Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η αναμέτρηση του Αλέξη Τσίπρα με τη Δεξιά του Μητσοτάκη είναι κρίσιμη και κάθε Πολάκης στον πάγκο του.
Όποιος ανατρέξει στα «Άπαντα Πολάκη», μπορεί να υπολογίσει εύκολα πόσο κόστισε ως τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ – και πόσο ωφέλησε τον Μητσοτάκη.
Ακόμη πιο εύκολα μπορεί να υπολογιστεί το όφελος του ΣΥΡΙΖΑ από την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να τελειώνει με ένας στέλεχος που θα μπορούσε να είναι χρήσιμο στο κόμμα του, χωρίς την ανισόρροπη συμπεριφορά του.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ψευδαισθήσεις: το φαινόμενο Πολάκη επιβαρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αποτελεί «κακοήθες πολιτικό μελάνωμα» στον δημόσιο βίο.
Το προφίλ του ανάγωγου βουλευτή με τον ασύδοτο λόγο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προσωπική ευπρέπεια και τη συγκροτημένη δημόσια παρουσία του Τσίπρα.
Ωστόσο ο ίδιος τον ανέχθηκε – με συναίσθηση ίσως της ημερομηνίας λήξης της παρουσίας του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιοι μιλούν για «συναισθηματισμό», που τον συγκρατούσε οσάκις έφτανε ως την απόφαση της απομάκρυνσης.
Μπορεί να υπήρχε. Αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν ότι ο Τσίπρας πίστευε πως ο Πολάκης μπορεί να συνετιστεί.
Όταν διαπίστωσε ότι στην πορεία προς τις εκλογές εξελίσσεται σε εγκαιροφλεγή βόμβα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, την απενεργοποίησε.
Ωστόσο στην πολιτική τίποτε δεν συμβαίνει σε κενό αέρος: η αποπομπή Πολάκη συνδέεται με την υποδόρια τάση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογική αποδυνάμωση του προέδρου του …
Οι ανορθόδοξες παρεμβάσεις Πολάκη, δεν λειτουργούσαν συμπληρωματικά μόνο στις επιδιώξεις Μητσοτάκη – ιδίως στις παραστάσεις με συμπρωταγωνιστή τον Γεωργιάδη.
Ήταν και συμπληρωματικές της …κριτικής αδράνειας παραγόντων που έχουν διακριθεί ως εσωκομματική αντιπολίτευση.
Εκόντες- άκοντες, θολώνουν το μήνυμα.
Τελειώνοντας με τον Πολάκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει και με τη «στρατηγική δευτέρου κόμματος» και όσους την έχουν υιοθετήσει άδηλα- για τους λόγους του ο καθένας.
Η ηγετική πυγμή Τσίπρα είναι εκδήλωση της βούλησής του να κερδίσει τις εκλογές, ενοποιώντας τις κομματικές και παραταξιακές δυνάμεις.
Δείχνει να διαβάζει σωστά ότι ο Μητσοτάκης, έχοντας συναίσθηση της υποχώρησής του στο εκλογικό σώμα, θα εστιάσει προεκλογικά στην αναζήτηση διαφοροποιήσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι δεν υπονομεύει τον στόχο για την πρώτη θέση, θα προβάλλεται διογκωμένο στις μιντιακές οθόνες της ΝΔ, ως δείγμα αδυναμίας του Τσίπρα- άρα και ως έλλειμμα «πρωθυπουργικότητας»
Ακριβώς αυτό κόβεται με το μαχαίρι και ο καθένας στην Κουμουνδούρου αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Όποιος σπεύδει παραμονές των εκλογών να εγείρει …ιδεολογικά θέμα ή να αμφισβητήσει το προνόμιο του προέδρου του κόμματος στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, ρίχνει νερό στους αντίπαλους μύλους.
Ο ηγέτης οφείλει να είναι ηγετικός. Η ηγετικότητα Τσίπρα, δεν είναι θέμα του Καταστατικού, ούτε προσωπικός εγωισμός.
Η άσκησή της προκύπτει από το ιμπέριουμ της πολιτικής παρουσίας του και το βεληνεκές της στη Δημοκρατική Παράταξη.
Η αναμέτρηση με τη Δεξιά του Μητσοτάκη είναι κρίσιμη και κάθε Πολάκης στον πάγκο του..
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
