Βαριά και διαταραγμένη ιδεοληψία

Του Τάκη Ψαρίδη

Πιστεύουν πως ακόμα υπάρχει «βαρύς κομμουνισμός» στο κράτος, παρά την «μεταρρύθμιση» και την «εξυγίανση» που έγινε από τα διαβόητα μνημόνια που δημιούργησαν ανθρωπιστική κρίση και μετέτρεψαν κοινοβούλια και συντάγματα σε κουρελόχαρτα, για να σωθούν οι τράπεζες, όπως αργότερα ομολογήθηκε.

Απεμπόλησαν τότε κάθε έννοια πατρίδας, ανεξαρτησίας και δημοκρατίας και φώναζαν «Γερούν γερά» και «βάστα Σόιμπλε»! Φοβόντουσαν μήπως τους «κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν» και επαίρονταν ότι αυτοί κάνουν τις απολύσεις των εργαζομένων.

Έφτυσαν και απαξίωσαν το σύστημα υγείας, απαίτησαν να γκρεμιστεί και να ιδιωτικοποιηθεί και τώρα τρέχουν να σωθούν σε αυτό σαν περδώμενα ποντίκια. Και ενώ θα περίμενε κανείς πως μπροστά στον θάνατο από την πανδημία θα νιώσουν ένα ίχνος ανθρωπιάς, ένα ίχνος ενσυναίσθησης και κοινωνικής συνείδησης, αυτοί ως νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν, «άντεξαν» και δεν ενίσχυσαν το ΕΣΥ. Οι εγκληματικές ευθύνες τους είναι αδιαμφισβήτητες.

Έπαιξαν επικοινωνιακά με την πανδημία και ενίσχυσαν τις δυνάμεις της κοινωνικής καταστολής, ενώ εγκατέλειψαν τα αστυνομικά τμήματα με αποτέλεσμα την αύξηση της εγκληματικότητας. Ληστείες με φόνους, συμβόλαια θανάτου και εκτέλεση δημοσιογράφου μέρα μεσημέρι.    

Είναι τόσο διαταραγμένοι ιδεοληπτικά που πιστεύουν πως το ελληνικό κράτος είναι «κομμουνιστικό», πως ακόμα και ο Μπάιντεν είναι «κομμουνιστής» διότι παίρνει σοσιαλδημοκρατικά μέτρα και δεν αντιλαμβάνονται πόσο οπισθοδρομικοί, ανιστόρητοι, ημιμαθείς, αμόρφωτοι και αγράμματοι με τεχνοκρατικά διδακτορικά είναι. 

Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία τους έχει τόση σχέση με τον φιλελευθερισμό όσο και η μπούργκα του Αφγανιστάν με την Ευρώπη των δικαιωμάτων. Γκρεμίζουν οτιδήποτε κοινωνικό και συλλογικό και αυτοθαυμάζονται γιαυτό ως «σουπερ μαν» στις τούρτες των γενεθλίων τους, ενώ έχουν για αρχηγό τους έναν αλαζονικό «γόνο» μεγαλοτζακιού που νιώθει πως είναι κάτι μεταξύ του βασιλιά Λουδοβίκου και του Μωυσή που θα οδηγήσει τη χώρα στη γη της επαγγελίας.

Γι’ αυτό και συνεχίζουν ακάθεκτοι και δεν ορρωδούν προ ουδενός. Αυτό που δεν κατάφεραν ούτε τα μνημόνια, ούτε οι Σόιμπλε και οι τρόικες, επιλέγουν να το κάνουν ακριβώς τώρα στην πανδημία που η κοινωνία νιώθει σαν ζαλισμένο κοτόπουλο. Να καταργήσουν το οκτάωρο και την επιθεώρηση εργασίας αντικαθιστώντας την δήθεν με μια «ανεξάρτητη αρχή» που όπως το περιβόητο ΕΣΡ δεν θα λειτουργήσει ποτέ.

Και ενώ ο πολιτισμένος κόσμος, μέρα με τη μέρα, αποκηρύσσει τον νεοφιλελευθερισμό, αυτοί γυρνάνε τον τόπο πίσω στην εποχή της Θάτσερ. Είναι σαφές ότι η χώρα κυβερνάται από ένα άκρως επικίνδυνο μίγμα παραδοσιακής Δεξιάς και βαριά ιδεοληπτικών ατόμων, αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει. Θα μπορούσαν να τα κάνουν όλα αυτά και να επιβιώσουν πολιτικά, αν δεν ήλεγχαν την ενημέρωση και το σύνολο των συστημικών μίντια της χώρας και αν με όπλο αυτά τα μίντια δεν είχαν καταφέρει να απαξιώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους;