Του Ιωάννη Δαμίγου
Απόρροια της νοσηρότητας της ελληνικής κοινωνίας, από τα γνωστά δεινά που την μαστίζουν, με τον ίδιο τον λαό υπαίτιο, είναι η γενική έλλειψη σεβασμού ανθρώπου σε άνθρωπο, στο περιβάλλον, στα ζώα, στις αξίες, στην ίδια την ζωή στο τέλος. Η αγένεια, το θράσος και η ασυδοσία, αποτελούν τα κύρια και συνήθη χαρακτηριστικά έκφρασης, με μια θλιβερή διαπίστωση, αυτή της πλειοψηφίας να ανήκει στους νέους!
Οι φωνές και οι κραυγές που αρθρώνονται, από παιδιά του δημοτικού μόλις, αδιαφορώντας για την συμπεριφορά τους από τόσο μικρή ηλικία, για την ενόχληση που προκαλούν στους γύρω των, αποτελούν ένδειξη της περαιτέρω κοινωνικής στρέβλωσης του παραλογισμού. Δεν απαίτησα από αγενείς (από τα σπίτια τους) νέους, που χειρονομούν και βωμολοχούν ως να ήταν μόνοι τους σε δημόσιο χώρο, να παραχωρήσουν την θέση τους σε ηλικιωμένους και εγκύους. Κάτι τέτοιο θα ήταν όμοιο με το να απαιτούσα απόδοση δικαίου από την εισαγγελέα Μαρία – Ελένη Νικολού ε; Όχι, δεν τρέφω τέτοιες αυταπάτες από αγενείς και ασεβείς ανθρώπους, που περιφρονούν για όποια οφέλη ή “υποχρεώσεις”, αξίες ήθους και αρχές εντιμότητας. Ούτε συνηγορώ στην εκ των υστέρων στάση απενοχοποίησης της κοινής γνώμης, που θυμίζει αποτυχημένη και ετεροχρονισμένη δήθεν αυτοκριτική. Βλέπετε, υπάρχει μια υποβόσκουσα τάση αναίδειας και αυξανόμενη χρήση ασέβειας, σαν ένα νέο επιχείρημα λαϊκισμού, στο γενικότερο χαλασμό.
Η αναίδεια έχει τον πρώτο λόγο, μα και τον τελευταίο στην ξέχειλη χυδαιότητα, που παρασύρει και ισοπεδώνει επιρρεπείς στο σκόντο, χαρακτήρες και συνειδήσεις. Άλλωστε η δημόσια χλεύη ενός δημόσιου αξιωματούχου, αποτελεί παράσημο και περγαμηνή, για ανάληψη κυβερνητικών θέσεων, φιλόδοξων και αποφασισμένων εργοληπτών, περαίωσης αντιδραστικών και προκλητικών πράξεων. Και αυτούς τους θρασύδειλους τύπους, η αδαής κοινωνία τους αποκαλεί ικανούς και αρίστους, συμφωνώντας ασφαλώς με την προβολή αυτής της εικόνας, μέσω της έγκυρης καθεστωτικής τηλεόρασης. Παράδειγμα, η πρόσφατη φωτογράφηση (πως συναίνεσε;)ταλαίπωρου ασθενούς σε φορείο, με τους θύτες του ακροδεξιούς πολιτικούς φόντο, ως ο πρώτος “πελάτης” απογευματινών μισθωμένων χειρουργείων! Τι ενθύμιο θα έχει κι αυτός να δείχνει υπερήφανα! Εκεί είμαστε, όχι φτάσει, γιατί έχει κι άλλο ακόμη. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, για των γερόντων τους “έρωτες,” με ανήλικα, με παιδιά, που θα χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τον γέρο και πως να εύρει άκρη η κάθε ευαίσθητη Νικολού. Ο έρωτας και η Νικολού, δεν σταματούν σε νόμιμα εμπόδια, τα πηδάνε όλα., όπως! Τους πρόλαβε ο Κουτσούμπας, με την … ζάχαρη και έπεσαν να τον φάνε, οι ερωτευμένοι “μπαμπάδες”!.
Με την έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού πρώτα στον εαυτό μας, για να σεβόμαστε έπειτα και τους άλλους, μια και έτσι πάει, έχουμε πολύ δρόμο με εκπτώσεις σε βάρος των αδύναμων κατατρεγμένων και διαφορετικών, μα εσχάτως ενάντια στα παιδιά. Όλα τα παιδιά, όλου του κόσμου, που πεθαίνουν από την πείνα, την δίψα, τις βόμβες και την κακοποίηση, θα ήταν παιδιά μας αν υπήρχε ο στοιχειώδης σεβασμός. Η έλλειψη σεβασμού, η αναίδεια και το κέρδος, τα χαρακτηρίζει εκδιδόμενα, κυρία Νικολού, Από μόνα τους, έχουν το εμπορικό δαιμόνιο να εκδίδονται εκούσια, ως τρόπο βιοπορισμού και καριέρας! Αυτό ισχυρίζεστε, εισαγγελείς, νομικοί και δημοσιογράφοι, όχι βέβαια για τα δικά σας παιδιά, μα των άλλων; Να τα χαίρεστε και να σας χαίρονται, μην τύχει, αλίμονο, και τα συναντήσετε στο ημίφως ως … πελάτες!