Του Βασίλη Βενιζέλου
Το παρακάτω έμπλεο νοήματος στιγμιότυπο διηγήθηκε το Σάββατο 3 Οκτωβρίου ο πρόεδρος της Πανελληνίας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) και διευθύνων σύμβουλος της ελληνικής φαρμακευτικής εταιρείας ELPEN Θεόδωρος Τρύφων, στην ομιλία του για τον εορτασμό των 50 ετών λειτουργίας της ELPEN.
Κατά τη διάρκεια πρόσφατης συζήτησης με τους επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας, παρουσία των υπουργών Υγείας, Ανάπτυξης και Οικονομικών, εκπρόσωπος της ΠΕΦ παρουσίασε στους επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας αναλυτικό πίνακα με την βασική στρέβλωση, την οποία έχει προκαλέσει στην ελληνική αγορά φαρμάκου η αποκλειστική τακτική των οριζόντιων μειώσεων τιμών στα φαρμακευτικά σκευάσματα: Την απόσυρση και την υποκατάσταση παλαιών, δοκιμασμένων και φθηνών φαρμακευτικών σκευασμάτων από «νέα», αισθητά πιο ακριβά φαρμακευτικά σκευάσματα.
«Και τώρα μας τα δείχνετε αυτά; Τι προλαβαίνουμε να κάνουμε τώρα;», ήταν η άμεση αντίδραση της Ρουμάνας εκ των επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας και όλοι συμφώνησαν ότι είναι πλέον αργά και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να προχωρήσει το υπουργείο Υγείας για άλλη μία φορά σε οριζόντιες μειώσεις τιμών…
Τι δηλοί ο μύθος; Ο μύθος δηλοί ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συναντούσαν μέχρι σήμερα την τρόικα, χωρίς την παραμικρή ιδέα για το είδος και τον τύπο της ενδεδειγμένης για την χώρα μας φαρμακευτική πολιτική, με αποτέλεσμα να προχωρούν κάθε φορά στο ένα και το εξής: Οριζόντιες μειώσεις τιμών στο σύνολο των φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Ο μύθος δηλοί επίσης το εξής πιο σπουδαίο: Εάν η ελληνική κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει στους επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας μία πλήρη, αξιόπιστη, δίκαιη και ισορροπημένη πρόταση για την φαρμακευτική πολιτική, αρκούντως τεκμηριωμένη με τα σχετικά αριθμητικά στοιχεία, τότε το πιο πιθανό ενδεχόμενο θα ήταν οι επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας να αποδέχονταν τελικά την πρόταση και η ελληνική κυβέρνηση να αναλάμβανε την συμβατική υποχρέωση να εφαρμόσει για πρώτη φορά στα χρονικά μία εθνική φαρμακευτική πολιτική, με ριζική αναδιαμόρφωση των προτεραιοτήτων, με ορθολογισμό, με δραστική μείωση της οικονομικής συμμετοχής των ασφαλισμένων για την προμήθεια των φαρμάκων τους και με ουσιαστική συγκράτηση της δημοσίας εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης στο συμπεφωνημενο ήδη μεταξύ των δύο μερών ύψος των 2 δις. Ευρώ, μη συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων.
Τι εμποδίζει, επιτέλους, την ελληνική κυβέρνηση να εμφανίσει εν ευθέτω χρόνω μία τέτοια πρόταση στην τρόικα; Τι κοστίζει τελικά μία μεθοδευμένη απόπειρα, έστω;
Εμείς παραμένουμε αισιόδοξοι! Για να δούμε…
