Του Γιώργου Λακόπουλου
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Τώρα πλέον είναι ολοφάνερο. Υπάρχουν πράγματι κάποιοι που θέλουν να αποδειχθεί η σημερινή κυβέρνηση «αριστερή παρένθεση»: είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει και σχετική υπουργική – για μην πούμε και πρωθυπουργική- προαναγγελία: Σεπτέμβριο, βαριά Οκτώβριο, στήνονται κάλπες.
Ότι το κόμμα που κυβερνάει- τρόπος του λέγειν- δεν χρειάζεται άλλους εχθρούς επειδή έχει τον εαυτό του, προκύπτει διαρκώς από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του ως τώρα.
Η μεγάλη αντινομία της πρώτης αριστερής κυβέρνησης προκύπτει από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Ενώ χωρίς αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει, ο ίδιος διαμορφώνει προϋποθέσεις σύντμησης της θητείας του. Στην πρώτη κυβέρνηση τοποθέτησε εγκαιροφλεγείς νάρκες κατά του εαυτού του. Και όταν πήγε να τις απασφαλίσει τραυματίσθηκε, ενώ δεν έχει και τι να βάλει στη θέση τους.
Από την φαρσοτραγωδία στην φαρσοκωμωδία
Η πρώτη κυβέρνηση ήταν της μορφής «λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα» και οδήγησε σε τραγωδία εκτός από τη χώρα και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη κυβέρνηση αποκάλυψε ότι η ομάδα δεν έχει πάγκο. Οι επιλογές του προπονητή για φρεσκάρισμα εξαντλήθηκαν στις περιπτώσεις της Γεροβασίλη και του Αλεξιάδη. Οπότε το έριξε στην πλάκα. Έβαλε στο γήπεδο τον Χαϊκάλη, παίκτη με υποσχετική, που ως τώρα τον είχαν για να μαζεύει τις φανέλες, -και τα μικρόφωνα.
«Τι σχέση έχω εγώ με μια χώρα που έχει υπουργό τον Χαϊκάλη», έγραφε στο Ίντερνετ Έλληνας καθηγητής με διεθνή φήμηπου ζεί στην Αμερική.
Από τη φαρσοτραγωδία του Ιανουάριου, στη φαρσοκωμωδία του Ιουλίου. Με άλλα λόγια αν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς περιείχε την αποτυχία της, η δεύτερη έχει απλώς την πλάκα της. Ποια προοπτική να έχει όταν συντονιστής του κυβερνητικού έργου ορίζεται το δεξί χέρι του Πάνου Καμμένου, ο οποίος παραμένει συντονιστής του …πρωθυπουργικού έργου;
Τι ψάχνουμε λοιπόν; Το θέμα δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει αυτοβούλως να αποδειχθεί παρένθεση. Είναι ότι θα αποδειχθεί μικρή παρένθεση. Όχι αμιγώς αριστερή, αφού το μείγμα -εκτός από το άτακτο στράτευμα της Κουμουνδούρου- περιλαμβάνει και το πρώην κόμμα της Ραχήλ Μακρή, που μάλλον θα ήταν υπουργός αν δεν είχε εγκαταλείψει τον Καμμένο.
Ορισμένοι έκαναν και ότι μπορούσαν για να συντομεύσουν και την ελεύθερη κυκλοφορία τους ανάμεσά μας. Π.χ. όταν είσαι υπουργός και σχεδιάζεις να υφαρπάξεις τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδος δεν σου κοστίζει μόνο το υπουργείο. Μπορεί και κάποιος εισαγγελέας να σε πάρει στα σοβαρά .
Τα «ναι» που είναι «όχι»
Αν ένας ανασχηματισμός επέρχεται για να θεραπεύσει τις αδυναμίες του κυβερνητικού έργου, στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει: δεν υπάρχει κυβερνητικό έργο. Από την κυβέρνηση δεν βγήκαν υπουργοί που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Έφυγαν υπουργοί που ήταν …εναντίον της κυβέρνησης και ψήφισαν «όχι» στο πιο ζωτική πρωτοβουλία της. Στην κυβέρνηση μπήκαν υπουργοί που ψήφισαν «ναι» σ’ αυτή την πρωτοβουλία, αλλά -πριν και μετά- επιχειρηματολογούν εναντίον της. Τραγέλαφος.
Καθώς ο ανασχηματισμός αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού -και τα σκυλιά δεμένα- πολλοί απορούν για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται εξ αρχής ο Τσίπρας την άσκησή του. Το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου κανείς δεν περίμενε το κυβερνητικό σχήμα που διαμόρφωσε ο Πρωθυπουργός την επομένη. Ακόμη και αν δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Και σ’ αυτή την περίπτωση …«νόμιζε ότι….»
