«Αυξάνονται οι αντιδράσεις στα σχέδια πολέμου κατά του Ιράν, oι σκληροπυρηνικοί όμως επιμένουν»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (*)

Παρά τις μεγάλες εσωτερικές διαφοροποιήσεις, τρία μεγάλα «στρατόπεδα» τείνουν να σχηματοποιηθούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, όπου ουσιαστικά οι πολεμικές αναμετρήσεις σε Συρία και Υεμένη και οι απειλές πολεμικών αναμετρήσεων σε Ιράν, Λίβανο, Γάζα και Λιβύη και διάφορες άλλες εξελίξεις, τείνουν όλο και περισσότερο να «ενοποιηθούν» σε ένα και μόνο θέατρο που περιλαμβάνει σχεδόν όλη την ευρεία Μέση Ανατολή και στο οποίο αντιπαρατίθενται σχηματικά τρεις άξονες:

– Ο «άξονας» ΗΠΑ-Βρετανία-Γαλλία-Ισραήλ-Σαουδική Αραβία

– Ο «άξονας» Χεζμπολά-Συρία-Ιράν – Ρωσία και στο βάθος Κίνα

– Ο ενδιάμεσος «άξονας» Τουρκίας-Κατάρ

Σύγκρουση στο εσωτερικό της Δύσης για το Ιράν

Το θέμα πάντως του ενδεχόμενου πολέμου κατά του Ιράν, που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε πυρηνικό, εξακολουθεί να διχάζει βαθιά το δυτικό κατεστημένο, εγείροντας σοβαρά εμπόδια στις δυνάμεις που επιδιώκουν «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη, ή, αν δεν γίνει δυνατή, πόλεμο κατά της χώρας αυτής.

Ο ίδιος ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) με δηλώσεις του διέψευσε τις κατηγορίες του κ. Νετανιάχου, στη ΓΣ του ΟΗΕ, ότι ο οργανισμός του κάνει πλημμελώς τη δουλειά του, επιτρέποντας στο Ιράν να κρύβει πυρηνικές δραστηριότητες.

Σε μια δεύτερη εξέλιξη το δικαστήριο του ΟΗΕ έκρινε παράνομες και ζήτησε από την Ουάσιγκτον να άρει ορισμένες από τις κυρώσεις στο Ιράν.

Οι κυρώσεις αυτές, που πλήττουν και τις συναλλασσόμενες με την Τεχεράνη χώρες, έχουν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια και των Ευρωπαίων, που εξετάζουν τη δημιουργία εναλλακτικού συστήματος συναλλαγών swift που να παρακάμπτει το υπό τον έλεγχο αμερικανικών τραπεζών σύστημα διεθνών χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Σε μια τρίτη εξέλιξη, περισσότερα από 50 επιφανή στελέχη του αμερικανικού κατεστημένου, και από τα δύο κόμματα, έδωσαν στη δημοσιότητα μια δήλωση που επικρίνει την κυβέρνηση Τραμπ γιατί, με την απόσυρση από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν φέρνει κοντύτερα τον πόλεμο και αφήνει στο Ιράν, με την πολιτική της, μόνο την εκλογή μεταξύ συνθηκολόγησης και πολέμου.

Τη δήλωση υπογράφουν μεταξύ άλλων οι πρ. γερουσιαστές Ρίτσαρντ Λούγκαρ και Καρλ Λέβιν, η πρ. υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ και ο πρώην διευθυντής Εθνικής Κατασκοπείας (National Intelligence) Τζέιμς Κλάππερ.

Το «κόμμα του πολέμου» επιμένει

Αν όμως εμφανίζονται αυτές οι αντιδράσεις, δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί ενός πολέμου με το Ιράν έχουν σταματήσει να δρουν προς την κατεύθυνση δημιουργίας προϋποθέσεων για την υλοποίηση των σχεδίων τους, ενώ η Ουάσιγκτον εξακολουθεί, παρά τις αντιδράσεις, να προσθέτει κάθε μήνα και νέες κυρώσεις κατά της Τεχεράνης.

Η πρόσφατη άλλωστε πολύνεκρη επίθεση του ISIS σε στρατιωτική παρέλαση στο Ιράν, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με τις προετοιμασίες μιας επίθεσης εναντίον του Ιράν, αν αποδειχθούν τουλάχιστον άκαρπες οι προσπάθειες υπονόμευσης και ανατροπής του καθεστώτος εκ των ένδον, με τη συνδρομή της οικονομικής πίεσης από τις κυρώσεις.

O πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν είναι αναπόφευκτος, γράφει στην εφημερίδα Jerusalem Post, ο διαπρεπής Ισραηλινός αναλυτής και γνωστό σκληροπυρηνικό «γεράκι» Εφραίμ Ινμπάρ. Ο Τραμπ έχει βάλει στο στόχαστρο το Ιράν, υπογραμμίζει στον βρετανικό Ιντιπέντεντ, ένας από τους καλύτερους γνώστες της Μέσης Ανατολής, ο δημοσιογράφος Patrick Cockburn. Ο δικηγόρος και στενός σύμμαχος του Τραμπ Ρούντι Τζουλιάνι, καλεί από την πλευρά του σε «επανάσταση» και ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος.

Και βεβαίως μια σειρά ισχυρότατα λόμπι και think tanks στην Ουάσιγκτον, με μεγάλη επιρροή στην εξωτερική πολιτική και στα media, αναπτύσσουν δράση προς την κατεύθυνση της όξυνσης της αντι-ιρανικής πολιτικής.

Υπονόμευση του Ρουχανί

Το κλίμα αυτό έχει υπονομεύσει, κατά τα φαινόμενα, και τη θέση του Προέδρου Ρουχανί, που εκπροσωπεί τις δυνάμεις εκείνες στο ιρανικό καθεστώς που είχαν «ποντάρει» στην εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δύση και βλέπουν τώρα την Αμερική του Τραμπ να αποκηρύσσει την ίδια τη δική της συμφωνία και να τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια.

Η αποκήρυξη της προηγούμενης συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν θέτει, καθεαυτή, υπό αμφισβήτηση το νόημα αναζήτησης ενός νέου συμβιβασμού. Τι νόημα έχει να επιδιωχθεί μια νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, αφού δεν τήρησαν την προηγούμενη, είναι το αναπόφευκτο ερώτημα που τίθεται.

Σε μια εξαιρετικά σπάνια αυτοκριτική τοποθέτηση, ο ίδιος ο ανώτατος «πνευματικός ηγέτης» της χώρας χαρακτήρισε άλλωστε σφάλμα την συμφωνία που υπέγραψε η Τεχεράνη.

*Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείο Ειδήσεων.

ΑΠΕ ΜΠΕ