Γιάννης Ραγκούσης: Τώρα καίει και την σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ-Κινάλ

Του Γ. Λακόπουλου

Η επικαιρότητα κατέγραψε μια εκδήλωση που εμφανίσθηκε ως πρωτοβουλία του πρώην δημάρχου και υπουργού Γιάννη Ραγκούση με θέμα “Το μέλλον της προοδευτικής παράταξης”. Μεταξύ των άλλων εθίγη η ενδεχομένη προεκλογική και μετεκλογική συνεργασία του Κινάλ με  τον ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ της οποίας τάχθηκε ο οργανωτής, παρόντων κεντρικών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος.

Οι καθηγητές Νίκος Μουζέλης και Γιώργος Σωτηρέλης έδωσαν με το κύρος τους ιδιαίτερο βάρος ως ομιλητές στη εκδήλωση -στην οποία παραβρέθηκε ο αντιπρόεδρος της Βουλής  Δημ. Κρεμαστινός, ο βουλευτής Σπ. Δανέλλης και ο ευρωβουλευτής Μιλτ. Κύρκος, εκδηλώνοντας αντίστοιχους προβληματισμούς στα κόμματά τους.

Η εκδήλωση δείχνει το δρόμο ως κίνηση να πάρουν τα πράγματα το σωστό δρόμο αποκατάστασης των διακομματικών σχέσεων εντός της Δημοκρατικής Παράταξης, με απόληξη την κυβερνώσα Κεντροαριστερά. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάθε λόγο να ευνοήσει μια τέτοια εξέλιξη την οποία άλλωστε βλέπουν θετικά και οι Ευρωσοσιαλιστές. Όπως τη βλέπουν και οι παλιοί οπαδοί ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο αυτοί που έχουν προσχωρήσει στον  ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όσοι άντεξαν τις μεταμορφώσεις που επέβαλαν οι ηγεσίες του μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Από αυτή την εκδήλωση, αν έμεινε κάτι, είναι η δήλωση τη Δημ. Κρεμαστινού για “πολλές” συναντήσεις”  της Φώφης Γεννηματά με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ για την όσμωση των δυο κομμάτων. Το περιεχόμενο της εκδήλωσης ήταν θετική εξέλιξη.

Ωστόσο ότι εμφανίσθηκε ως πιονέρος της ιδέας ο Γιάννης Ραγκούσης  αργά ή γρήγορα θα αναδειχθεί σε ανασχετικό παράγοντα. Το παρελθόν του και ο περιθωριακός ρόλος του στο  Κινάλ- στο οποίο έχει απομονωθεί- περιέχει αρνητικούς συμβολισμούς, καθώς η διαδρομή του έχει τυχοδιωκτικά στοιχεία.

Προβεβλημένος “κηπουρός” του Γ. Παπανδρέου -με αποδοτική κυβερνητική παρουσία πάντως- δεν άργησε να του γυρίσει τη πλάτη όταν θεώρησε ότι έχασε τη πρωτοκαθεδρία. Όταν δεν κατάφερε να εκλεγεί στη Β΄Αθήνας αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ επικαλούμενος σύγκρουση με τον Βενιζέλο.

Ύστερα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να συγκροτήσει προσωπικό κόμμα, συνέπραξε με την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Γ. Φλωρίδη στην “Ώρα Αποφάσεων”. Αλλά τους  “πούλησε” πριν την ώρα τους και προσχώρησε στην ιδέα της Φώφης για νέο κόμμα, βάζοντας τον υπερφίαλο στόχο να αναδειχθεί και πρόεδρός του.

Ωστόσο η βάση αυτού του κόμματος είχε διαφορετική γνώμη. Συνετρίβη, αλλά από σφοδρός πολέμιος της Γεννηματά έγινε υποστηρικτής της, για να ξαναγίνει αντίπαλος όταν δεν τον συμπεριέλαβε στην ηγετική ομάδα. Ο αμοραλισμός στις δόξες του…

Σήμερα ο Ραγκούσης εμφανίζεται επικεφαλής  του “αντιδεξιού ρεύματος” στο νέο κόμμα. Αυτό το ρεύμα υπάρχει, αλλά δεν του ανέθεσε την εκπροσώπησή του. Σύμφωνα με όσα του αποδίδονται η πρωτοβουλία για τη συγκεκριμένη εκδήλωση σχετίζεται με την αναζήτηση νέας στέγης και κυρίως νέας υποψηφιότητας στις επόμενες εκλογές.

Στην πολιτική ούτε τα σλάλομ, σαν του Ραγκούση, ούτε οι προσωπικές επιδιώξεις σπανίζουν. Αλλά η υπόθεση της ελληνικής Κεντροαριστεράς είναι σημαντική για  να περάσει από τέτοιου είδους υπολογισμούς.

Είναι προφανές ότι αποτελεί  υποχρέωση της Γεννηματά απέναντι στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ -παρότι το διέλυσε- να αποκαταστήσει δίαυλο επικοινωνίας με τον Τσίπρα- χωρίς να παραιτηθεί από τις απόψεις της ασφαλώς. Με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος της πορείας των δυο κομμάτων με κοινή αντιδεξιά στόχευση. Και φυσικά να αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Δεξιά και ειδικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως την ωθεί η μιντιακή διαπλοκή. Στρατηγικός εταίρος του χώρου της είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι η ΝΔ.

Αυτή η πίεση πρέπει να κλιμακωθεί από τη βάση του κόμματός της. Ιδίως από τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν συνείδηση των ιστορικών δεσμών μεταξύ των δυνάμεων της Δημοκρατικής παράταξης και των παρακαταθηκών του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Ραγκούσης με την εμφάνισή του καίει αυτή τη προοπτική, αν δεν τη δυσφημεί κιόλας. Ποιος θα ακολουθήσει, αν εμφανίζεται ως πρωταγωνιστής της; Όπως λένε πολλοί, επειδή δεν έχει απήχηση, εντοπίζει ένα υπαρκτό ρεύμα εντός του κόμματος στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκει και σπεύδει να τεθεί αυθαίρετα επικεφαλής του.

Έτσι όμως το ακυρώνει και στην πραγματικότητά παραπλανά την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόμενος ως συνομιλητής του χωρίς να εκπροσωπεί τίποτε. Αν οι Συριζαίοι τον εκλάβουν ως εκπρόσωπο και κάποιων άλλων θα απογοητευτούν. Και αν από το Κινάλ πρόκειται να συζητήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω Ραγκούση, δεν θα το κάνουν ποτέ.

Ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής του βασικού φορέα της Δημοκρατικής παράταξης και εκ των πραγμάτων ως ηγέτης της ελληνικής Κεντροαριστεράς, έχει τη ευθύνη να απευθυνθεί ο ίδιος στην βάση του Κινάλ και ταυτόχρονα να πάρει πρωτοβουλίες απέναντι στην ηγεσία του για διάλογο. Να μιλήσει κατ’ ευθείαν στη βάση του Κινάλ, που παραμένει ΠΑΣΟΚ, και να καλέσει την Γεννηματά, τον Θεοδωράκη και τον Θεοχαρόπουλο να αναλάβουν τις ευθύνες τους, απέναντι στα κόμματα τους και τους δημοκρατικούς πολίτες.

Κυρίως όμως να αγνοήσει διαθέσεις για καριέρα που μπορεί να εμφανίζουν οι μονοπρόσωπες κινήσεις που επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους και το μόνο που κάνουν είναι να καίνε την ιδέα της σύγκλισης στα μάτια της προοδευτικής κοινής γνώμης.