Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν η – έστω καθ’ υπερβολή- κριτική από πολιτικούς αντιπάλους, για εμπλοκή σε μια υπαρκτή υπόθεση, τους κάνει «τυχοδιώκτες», ο Ανδρουλάκης τοποθετεί τα στελέχη του στο φαιό κομμάτι της πολιτικής.
Πολλοί έχουν μισήσει το χρήμα, αλλά όχι και τη δόξα. Άλλοι το αντίστροφο ή τους απωθούν αμφότερα.
Ο Δημήτρης Μάντζος μια χαρά τα πάει και με τα δυο.
Ο πορτ παρόλ και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ήλθε στο προσκήνιο με ένα τρόπο που οι σώφρονες αποφεύγουν, αν θέλουν να σταδιοδρομήσουν στην πολιτική.
Αποδείχθηκε ότι μια καταγγελία που έκανε το κόμμα του για κάτι δάνεια, αφορούσε και προσωπικά τον ίδιο.
Ήταν που ήταν άβολο, το έκανε χειρότερο με τον χειρισμό του.
Πρώτα το θεώρησε απλώς «υπόθεση δικηγορίας». Προφανώς είναι. Αλλά όποιος θέλει να εμπλακεί στα κοινά, πρέπει να διαλέγει εγκαίρως:
-Δικηγορικές μπίζνες – νόμιμες βεβαίως -ή πολιτική υπέρ των θυμάτων που μπορεί να έχουν αυτές οι μπίζνες.
Όταν δεν του βγήκε να πατάει σε δυο βάρκες – και να καταγγείλει τα funds και να αναλαμβάνει υποθέσεις τους- είπε ότι δεν το έκανε ο ίδιος, αλλά το γραφείο του!
Όταν λέμε γραφείο; Τα τραπέζια και οι καρέκλες; Όχι ασφαλώς. Προφανώς οι συνεργάτες του.
Αλλά έτσι δουλεύουν οι πολυάσχολοι πολιτικοί και δικηγόροι. Εχουν άλλους να τους βγάζουν τη δουλειά.
Έτσι ακόμη και αν δεν είναι τόσο αξιαγάπητη, οι ίδιοι δεν έχουν λερώσει τα χέρια τους.
Μπορούν με ήσυχη τη συνείδησή τους να διεκδικούν ρόλο εθνοπατέρα.
Ο Μάντζος ανήκει στους υπασπιστές του Ανδρουλάκη, παρότι δεν προέρχεται από τη «σέχτα της Θράκης».
Στο ΠΑΣΟΚ και στον πολιτικό στίβο, τον έβαλε η Φώφη Γεννηματά, ως συνεργάτη της στη Βουλή.
Βρέθηκε όμως στον σκληρό πυρήνα του μεγαλύτερου εχθρού της. Συμβαίνουν αυτά στα κόμματα.
Πόσους δεν είχε δίπλα του ο Ανδρέας Παπανδρέου και του προέκυψαν κολλητοί του Σημίτη;
Η αποκάλυψη- από τη «Δημοκρατία»- ότι Μάντζος προσέφερε – επιτυχώς μάλιστα- υπηρεσίες σε «κοράκια» εναντίον δανειολήπτη σε ελβετικά φράγκα έγινε σε άσχημη στιγμή για τον ίδιο.
Την προηγουμένη το κόμμα του προσπάθησε να εμφανιστεί στο πλευρό όσων έχουν δανειστεί σ΄ αυτό το νόμισμα.
Επιπλέον, αυτή την εποχή δεν είναι δημοφιλές να βγάζεις λεφτά από όσους έχουν βάλει στο μάτι 700.000 πρώτες κατοικίες.
Η αλήθεια είναι ότι η περίπτωση του απέχει από το «σύνδρομο Πάτση», όπως τον κατέταξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά η εμπαθής αντεπίθεση- ειδικότης κτηθείσα εν τω στρατεύματι του Ανδρουλάκη- δεν είναι η καλύτερη άμυνα.
Η κομματική ανακοίνωση,που μάλλον επιμελήθηκε ο ίδιος, τον εκθέτει.
Τι σημαίνει ότι «τα στελέχη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν αμετανόητοι τυχοδιώκτες»;
Αν η – έστω καθ’ υπερβολή- κριτική από πολιτικούς αντιπάλους, για εμπλοκή σε μια υπαρκτή υπόθεση, τους κάνει «τυχοδιώκτες», ο Ανδρουλάκης τοποθετεί τα στελέχη του στο φαιό κομμάτι της πολιτικής.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
