Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ποιος είναι το πρόσωπο της χρονιάς που κλείνει, στην εγχώρια πολιτική σκηνή;
Πολλοί θα σκεφθούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μετά από τετραετή άσκηση εξουσίας, ακύρωσε την εκτίμηση «χειρότερος Πρωθυπουργός, με τη χειρότερη κυβέρνηση, από τη Μεταπολίτευση» και κέρδισε θριαμβευτικά νέα τετραετία.
Θα μπορούσε επίσης να είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Χωρίς ιδιαίτερη σχέση με την πολιτική και καμία με την Αριστερά, βρέθηκε αρχηγός του δευτέρου κόμματος της πολιτικής ζωής και του πρώτου της Αριστεράς.
Γιατί όχι όμως, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής: αποχώρησε εθελουσίως από την τρέχουσα Βουλή, μάλλον απηυδισμένος με την αλλοτρίωση των αρχών του κόμματός του, από τον Νεομητσοτακισμό!
Μην σπεύδετε να ψηφίσετε. Ο τίτλος πάει καλύτερα σε άλλον: στον Αλέξη Τσίπρα.
Η αρχή του 2023 τον βρήκε εν δυνάμει Πρωθυπουργό. Αλλά το κόμμα του αντί να επωφεληθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση, έχασε σχεδόν τη μισή του δύναμή και διασπάστηκε.
Είναι ρεκόρ αποτυχίας. Στην πραγματικότητα ο Τσίπρας θυσίασε τον εαυτό του , στον… εαυτό του.
Υποθήκευσε την επιστροφή του στην κυβέρνηση, με την ανοχή στο κομματικό ιερατείο: μπορούσε να το κάνει ότι ήθελε, αλλά κατέληξε να τον κάνει ότι ήθελε.
Αντί να εμφανίσει νέα κυβερνώσα ομάδα, άφησε να τον καταπιεί η ομάδα με τη οποία ηττήθηκε στις προηγούμενες εκλογές.
Τελικά η πλατεία ήταν άδεια και όταν έσβησαν τα φώτα της ράμπας, στο ρεκόρ προστέθηκε απλώς η θεωρία της «υπονόμευσης που κόστισε την εκλογική νίκη».
Αλλά οι υπονομευτές θα ορκίζονταν υπουργοί του αν την έπαιρνε.
Το 2015 ο Τσίπρας υπήρξε ο μαγνήτης που μετακίνησε από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ την κυβερνώσα πλειοψηφία της Δημοκρατικής Παράταξης. Οκτώ χρόνια αργότερα, το κόμμα του την έβλαψε όσο την είχε βλάψει και το ΚΚΕ το 1945.
Ο απολογισμός της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν «ιδανικός» για αντιπολίτευση: υποκλοπές, κατεδάφιση του κράτους Πρόνοιας και του κράτους Δικαίου, ταξική πολιτική, αδιαφάνεια, αλαζονεία, αλληλουχία σκανδάλων, κομματισμό και οικογενειοκρατία…
Ευλόγως τέτοια εποχή πέρυσι, το επερχόμενο 2023 πρόβαλε ως σωτήριο έτος για τον άξονα Αριστερά – Κεντροαριστερά, που εκπροσωπούσε ο Τσίπρας.
Η επιστροφή του στην κυβέρνηση θα τον έβαζε στην ομάδα των ιστορικών ηγετών αυτού του άξονα. Αλλά συνέβη το αντίθετο: αποδέχθηκε έτος πανωλεθρίας…
Ουδείς αξιόπιστος παρατηρητής θα δεχθεί ότι τις εξελίξεις καθόρισε η μιντιακή υπεροπλία του αντιπάλου του.
Όσο περνάει ο καιρός αναδεύεται ως πιο λογικό συμπέρασμα ότι στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του απερχομένου έτους, περισσότερο ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά κέρδισε η ΝΔ.
Από αυτή την άποψη ο Τσίπρας μπορεί εύκολα να ανακηρυχθεί πρόσωπο του 2023: τα έχασε όλα.
Είναι η πιο αρνητική διάκριση της σταδιοδρομίας του. Και θα παραμείνει, αν δεν βρει εγκαίρως τρόπο να την αναστρέψει…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
