Του Γιάννη Τριάντη
Στον ΣΥΡΙΖΑ πολλά μπορείς να καταμαρτυρήσεις. Διαχειριστική ανεπάρκεια σε κάποιους τομείς, καθυστερήσεις, μικροπολιτική λογική σε κάποια πεδία, ιδεοληψίες, υπαναχωρήσεις κ.λπ.
Μιλούσαμε στο τηλέφωνο για τη βαριά ήττα της ομάδας μου στο Αγρίνιο από τον Ολυμπιακό, όταν η κουβέντα έφτασε σαν φαλτσαριστό από τον Φορτούνη… στον Τσίπρα. Τότε άρχισες να αραδιάζεις «γεγονότα» και «επιχειρήματα» για «σκάνδαλα του ΣΥΡΙΖΑ» και το «χαμένο ηθικό του πλεονέκτημα».
Κάτι άρχισα να σου λέω, αλλά δεν έπαιρνες από λόγια. Θύμιζες αφηνιασμένο άλογο που το έχουν κυκλώσει αλογόμυγες. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια αποδελτίωση συμβάντων και καταγγελιών για σκάνδαλα που κραδαίνει η αντιπολίτευση και προβάλλουν τα προς αυτήν φίλια ΜΜΕ.
Εισαγωγικώς πώς: το ηθικό πλεονέκτημα προκύπτει από το φέρεσθαι των ανθρώπων –συντηρητικών ή προοδευτικών– είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο (κόμματα, οργανώσεις κ.λπ.). Ειδικά όταν βρίσκονται στην εξουσία. Κατά τούτο, η Αριστερά είχε κάθε δικαίωμα να το επικαλείται μιας και ουδέποτε είχε κυβερνήσει τον τόπο. Ας δούμε, λοιπόν, κατά πόσο η συγκεκριμένη Αριστερά δικαιούται και σήμερα να το προβάλλει σαν παράσημο στο πέτο της.
Πάμε: είχε κατηγορηθεί ο Τσίπρας ότι αγόρασε σπίτι σε πλειστηριασμό και ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης αυτοκτόνησε. Επίσης ότι πήγε μυστικά σε εξωτικό νησί απολαμβάνοντας χλιδάτες διακοπές και ότι πήγαν βατραχάνθρωποι να τον σώσουν όταν εκεί ξέσπασε πραξικόπημα. Ψέματα. Ολα.
Ο Παππάς και ο Σπίρτζης κατηγορήθηκαν ότι είχαν γραφείο ρουσφετιών παίρνοντας αμοιβή και ο Κατρούγκαλος ότι νομοθετούσε με τέτοιο τρόπο ώστε να στέλνει πελάτες στο δικηγορικό του γραφείο. Ασύστολα ψεύδη. Ολα. Για τα οποία υποχρεώθηκαν να ζητήσουν συγγνώμη οι διεκπεραιωτές των αθλιοτήτων.
Θυμάσαι τον θόρυβο για κονδύλια της ΕΕ που αφορούσαν το προσφυγικό και τα οποία δήθεν φαγώθηκαν από επιτήδειους κυβερνώντες; Ανθρακες ο θησαυρός, όπως απέδειξαν οι επιτόπιες έρευνες αρμόδιων οργάνων της Ενωσης. Ξανάκουσες τίποτε γι’ αυτό, αλλά και για τα προηγούμενα; Οχι βέβαια…
Πάμε παρακάτω: ξεχασμένη και η υπόθεση με τα όπλα προς τη Σαουδική Αραβία, στα σκουπίδια οι καταγγελίες για εύνοια προς εργολάβους, στα ρηχά οι κατηγορίες για σχέσεις με τη διαπλοκή (λόγω Πέτρου Κόκκαλη), αχαμνό το «σκάνδαλο Κοτζιά – Σόρος», χλωμές οι καταγγελίες για τη σύμβαση του «Ελ. Βενιζέλος» (οι αιτιάσεις για διαχειριστική ανικανότητα είναι άλλης τάξεως ζήτημα), άσαρκη τελικά και η «υπόθεση Ξεπαπαδέα».
Τι μένει; Ο Πετσίτης και η ΔΕΠΑ. Αν υπάρχουν στοιχεία, φίλε μου, τόσο για αυτές τις δύο όσο και για κάποιες από τις προαναφερθείσες, που θα εξεταστούν από τη Δικαιοσύνη, να πέσει βαρύς ο πέλεκυς. Κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει αν ενέχεται σε σκανδαλώδη νταραβέρια, σαν κι αυτά που γνωρίσαμε δεκαετίες τώρα.
Αλλά, πες μου. Τα υφιστάμενα στοιχεία σε πείθουν ότι στοιχειοθετούνται ηχηρά σκάνδαλα, όπως διατείνεται η αντιπολίτευση; Αν υπάρξουν αποκαλύψεις και τεκμηριωμένα στοιχεία, τα ξαναλέμε. Μέχρι τότε, οτιδήποτε αναφέρεται σε σκάνδαλα, διαπλοκή και λαμογιές της κεντρικής εξουσίας θα αφορά το δυσώδες παρελθόν.
Με τις μίζες στα εξοπλιστικά, τη Siemens, τη Novartis, τις ποικιλώνυμες λίστες (Λαγκάρντ, Μπόργιανς), τα δάνεια κομμάτων, το ΚΕΕΛΠΝΟ και άλλα συναφή. Κλείνω, λοιπόν, με την επισήμανση ενός συναδέλφου, του Δημήτρη Καμπουράκη, που ξιφουλκεί μονίμως εναντίον των κυβερνώντων και θεωρεί ότι για διάφορους λόγους δεν υφίσταται το «ηθικό πλεονέκτημα».
Παρ’ όλα αυτά, έγραψε στο Liberal ότι «το εμβληματικό σκάνδαλο του ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχουμε δει ακόμα»… Ταύτα και μένω. Φιλιά στην Τήνο.
ΑΠΟ ΤΟ DOCUMENTO