Γιάννης Ραγκούσης: Ο υποψήφιος που δεν θέλει… η ΝΔ  

Του Γ. Λακόπουλου

Τώρα τελευταία κυκλοφορούν κάτι ωραίες ιδέες στην πιάτσα. Π.χ. ότι είναι κακό να έχεις  υπουργούς Οικονομικών τον Τσακαλώτο και τον Χουλιαράκη. Ήταν προτιμότερος ο Γιάννος Παπαντωνίου.

Άλλη χαριτωμενιά: είναι κακό να είσαι υποψήφιος για τον “νέο  φορέα” και να λες “  όχι στη συνεργασία με τη Δεξιά και τον Μητσοτάκη”. Στον Γιάννη Ραγκούση αναφέρονται.

Η επιμονή του στους συνυποψήφιους του “πάρτε τώρα θέση για τις σχέσεις με τον Μητσοτάκης” ενοχλεί τη… ΝΔ. Ιδίως όταν συμπληρώνει ότι κάποιοι  βιάζονται να γίνουν υπασπιστές του πρόεδρου της ΝΔ.

Οι σπόνσορες του Μητσοτάκη τον πυροβολούν επειδή ξεκαθαρίζει αυτό το θέμα. Προτιμούν αυτό που λέει ο Καμίνης: θα δούμε τα προγράμματα και θα κρίνουμε.  Ή όπως η Φώφη: θα είμαστε  ρυθμιστές.  Για τον Σταύρο ας μη γίνεται λόγος: του  λείπουν οι βουλευτές του που κυκλοφορούνε με την ταμπέλα της ΝΔ στη Βουλή- ακόμη και αν δεν έχουν προσχωρήσει επισήμως ακόμη.

Κακά τα ψέματα: το σύστημα Μητσοτάκης δεν τρελάθηκε και βγήκε στην πιάτσα για να αποδομήσει το δίλημμα Ραγκούση για την πολιτική ταυτότητα του νέου φορέα –και τον ίδιο τον Ραγκούση.

Αν θα είναι Κεντροαριστερά ή όχι ο “νέος φορέας” σ’ αυτό το σημείο θα κριθεί. Διαφορετικά θα καταντήσει σαν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Δεν συνεργάσθηκε απλώς με τη ΝΔ αλλά έγινε τμήμα της. Κατάπιε αμάσητη την ιδεολογία της, όπως την εννοούσε μάλιστα ο Σαμαράς: κατά της Αριστεράς. Αν το επαναλάβει “νέος φορέας” θα τελειώσει ακαριαία- αν καταφέρει να υπάρξει, εννοείται.

Ας δεχθούμε όμως ότι θα υπάρχει. Ως “ενιαίο” κόμμα, όπως θέλει ο Θεοδωράκης και άλλοι, ή ως “πολυμετοχικό σχήμα” όπως προωθεί η Γεννηματά. Δεν πρέπει όποιος θα πάρει το τιμόνι να έχει ξεκαθαρίσει εκ των προτέρων τα βασικά; Τι πιο βασικό παρέχει από την τοποθέτηση στον πολιτικό χάρτη.

Αν θέλεις να είσαι Κεντροαριστερά, δεν μπορείς να είσαι ο πρόθυμος συνεργάτης της Δεξιάς. Αν πιστεύεις στις ιδέες που ξεχωρίζουν τον πολιτικό χώρο σου, από άλλους δεν μπορείς να τις βάλεις στο ίδιο μίξερ με τις ιδέες του Άδωνι και του Βορίδη. Πόσο πιο καθαρό;

Υπάρχει λοιπόν ένα ανοιχτό θέμα για τον  “φορέα”. Αν καταφέρουν να στήσουν κάλπες, αν περάσει κανένας να ρίξει τη ψήφο του, αν βγάλουν επικεφαλής, αν τον αναγνωρίσουν οι άλλοι, αν καταφέρει να στήσει κόμμα. Είναι το θέμα των σχέσεων του με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.  Τα όρια του στο πολιτικό φάσμα.

Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να στηρίξει μια κυβέρνηση σε ένα θέμα, ιδίως αν έχει εθνικό χαρακτήρα. Αλλά δεν μπορεί να στηρίξει τη ΝΔ απλώς για να γίνει Κυβέρνηση. Δεν μπορεί να προορίζεται ως δεκανίκι για να γίνει ο Μητσοτάκης  πρωθυπουργός. Ειδικά  όταν ο άνθρωπος δεν κρύβει τι ακριβώς θα κάνει με την οικονομία, με τους μιντιάρχες και τις ολιγαρχίες αν καταφέρει να εγκατασταθεί το Μάξιμου. Με ποιους θα το κάνει. Και πώς φαντάζεται την κοινωνία.

Συνεπώς αν μιλάμε για νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς, όπως λένε οι περισσότεροι υποψήφιοι, η αποσαφήνιση της σχέσης με τη Δεξιά είναι προαπαιτούμενο της ύπαρξής του. Αν είναι να μαζέψει κανείς ψηφοφόρους παραπλανώντας τους ότι είναι κεντροαριστερός για να τους  χρησιμοποιήσει για να  διαμορφώνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία η ΝΔ, απλώς κοροϊδεύει. Χωρίς καθαρή θέση σ’ αυτό το θέμα η υπόθεση δεν  προχωράει.

Η σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλη υπόθεση, αλλά ας μην την ανοίξουμε τώρα. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν μπορεί αυτή τη σχέση να την ορίζει…η  ΝΔ. Δεν μπορεί να λέει ο Μητσοτάκης και οι εφημερίδες του ποια σχέση πρέπει να έχει ο “νέος φορέας” με τον Τσίπρα. Και δεν μπορεί να τον αθροίζει στην πλευρά του.

Εν πάση περιπτώσει οι καθαρές κουβέντες κάνουν και τα καθαρά κόμματα. Εμφανώς η Φώφη και Σταύρος έχουν μια δυσκολία να πάρουν όρκο ότι δεν θα πάνε με τον Κυριάκο, αφού ήδη τον έχουν φιλοδωρήσει με 35 έδρες τουλάχιστον, απορρίπτοντας την απλή αναλογική.  Ήτοι το μισό βήμα προς τη ΝΔ το έκαναν κιόλας- παίρνοντας μια απόφαση εμφανώς σε βάρος των κομμάτων τους.

Σ’ αυτό το πεδίο ο μόνος από τους πέντε πραγματικούς διεκδικητές που έχει καθαρή θέση είναι ο Ραγκούσης: Όχι στη ΝΔ. Δεν στηρίζουμε κυβέρνηση της Δεξιάς. Ακόμη και σε μια αναγκαστική διαπραγμάτευση για σχηματισμό κυβέρνησης, αυτό θα είναι πλεονέκτημα για τον  “νέο φορέα”- είπαμε, αν υπάρξει.

Η σιωπή και τα διφορούμενα των άλλων τσουβαλιάζουν ένα κόμμα που θέλει να είναι νέο, σε ό,τι πιο παλιό υπάρχει: την επιστροφή της οικογενειοκρατίας στην εξουσία. Με τελετάρχη τον Γεωργιάδη και την κομπανία του……