Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Εικοσιτρία χρόνια από το θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη και η απουσία του είναι ακόμα αισθητή. Ένας ακούραστος, πρωτοπόρος αγωνιστής των δικαίων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου, έχασε τη ζωή του απροσδόκητα και αναπάντεχα στις επάλξεις του καθήκοντος.
Χρέος μας να τον θυμόμαστε και να διδασκόμαστε από τα έργα και τις ημέρες του.
Η απώλεια του προσέλαβε για την Κύπρο μεγάλες διαστάσεις αφού ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν ο κορυφαίος μαχητής και πρωταγωνιστής για το Κυπριακό μέσα στον Ελλαδικό χώρο, πρώτος ανάμεσα στους πρώτους και ακούραστος εργάτης για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Κύπρου. Παρά τις μεμψιμοιρίες και τις δογματικές αντιρρήσεις που εκδηλώνονταν στην Κύπρο, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια.
Με χαρακτηριστικά τη βαθιά επιστημονική γνώση, τον οραματισμό του ιδεολόγου και τη μεθοδικότητα του ικανού πολιτικού, ο Γιάννος Κρανιδιώτης αναδείχθηκε σημαντική πολιτική φυσιογνωμία μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο και στα Βαλκάνια όπου με πάθος αγωνίστηκε για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.
Όσοι εργαστήκαμε μαζί του, διατηρούμε στη μνήμη μας, νωπές τις τεκμηριωμένες αναλύσεις του πάνω στα προβλήματα που άπτονται των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, της επίλυσης του Κυπριακού, της ενταξιακής πορείας της Κύπρου, των κρίσιμων ευρωπαϊκών ζητημάτων και των εξελίξεων στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων. Μακριά από προχειρότητες, συναισθηματικές αντιδράσεις και δογματικές εμμονές.
Ως έμπειρος διπλωμάτης, διέθετε ιώβειο υπομονή, η οποία μαζί με την ικανότητα της διάγνωσης των προθέσεων και της συνεκτίμησης της εκάστοτε ισορροπίας δυνάμεων του επέτρεπε να εξασφαλίζει σημαντικές επιτυχίες. Πίστευε με πάθος στο διάλογο, τα επιχειρήματα, τη δύναμη των ιδεών και όχι των ιδεολογημάτων και των κραυγών και εργαζόταν με στόχο η πολιτική διαδικασία να έχει αποτέλεσμα και όχι εντυπώσεις.
Ο Κρανιδιώτης είχε ένα μοναδικό τρόπο να θέτει στα διεθνή βήματα το Κυπριακό, την ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου και τις ευθύνες της Τουρκίας, χωρίς να δημιουργεί αντιδράσεις.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι η Κύπρος είχε τη δυνατότητα αξιοποίησης του, κατά τρόπο που θα την τοποθετούσε σε ένα νέο ιστορικό κύκλο και θα άνοιγε κάποιες άλλες προοπτικές για την πολιτική ζωή. Δυστυχώς μια θεώρηση βαθύτατου συντηρητισμού, εμπόδισε μια τέτοια εξέλιξη. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Δεν είναι η ώρα για καταγραφή των γεγονότων και άλλωστε δεν θα είχε και νόημα.
Εικοσιτρία χρόνια μετά την απώλεια του Γιάννου Κρανιδιώτη μπορούμε μελετώντας τα έργα και τις ημέρες του να κοιτάξουμε το παρόν και το μέλλον της Κύπρου με περισσότερη σοφία. Και να διατυπώσουμε την ελπίδα ότι οι προοπτικές ενός λαού, δεν θα υποτάσσονται πάντα στις λογικές στενών και μικρόψυχων πολιτικών υπολογισμών.
Η Κύπρος και ο λαός μας έχουν δικαίωμα στην ελπίδα, στην αλλαγή σελίδας, στο καινούριο, στην είσοδο σε μια νέα εποχή.
Αυτή την ελπίδα ας την κρατήσουμε ζωντανή ως το καλύτερο μνημόσυνο για τον Κρανιδιώτη.
Σημ:. Ο Γιάννος Κρανιδιώτης και ο γιος του Νικόλας έχασαν τη ζωή τους σε αεροπορικό δυστύχημα πάνω από το Βουκουρέστι στις 14.9.1999.
Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
