Αποχαιρετισμός στον Φιντέλ Κάστρο

Του  Γιαννάκη Λ. Ομήρου *

%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bb%ce%ae%cf%88%ce%b7%cf%82

Τον  Οκτώβριο του 1981, Βουλευτής μερικών μηνών, συμμετείχα σε Κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία που πήγε στην Κούβα, για τη Διάσκεψη της Διεθνούς Διακοινοβουλευτικής  Ένωσης (I.P.U).

H Αμερικανική Κυβέρνηση απαγόρευσε στους Κοινοβουλευτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών να παρευρεθούν στη Διάσκεψη, επειδή αυτή συνερχόταν στην Κούβα. Οι Αμερικανοί βουλευτές ωστόσο ήλθαν. Πήραν μέρος κανονικά στις εργασίες της Διάσκεψης . Ο Φιντέλ κήρυξε τις εργασίες του Συνεδρίου με μια μνημειώδη ομιλία, καταγγέλλοντας τον ανοικτό πόλεμο των ΗΠΑ προς την Κούβα και το Αμερικανικό εμπάργκο που είχε σαν στόχο να στραγγαλίσει τη χώρα.

Η παρουσία μας στην Αβάνα, η επαφή μας με τον κόσμο, τα μαγευτικά τοπία, και τα τραγούδια που δεν σταματούν ποτέ, μας είχαν συναρπάσει. Κυρίως είχαν διαλύσει το μύθο ότι ο κόσμος της Κούβας ζούσε κάτω από συνθήκες ανελευθερίας και δικτατόρευσης. Οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, ανοικτόκαρδοι, φιλικοί.

Ξαναβρέθηκα στην Κούβα το 2005 ως μέλος Κοινοβουλευτικής αποστολής για πραγματοποίηση επίσημης επίσκεψης, ύστερα από πρόσκληση της Βουλής της χώρας.

Μετά από μια εβδομάδα συναντήσεων με επισήμους της Κυβέρνησης και της Βουλής, αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο για επιστροφή στην Κύπρο. Κάπως απογοητευμένοι αφού η προσδοκία που υπήρχε για μια συνάντηση με τον Φιντέλ Κάστρο, δεν πραγματώθηκε. Ξαφνικά οι οδηγοί των αυτοκινήτων που μας μετέφεραν στο αεροδρόμιο, πήραν οδηγίες να αλλάξουν κατεύθυνση.

Φτάσαμε  μπροστά σε ένα μεγάλο σπίτι. Είχαμε αντιληφθεί  ότι επρόκειτο να συναντήσουμε τον  ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης. Άνοιξαν διαδοχικά πολλές πόρτες. Στο βάθος μιας αίθουσας καθόταν ο Φιντέλ. Σηκώθηκε και μας υποδέχτηκε με εναγκαλισμούς. Μας μίλησε στα ισπανικά. Με διερμηνεία. Ανυπόκριτη αγάπη και φιλία για την Κύπρο. Με καλλιέπεια λόγου που έμοιαζε περισσότερο με απαγγελία ποίησης, ανέλυσε τη διεθνή πολιτική κατάσταση, επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούντα από το τεράστιο χάσμα στην κατανομή πλούτου και τεχνολογίας, καυτηρίασε την καταδίκη του Τρίτου Κόσμου στην ανέχεια, τις ασθένειες και  την εξαθλίωση και κατάγγειλε την κυνική και στυγνή εκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη από τους παγκόσμιους ηγεμονικούς κύκλους.

Μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η αγάπη προς την Ισπανία και η μεγάλη χαρά που το διακατείχε όταν μας μίλησε για τη συνάντηση του με το βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος. «Πόσο θα ήθελα η Ισπανία να βρισκόταν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο κοντά στην Κούβα».

Στο τέλος μας δώρισε από ένα μεγάλο κουτί κουβανέζικα πούρα. «Εγώ δεν καπνίζω πλέον» μας είπε γελώντας. «Για λόγους υγείας. Και δωρίζω πούρα, μόνο στους εχθρούς μου. Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Θα δώσω πούρα  σε φίλους μου»

Ο Φιντέλ Κάστρο έχει «φύγει». Θα  γραφτούν και θα λεχθούν πολλά. Για τις ατέλειες του καθεστώτος. Για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για μια δημοκρατία ασύμβατη με τους κανόνες λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος της Δύσης.

Όσα όμως και αν γραφούν  ή λεχθούν, τίποτα δεν θα διαγράψει το μέγεθος της συμβολής του Φιντέλ Κάστρο στην υπόθεση του πανανθρώπινου αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση και την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής,  από τους ανθρώπους «της γης τους κολασμένους».

28.11.2016

*Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων  της  Κυπριακής Δημοκρατίας