Του Γ. Λακόπουλου
Είναι δυο μέτρα, έπαιζε σε θέση φόργουορντ στο μπάσκετ και σπούδασε ιατρική. Μετά του μπήκε η ιδέα της πολιτικής και «έβαλε « για δημοτικός σύμβουλος Αθήνας το 2006, ενώ το 2009 παραλίγο να μπει στη Βουλή.
Τον επόμενο χρόνο τον πήγαν για περιφερειάρχη Αττικής, αλλά δεν τους βγήκε. Το 2012 όμως έγινε και βουλευτής και ο Σαμαράς κούφανε του πάντες όταν τον έκανε υπουργό Προστασίας του Πολίτης- θέση που εγγυάται επανεκλογή.
Κλασσικό πολιτικό δεν θα τον έλεγες, αλλά ο Μητσοτάκης -που τον παρέλαβε με το πακέτο της ομάδας Σαμαρά- τον δοκίμασε ως πορτ παρόλ του. Ήταν τόσο άχαρος και έξω από τα πράγματα που τον έκοψε νωρίς. Για ένα διάστημα που τον είχε σκιώδη υπουργό Άμυνας, αλλού ο παπάς, αλλού τα ράσα.
Κανείς δεν φαντάζονται αυτό που επακολούθησε. Ο Βασίλης Κικίλιας- μετά από μια επίθεση δημοσιότητας με γκλαμουριά και έναν γάμο μάνα εξ ουρανού για πρωινάδικα και ελαφρά περιοδικά βρέθηκε στο υπουργείο Υγείας. Ως υπουργός. Την πρώτη μέρα οι τοίχοι στην Αριστοτέλους δάκρυσαν.
Έκτοτε ασκεί την υπουργική όπως ασκεί γενικότερα την πολιτική: με ελαφρές, δηλώσεις, ελαφρές τοποθετήσεις κομματικών ημέτερων σε σοβαρές θέσεις, και ελαφρές πράξεις όπως στην περίπτωση του ΚΕΘΕΑ.
Η πτητικότητα του καπνού από τα τσιγάρα έκανε την ελαφρότητα της δημόσιας παρουσίας του να πάει ακόμη πιο ψηλά. Η αντίληψή του για την εφαρμογή του νόμου κατά του καπνίσματος είναι απόλυτα μέσα στο είδος της πολιτικής που έμαθε να κάνει.
Θέλει να δείξει στον Μητσοτάκη ότι μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο στον οποίο δίνει βάρος, αλλά να μην χάσει και τα ψηφαλάκια. Ούτε καν από το κοινό των νυχτομάγαζων της παραλίας και της Μυκόνου. Και φυσικά από τους αραχτούς των καφενείων κάθε διαβάθμισης.
Έτσι πρόσθεσε μερικά νέα παράσημα στην κυβέρνηση δίπλα στην Κεραμέως και στην νεαρά του υπουργείου Εργασίας που συγκινείται πάντα με τους εθελοντές του 1940.
Ο Κικίλιας ανεβαίνει στην κορυφή των πολιτικών του αέρα με την απίστευτη ευρεσιτεχνία: εφαρμόζεις έναν νόμο και ταυτόχρονα δημιουργείς περιβάλλον κατάλυσης της ουσίας του.
Δεν ξέρουμε τι αέρας φυσάει εκεί ψηλά που βρίσκεται ο εγκέφαλός του, αλλά κανείς άλλος δεν μπορούσε να κατεβάσει την ιδέα να δίνει το κράτος λεφτά στα μαγαζιά για να βγάζουν το χειμώνα θερμάστρες στους ημιυπαίθριους χώρους τους- ώστε οι καπνιστές να μην ξεπαγιάζουν.
Είναι γιατρός, αλλά ποιος ξέρει πόσο θα του πάρει να καταλάβει ότι σκοπός του νόμου είναι να περιορισθεί το κάπνισμα γιατί βλέπει και αυτόν που καπνίζει -και μετά πληρώνει το κράτος από τους φόρους για να τον θεραπεύσει, αλλά και τους γύρω του. Όχι να διευκολυνθεί η διάδοσή του με παραθυράκια και δημοσία δαπάνη.
Ότι ο σκοπός του νόμου δεν είναι δημιουργήσει νέες κιβωτούς καπνιστών, αλλά να πείσει τους καπνιστές να το κόψουν. Ότι το δημόσιο χρήμα δεν μπορεί να διατίθεται για τη δημιουργία συνθηκών παραβίασης του νόμου.
Τουλάχιστον ο Παύλος Πολάκης απλώς κάπνιζε ο ίδιος. Δεν έκλεινε το μάτι τους άλλους: αφήστε τον νόμο -και τον Μητσοτάκη- να λέει, έχω να κόλπο να καπνίζετε και να μη μπορεί να σας κουνηθεί κανένας.
Να δούμε με τι καρδιά θα υπογράψει ο Τσεκούρας στον Προϋπολογισμό τον κωδικό: επιδότηση καφενείων για απόκριση θερμάστρας διάδοσης του καπνίσματος.
ΥΓ1. Ότι θα δίνει και «μίζα» 20% από τα πρόστιμα στους αστυνομικούς που θα τα επιβάλουν δεν είναι μόνο επίδειξη νέου ήθους αστυνόμευσης. Συνιστά και εναρμόνιση.
ΥΓ2. Η μέθοδος Κικίλια παραπέμπει σε υπουργό του ΠΑΣΟΚ που το μεσημέρι ψήφισε στη Βουλή νόμο που έθιγε παράγοντες της διαπλοκής και το βράδυ πέρασε από τα γραφεία τους και τους εξήγησε πώς θα τον παραβιάζουν.
