Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αρκεί ένα ανέκδοτο που του είπε κάποτε ο Αντώνης Τρίτσης – και το πήρε τοις μετρητοίς. Δεν είναι άγνωστο. Ξέρετε, αυτό με τον οίκο ανοχής και τη συμβουλή της κυρίας που τον διεύθυνε: «Όταν οι δουλειές δεν πάνε καλά, απλώς αλλάζουμε τα κορίτσια».
Η εικόνα από μακριά: σπανίως κυβέρνηση βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση, όσο η σημερινή: ακρίβεια, πανδημία, διάλυση του κράτους, φαυλότητα, κομματισμός, ταξική πολιτική…
Σε ακόμη πιο δύσκολη βρίσκεται ο Μητσοτάκης: σκληρή διεθνής αποδοκιμασία, εσωτερική απόρριψη μοντέλου διακυβέρνησης, κομματική αμοιβαδοποίηση, κακόφημες -οικογενειακές- πρακτικές και πλέον υποκλοπές.
Κι όμως οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν αλώβητο και φαβορί για τις επόμενες εκλογές – ενώ ο βασικός αντίπαλός του κολλάει, ή αποδυναμώνεται.
Εδώ υπάρχει ένας γρίφος και πρέπει να τον λύσει ο Αλέξης Τσίπρας, ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός:
-Οι δημοσκόποι, απεικονίζουν την πραγματικότητα ή την κατασκευάζουν;
Αν τα γκάλοπ είναι μούφα, κάποιοι έχουν στήσει μια διαρκή κομπίνα με χορηγό τον Μητσοτάκη και κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Γι’ αυτά υπάρχουν νόμοι, θεσμοί, δημόσια καταγγελία, προσφυγή στη Βουλή και στη Δικαιοσύνη.
Γιατί τίποτε δεν βλέπουμε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ;
Αν ισχύει το πρώτο, προκύπτει ένα θεμελιώδες ερώτημα: οι πολίτες θέλουν τη Δεξιά. Τους σαγηνεύει ο Μητσοτάκης και το τσίρκο Medrano που εμφανίζει ως κυβέρνηση;
Ή απλώς δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν τους λέει κάτι το πρόγραμμά του; Ή δεν είναι πειστικά τα στελέχη του;
Δεν τους αρέσει ο Τσίπρας; Ή, «τον ερωτεύονται αλλά δεν τον παντρεύονται» – που έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Μη κοροϊδευόμαστε: το πρόγραμμα μια χαρά είναι και ο Τσίπρας -που διατηρεί την ακτινοβολία του στη Δημοκρατική παράταξη- κάνει τον Μητσοτάκη αλοιφή, οσάκις αναμετρώνται.
Άρα το πρόβλημα βρίσκεται στα στελέχη. Δηλαδή, αυτοί που θέλουν τον Αλέξη, δεν θέλουν κάποιους Συριζαίους. Που είναι οι ίδιοι της ήττας του 2019.
Θα μείνει ο υποψήφιος Πρωθυπουργός αδρανής, περιμένοντας τη “δημοσκόπηση της κάλπης”;
Αν τα γκάλοπ είναι στημένα, θα λειτουργήσουν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και το κόμμα του θα πάει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Αν είναι αυθεντικά, θα μείνει στην Ιστορία σαν ο πρώτος υποψήφιος Πρωθυπουργός που κάθισε κι έχασε.
Δεν έκανε τίποτε για να βελτιώσει την κομματική εικόνα, να αναβαθμίσει το στελεχιακό του δυναμικό, να εξηγήσει πειστικότερα το πρόγραμμά του και να αναδείξει καλύτερα τη βλάβη που επιφέρει ο αντίπαλός του.
Δεν κάνει δηλαδή ό,τι θα έκανε κάθε πολιτικός αρχηγός που βλέπει: «με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».
Εδώ ίσως πρέπει να καταφύγει στους κλασσικούς. Στον Ανδρέα Παπανδρέου, για παράδειγμα.
Δεν χρειάζεται να μελετήσει τα «Άπαντα» του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Αρκεί ένα ανέκδοτο που του είπε κάποτε ο Αντώνης Τρίτσης – και το πήρε τοις μετρητοίς.
Δεν είναι άγνωστο. Ξέρετε, αυτό με τον οίκο ανοχής και τη συμβουλή της κυρίας που τον διεύθυνε: «Όταν οι δουλειές δεν πάνε καλά, απλώς αλλάζουμε τα κορίτσια».
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
