναδικό όπλο ενός εν δυνάμει πρωθυπουργού που δεν βασίζεται σε ενδιάμεσους.

Το μιντιακό σύστημα δεν θέλει και το κόμμα του δεν μπορεί να του στρώσει τον δρόμο προς την τρίτη πρωθυπουργία.

Αλλά, όπως λέει μια ισπανική παροιμία, το δρόμο τον ανοίγεις μόνος σου.

Η περιοδεία του Τσίπρα είναι αντεπίθεση σε ιδιαίτερη συγκυρία: οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ περιέχονται χρονικά στο συνέδριου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το συνέδριο περιέρχεται χρονικά στις εθνικές εκλογές.

Η αποστολή του είναι να αφυπνίσει προσωπικά ο ίδιος τις δυνάμεις της κοινωνίας που πιέζονται ασφυκτικά από την νεομητσακική διακυβέρνηση.

Με την αδιαμφισβήτητη οικειότητα στη σχέση του με τους πολίτες, να ξεκαθαρίσει τα πράγματα για την προοδευτική διακυβέρνηση που επαγγέλλεται.

Δεν την προσωποποιούν τα «βαρίδια» από την προηγουμένη κυβέρνησή του, οι ξύλινες φιγούρες των κομματικών και οι ιδεοληψίες των ξεπερασμένων..

Δεν επιδιώκει τη «δεύτερη φορά Αριστερά» του Τσακαλώτου, την «ανατροπή» του Παππά , τους «αρμούς» του Τζανακόπουλου και την απειλή «θα είναι αλλιώς» του Πολάκη.

Δεν επιδιώκει να αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο.

Η αντεπίθεση θα πετύχει ως νέα αφετηρία για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , αν πείσει ότι η νίκη του θα είναι νέα αφετηρία για τη χώρα.

Από εδώ και πέρα δεν κρίνεται ο Παπανδρέου και ο Μητσοτάκης. Κρίνεται ο Τσίπρας.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR