Γ. Λακόπουλος στο iEidiseis: “Ο Πρωθυπουργός απλώς μπλοφάρει για τις πρόωρες εκλογές – θέλει να κοιμίσει την αντιπολίτευση”

Τι δηλώνει ο εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για το εάν η ΝΔ παραμένει «καραμανλικό» κόμμα, για τον Αλέξη Τσίπρα, τη Φώφη Γεννηματά, αλλά και το ρόλο των ΜΜΕ και των ανθρώπων τους σήμερα.

«Ο Πρωθυπουργός απλώς μπλοφάρει για τις πρόωρες εκλογές, για να κοιμίσει την αντιπολίτευση», δηλώνει ο Γιώργος Λακόπουλος στο iEidiseis, σε μια συνέντευξη που θα προκαλέσει συζητήσεις.

«Οι πρόωρες εκλογές ήταν στο πλάνο του ήδη πριν τη κρίση-προσθέτει. Δεν θα είναι τώρα που βρίσκεται στα πάνω του και η αντιπολίτευση ψάχνεται; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύσει εκλογές με απλή αναλογική το 2023, μετά από ύφεση που μπορεί να ξεπεράσει το 10%; Μόνο αφελής δεν είναι. Αντίθετα θέλει να διαιωνίσει την κυριαρχία του».

Ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας, που παρεμβαίνει καθημερινά μέσω της αρθρογραφίας του στο «Ανοιχτό Παράθυρο», δείχνει προοπτικά να αμφιβάλλει για την πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη («Η ηγεσία είναι φυσική ιδιότητα, δεν είναι συγκυριακό απόκτημα. Υπάρχει και το προηγούμενο του Γ. Παπανδρέου. Αναγορεύθηκε ξαφνικά ηγέτης και είδαμε πόσο ήταν…», αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η απάντησή του για το εάν η ΝΔ έχει μετατραπεί σε «κόμμα Μητσοτάκη»:

«Αν ως “κόμμα του Κυριάκου” εκληφθούν τα ανεμομαζώματα που βρέθηκαν στη ΝΔ επι των ημερών του, αυτό το κόμμα δεν έχει σχέση με τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά της καραμανλικής ΝΔ. Και δεν έχει μέλλον χωρίς το δέλεαρ της εξουσίας», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Με τον Αλέξη Τσίπρα συμβαίνει κάτι περίεργο: αρνείται να διορίσει τον εαυτό του στο αξίωμα που κατέχει κάθε φορά. Πχ δεν “διορίσθηκε” ποτέ Πρωθυπουργός. Σαν να είναι η πρωθυπουργία “συλλογικός θεσμός” ή σαν να κυβερνούσαν όλοι μαζί», αναφέρει για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης-και προσθέτει: «Τώρα αποφεύγει να διορίσει τον εαυτό του φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης- όπως σε τρεις εκλογές τον τοποθέτησαν οι δημοκρατικοί πολίτες- που ψήφιζαν παλιά το ΠΑΣΟΚ– παρά τα λάθη του. Αμφιβάλω αν έχει διοριστεί ποτέ και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ».

Στην δε ερώτηση για το τι πρέπει να γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ απαντά: «ανασύνταξη της Παράταξης, ριζοσπαστικό πρόγραμμα με λύσεις για τη χώρα, απέναντι στην πρακτική της Δεξιάς και ανάδειξη όσων θα προσωποποιήσουν την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά πρέπει να επικυρωθούν από ένα μαζικό συνέδριο. Αλλά για να είναι αυθεντικό πρέπει να παρακαμφθούν οι μηχανισμοί που συντηρούν οι φράξεις της Κουμουνδούρου και οι σύνεδροι να εκλεγούν με ανοιχτή ψηφοφορία από τους πολίτες- είναι, δεν είναι μέλη του κόμματος. Όπως οι άλλοι βγάζουν αρχηγό».

Ιδιαίτερα επικριτικός είναι ο Γιώργος Λακόπουλος για το Κίνημα Αλλαγής («είναι ένα κόμμα που δεν έχει λόγο ύπαρξης», αναφέρει χαρακτηριστικά), ενώ ιδιαίτερα καυστικές είναι παρατηρήσεις του για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων σήμερα.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

-Δέκα περίπου μήνες μετά την εκλογή του, ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να ηγεμονεύει πλήρως στο πολιτικό σκηνικό-και μάλιστα χωρίς αντίπαλο. Συμφωνείς με την εκτίμηση; Πώς κρίνεις την κυβερνητική προοπτική;

-Η “πολιτική γιγάντωση” – όπως την αποκάλεσε ο καθηγητής Διαμαντόπουλος- του πρωθυπουργού στηρίζεται σε ένα δεδομένο ,για το οποιο δεν υπάρχουν ακόμη επαρκείς ερμηνείες: τον χαμηλό αριθμό κρουσμάτων και θανάτων στη χώρα- συγκριτικά με άλλες.

Ο ίδιος προβάλει ότι είναι αποτέλεσμα των μέτρων που πήρε η κυβέρνησή του. Δεν είναι επαρκής εξήγηση. Πάνω κάτω όλες οι κυβερνήσεις τα ίδια μέτρα και στην ίδια στιγμή τα πήραν- δηλαδή καθυστερημένα. Αν χρειάζονταν πράγματι μέτρα αυτής της μορφής. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση πιστώνεται ότι επέμενε στην πιστή εφαρμογή τους και οι πολίτες πειθάρχησαν.

Αλλά ως πολιτικό αποτέλεσμα η “ηγεμονία” Μητσοτάκη είναι νόμισμα με δυο όψεις: στη μια έχει την ευρεία αποδοχή του όσο διαρκεί η κρίση, με τη συνδρομή των ΜΜΕ, αλλά και της …αντιπολίτευσης.

