Του Γ. Λακόπουλου
Οι Μητσοτάκηδες δεν τα πήγαιναν καλά με τους Έβερτ. Γι’ αυτό μερικοί σημείωσαν την σπουδή με την οποία ένα Μητσοτακόπουλο ξήλωσε από το δημοτικό του συμβούλιο μια Εβερτοπούλα.
Αλλά αυτή η ανάγνωση δεν είναι ακριβής. Δεν πρόκειται για απαλλαγή γόνου από άλλη γόνο. Την απέμπεμψε για να μην τον πάρει μαζί της.
Η «αληθινή Κυρία» -όπως έσπευσε να την υπερασπιστεί ο Άδωνις Γεωργιάδης, ρίχνοντας κι εδώ το αντιμητσοτακικό βέλος του και εξομοιώνοντας την με τον εαυτό του στη βάση της «χαλαρότητας του Διαδικτύου»- Αλεξία Έβερτ, μπήκε στην πολιτική ως κληρονόμος και την ευτελίζει.
Μαζί με τη μνήμη του μακαρίτη Μίλτου, που μπορεί να προέρχονταν από την ΕΚΟΦ, αλλά μεταπολιτευτικά υπήρξε υπόδειγμα συντηρητικού πολιτικού – στις σχέσεις με τους αντίπαλους του. Τυπικός Καραμανλικός.
Η «τύπισσα»-, για να χρησιμοποιήσουμε έναν προσδιορισμό, πιο κοντά στο λόγο της – έβγαλε μίσος και χολή για μερίδα ανθρώπων που αγωνίζονται έντιμα και καθαρά για τις ιδέες τους.
Τους βλέπει σαν «τρωκτικά και κατσαρίδες» με τα οποία δυσκολεύεται να συμβιώνει.
Ο βαθμός εξαχρείωσης έφτασε ως την αναισθησία να ζητήσει αμέσως συγνώμη. Χρειάσθηκε περισσότερο από μια μέρα για να το …κάνει χειρότερο. Ζήτησε μισή συγγνώμη από το ΚΚΕ. «Οι χαρακτηρισμοί μου δεν το αφορούσαν».
Αλλά τα περί τρωκτικών και κατσαρίδων τα κράτησε. Ως «προσωπική άποψη». Πάλι για ανθρώπους. Όσους «προκαλούν και δεν σέβονται τους νόμους και κατ’ επέκταση τους συνανθρώπους τους». Με αρκετό μελό: « Δεν σέβονται τους δια σωληνωμένους στην εντατική, δεν σέβονται τους νεκρούς». Από τη μια ασχημονεί και από την άλλη μας δουλεύει…
Ποιον θα πείσει ότι ο εμφυλιοπολεμικός αταβισμός δεν προϋπήρχε μέσα της- και γύρω της και απλως τωρα μοιράσθηκε
Πολιτευόμενη είναι, δεν μπορεί να μην ξέρει πόσο βλαπτικός είναι ο ατυχής λόγος. Είναι η κυβερνητική συγκυρία που την παρακίνησε να βγάλει απωθημένα άλλων εποχών. Δεν ήταν ατύχημα. Ήταν διεκδίκηση πολιτικού παράσημου. Προσδοκία εύκολης δημοσιότητας- και την είχε. Μάζεψε το μισό όταν είδε ότι τη βλάπτει…
Από αυτή την άποψη το αίσχος μιας κληρονόμου, περπάτησε στις ράγες του Γεωργιάδη, του Βορίδη, του Μπογδάνου και άλλων λιγότερο γνωστών. Απόηχος όσων θα προτιμούσαν ένα είδος πολιτικής «τελικής λύσης» για τους κομμουνιστές. Για ποιο λόγο να υπάρχουν; Σ’ αυτούς απευθύνθηκε.
Δεν έκανε λάθος. Αυτό που είπε εντάσσεται στην σημερινή κουλτούρα του κόμματος της. Και ενδεχομένως περιμένει να γίνει ηρωίδα επειδή το είπε. Η τουλάχιστον βουλευτίνα. Πρώτη σε σταυρούς δημοτική σύμβουλος ήταν.
Αλλά στη ουσία αυτό είναι έργο Μητσοτάκη- πάνω στις βάσεις που του άφησε ο Σαμαράς. Αυτά που είπε η αποσυνάγωγη αντιδήμαρχος … κοινωνικής αλληλεγγύης δεν είναι χειρότερα από όσα ακούγονταν στα συλλαλητήρια για τις Πρέσπες στα οποία έστελνε τους Νεοδημοκράτες ως αντιπολίτευση. Τώρα θερίζει ό,τι έσπειρε.
Π.χ. για τον γνωστό κοντοκουρεμένο βουλευτή του οι διαδηλωτές ήταν «1500 επίδοξοι δολοφόνοι». Να μην ξεχνιόμαστε: κομμουνιστές ίσον σφαγείς, δολοφόνοι, εθνοπροδότες και μιάσματα.
Η Έβερτ χυδαιολόγησε επί ανθρώπων που απλώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ως πολιτικούς αντίπαλους. Και κατ’ ουσίαν συνεχίζει, απλώς να προσπαθεί να ξεμπλέξει με το ΚΚΕ. Δεν δίνει δεκάρα για «την πολιτική που γεφυρώνει διαφορές», όπως την αποδοκίμασε ο Γερουλάνος.
Ο Μπακογιάννης την έδιωξε, αλλά η ΝΔ δεν την αποδοκίμασε. Προφανώς θα είναι υποψήφια στις εκλογές, με το κατσαριδοκτόνο στο χέρι. Εκφράζει ένα νέο είδος κομματικής συμπεριφοράς στη Δεξιά: τον υπομητσοτακισμό.
