Του Γ. Λακόπουλου
Όταν το 2021 ο Γιώργος Παπανδρέου ζητάει να τον κάνουν πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ για «νέα αρχή», είναι σαν να είχε εμφανιστεί το 1974 ο Γεώργιος Παπανδρέου και να ζητούσε να τον ψηφίσουν για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Για ποιο λόγο ο πρώην Πρωθυπουργός θέλει την ηγεσία δυο… κομμάτων, στα οποία δεν ανήκει;
Ούτε στο ΠΑΣΟΚ, αφού το 2015 το διέσπασε και το πολέμησε.
Ούτε στο ΚΙΝΑΛ: όταν η Φώφη τον διόρισε βουλευτή, παρέμεινε πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, που δεν διέλυσε.
Φεύγοντας το 2015 από το ΠΑΣΟΚ, έφυγε κι από τα βάρη που του φόρτωσε – και προπαντός τα χρέη.
Τώρα τι περιμένει και τον διασύρει ο Αλιβιζάτος ανελέητα;
Από το δημόσιο βίο πήρε όσα μπορεί να θέλει ένας πολιτικός – έστω και κατ’ απονομήν ενίοτε.
Γιατί νομιμοποιεί τον έτερο διασπαστή Λοβέρδο, που τερατολογεί χωρίς αιδώ ότι «έχει βιογραφικό ενότητας» και θα «υπερδιπλασιάσει τα ποσοστά»;
Όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ θα λατρέψουν έναν μνημονιακό, ή θα εγκαταλείψουν τη ΝΔ οι οπαδοί της για έναν υπόδικο της Novartis.
«Τρελός είμαι, ό,τι θέλω λέω», έπαιζε σε ταινίες διαλογής ο Στάθης Ψάλτης.
Σ’ αυτό το γήπεδο παίζει μπάλα ο Παπανδρέου κι ας ήταν, υποτίθεται, σε κατηγορία με άλλα κυβικά.
Ο Λοβέρδος υπήρξε υποτακτικός του και ο Γερουλάνος υπάλληλός του.
Προς τι «πούλησε» τον Καστανίδη κι αυτό – ταπεινώνεται, με ρεσιτάλ ασυναρτησίας κάθε μέρα;
Από την Κρήτη ζήτησε να διαλευκανθεί η… «δολοφονία Βαλυράκη».
Από τη Λάρισα «να φτιάξουμε μεγάλη πολιτική παράταξη» – σαν να μην υπήρχε και τη διέλυσε ιδιοχείρως.
Από την Καρδίτσα έστειλε, στα 70 του σχεδόν, μήνυμα «έμπνευσης στη νέα γενιά».
Στις συνεντεύξεις «ξαναφέρνει στο ΠΑΣΟΚ τις λαϊκές δυνάμεις» – που έδιωξε με το Μνημόνιο.
Οι άλλοι έχουν τουλάχιστον από έναν λόγο να είναι υποψήφιοι. Ο Παπανδρέου δεν έχει κανέναν.
Όπως δεν είχε το 2015, όταν χτύπησε πισώπλατα τον Βενιζέλο, νόμιμο και εκλεγμένο διάδοχό του.
Του έλεγαν «θα πάρεις 15%» και πολέμησε το κόμμα του πατέρα του, που τον έκανε Πρωθυπουργό.
Τώρα κάποιοι αργόσχολοι τον κολακεύουν ότι «πάει για διψήφιο», για να βγουν οι ίδιοι από την αφάνεια…
Η κολακεία στην πολιτική είναι σαν οξυγόνο.
Ο Αντλάι Στίβενσον – τον υποστήριξε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1956 για πρόεδρο των ΗΠΑ – έλεγε: «η κολακεία δεν κάνει κακό αν δεν την εισπνέεις». Όπως λένε για το τσιγάρο.
Αλλά ο Γιώργος ντουμανιάζει και μετέχει σε μια αναμέτρηση ανάμεσα στο νέο και το παλιό, όντας, ως κληρονόμος, το παμπάλαιο.
Το στυλ «στην αγορά ξανοίγεται κι όλα κυκλοφορούνε» χρεοκοπεί σε κάθε εμφάνισή του.
Κάποιος να του θυμίσει ότι στην πολιτική υπάρχει πάντα ο δρόμος της αξιοπρέπειας: η απόσυρση.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