Τι περίμενε να συμβεί με τον φευγάτο Βαρουφάκη, υπουργό Οικονομικών, για τον οποίον μάλιστα συνεχίζει να αυθυποβάλλεται: τον θεωρεί κορυφαίο οικονομολόγο και γι’ αυτό πιστεύει ότι οι άλλοι υπουργοί στην Ευρώπη του κήρυξαν τον πόλεμο.
Ούτε εφημερίδες διαβάζει ούτε διάφορα που κυκλοφορούν έχει ακούσει; Ούτε καν ότι στο Γιούρογκρουπ του έκλεισαν εξευτελιστικά την πόρτα έλαβε υπόψη του; Αλλά ούτε και ότι ο ίδιος ο Βαρουφάκης τον έπεισε για το ποιόν του, όταν αφού τα έκανε μαντάρα και τίναξε τη χώρα στον αέρα, στο τέλος τον έφτυσε και πήγε στην Αίγινα για μπάνια; Τον θεωρεί …φίλο και σύμβουλό του- έτσι είπε δημόσια τουλάχιστον- και μάλλον είναι δυστυχής που η κυβέρνησή του έχασε ένα «asset», όπως τον είχε χαρακτηρίσει…
Θα φτάσουν ως τον Σεπτέμβριο;
Ο Πρωθυπουργός θέλει τη χώρα στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ανέθεσε υπουργεία που έχουν απόλυτη συνάφεια με την Ευρώπη σε κατ’ εξοχήν αντιευρωπαίους σαν τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη. Έκανε υπουργό για τα ευρωπαϊκά θέματα τον Χουντή από την ίδια φράξια. Αλλά και στο σημερινό σχήμα δεν είναι όλοι φιλευρωπαϊστές. Απλώς ακολουθούν τη γραμμή του αρχηγού. Ποια Ευρώπη θα υπερασπιστούν και ποιος στην Ευρώπη θα τους πάρει στα σοβαρά;
Δεν ήταν πλήγμα κατά της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και του Κοινοβουλίου η παραμονή της διεύθυνση του στο έλεος ενός προσώπου που είχε δείξει δείγματα γραφής ως βουλευτής; Δεν είχε αίσθηση ο Αλέξης Τσίπρας τι είδους πρόεδρος θα ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Δεν την ήξερε ώστε να σκεφτεί ότι ως υπεύθυνος πρωθυπουργός δεν θα έπρεπε να πειραματίζεται με τους θεσμούς και ότι δεν θα μπορεί ούτε κυβέρνησή του να νομοθετεί στο περιβάλλον παράνοιας που διαμορφώνει η αυτοκρατορική ασυναρτησία της κυρίας;
Η συνεργασία με τον Καμμένου, -αποφασισμένη προ των εκλογών ανεξαρτήτως αυτοδυναμίας, τι ακριβώς σηματοδοτεί; Πόσο ηθικό πολιτικά και συνεπές ιδεολογικά είναι να συνεργάζεται ένα κόμμα της Αριστεράς με ένα κόμμα σαν τους ΑΝΕΛ και ένας αριστερός πολιτικός ηγέτης με έναν άνθρωπο σαν τον επικεφαλής τους; Πόσο σοφό είναι να του αναθέτει ο πρωθυπουργός το πιο νευραλγικό υπουργείο της χώρας; Και πόσο φυσιολογικό είναι αναλύει -κατ΄ιδίαν- ο Τσιπρας ότι θαυμάζει τον Καμμένο και ότι συνεργάζεται καλά μαζί του;
Αν -εκτός από την πολιτική που χάραξε- το πρόβλημα για τον Τσίπρα ήταν τα πρόσωπα που επέλεγε, ο ανασχηματισμός δεν το έλυσε.Η ανικανότητα για την τρέχουσα διαχείριση, ο ερασιτεχνισμός και οι ακρότητες -που συνιστούν τον απολογισμό της πρώτης κυβέρνησης- θα συνεχιστούν και με δεύτερη, που δεν είναι και πολύ διαφορετική, αν σκεφθεί κανείς ότι υπουργοί όπως ο Μπαλτάς έμειναν στη θέση τους. Κι αλλού απλώς έγιναν τράμπες και πρόσωπα -με εκπεφρασμένες αντιλήψεις εναντίον όσων προβλέπουν οι νόμοι που θα ψηφίσει η κυβέρνηση- θα κληθούν να τους υλοποιήσουν. Αν φτάσουν και ως το Σεπτέμβριο , θαύμα θα είναι.