Στην άλλη υπάρχει η διαχείριση των αποτελεσμάτων που είχαν τα μέτρα στην οικονομία. Άρα είναι νωρίς για συμπεράσματα.

Άλλωστε η ηγεσία είναι φυσική ιδιότητα, δεν είναι συγκυριακό απόκτημα. Υπάρχει και το προηγούμενο του Γ. Παπανδρέου. Αναγορεύθηκε ξαφνικά ηγέτης και είδαμε πόσο ήταν…

-Ο Αχιλλέας Καραμανλής έλεγε παλαιότερα πως «όποιος και να είναι αρχηγός στη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα είναι καραμανλικό». Πολλοί όμως εκτιμούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατόρθωσε να σπάσει αυτό το αξίωμα και αν κάνει ήδη τη Νέα δημοκρατία «δικό του κόμμα». Πιστεύεις πως είναι έτσι;

-Πόσο καραμανλικό κόμμα ήταν η ΝΔ, μετά και τον δεύτερο Καραμανλή, φάνηκε το 2015-16, όταν άλλον επικεφαλής τους πρότεινε και άλλον ανέδειξαν. Άλλον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -με τεκμήρια επιτυχίας ηδη- ήθελαν οι Καραμανλικοί, άλλον έβγαλε η ΝΔ.

Αν ως “κόμμα του Κυριάκου” εκληφθούν τα ανεμομαζώματα που βρέθηκαν στη ΝΔ επι των ημερών του, αυτό το κόμμα δεν έχει σχέση με τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά της καραμανλικής ΝΔ. Και δεν έχει μέλλον χωρίς το δέλεαρ της εξουσίας.

-Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών εκτιμάς ότι βρίσκεται πάνω στο τραπέζι; Γιατί ο πρωθυπουργός το διέψευσε, λέγοντας ότι διαθέτει την πολιτική νομιμοποίηση της επόμενης ημέρας του κορδονιού να εφαρμόσει τις πολιτικές του…

-Ο Πρωθυπουργός απλώς μπλοφάρει για να κοιμίσει την αντιπολίτευση. Οι πρόωρες εκλογές ήταν στο πλάνο του ήδη πριν τη κρίση . Όταν η κυβέρνησή του είχε αρχίσει να εμφανίζει αποτυχίες, κολωτούμπες και απομάκρυνση από στόχους. Για να “κάψει” την απλή αναλογική, όσο μπορούσε ακόμη.

Δεν θα είναι τώρα που βρίσκεται στα πάνω του και η αντιπολίτευση ψάχνεται; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύσει εκλογές με απλή αναλογική το 2023, μετά από ύφεση που μπορεί να ξεπεράσει το 10%; Μόνο αφελής δεν είναι. Αντίθετα θέλει να διαιωνίσει την κυριαρχία του.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΑΛ

– Ο Αλέξης Τσίπρας πού πρέπει να επικεντρώσει ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το επόμενο διάστημα;

-Με τον Αλέξη Τσίπρα συμβαίνει κάτι περίεργο: αρνείται να διορίσει τον εαυτό του στο αξίωμα που κατέχει κάθε φορά. Πχ δεν “διορίσθηκε” ποτέ Πρωθυπουργός. Σαν να είναι η πρωθυπουργία “συλλογικός θεσμός” ή σαν να κυβερνούσαν όλοι μαζί.

Τώρα αποφεύγει να διορίσει τον εαυτό του φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης- όπως σε τρεις εκλογές τον τοποθέτησαν οι δημοκρατικοί πολίτες- που ψήφιζαν παλιά το ΠΑΣΟΚ– παρά τα λάθη του. Αμφιβάλω αν έχει διοριστεί ποτέ και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Για να μείνουμε στις τελευταίες εκλογές η εντολή από το 32% είναι ευανάγνωστη: να ανασυντάξει την – ιστορικά αντιδεξιά- Δημοκρατική Παράταξη, συνδέοντας την περιφερειακή, ως πολιτική δύναμη, Αριστερά με την διαχρονικά ισχυρή Κεντροαριστερά σε ενιαίο πολιτικό φορέα.

Σ αυτή τη βάση πρέπει να ασκήσει αυστηρή αντιπολίτευση στη Δεξιά- αυτό είναι η ΝΔ- με πολιτική πρόταση, ως εναλλακτική λύση. Αλλά και νέα ηγετική ομάδα που θα είναι ελκυστική για τη διαδοχή όσων κυβερνούν σήμερα.

-Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πάει το φθινόπωρο -και βλέπουμε, αν ο ιός επανέλθει. Με τον κίνδυνο να βάλει καμιά νέα ανακοίνωση η Κουμουνδούρου αν απαντήσεις, τι πρέπει να αλλάξει στο κόμμα του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Και μήπως θα πρέπει να σκεφτεί πιο αποφασιστικά αυτή τη φορά την εκλογή του από τη βάση;

-Η ανακοίνωση που υπαινίσσεσαι υπήρξε αρνητική στιγμή για προοδευτικό κόμμα στον 21οαιώνα- και δεν το λέω επειδή με αφορούσε προσωπικά.

Στην ουσία της ερώτησης απάντησα ήδη: ανασύνταξη της Παράταξης, ριζοσπαστικό πρόγραμμα με λύσεις για τη χώρα, απέναντι στην πρακτική της Δεξιάς και ανάδειξη όσων θα προσωποποιήσουν την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά πρέπει να επικυρωθούν από ένα μαζικό συνέδριο. Αλλά για να είναι αυθεντικό πρεπει να παρακαμφθούν οι μηχανισμοί που συντηρούν οι φράξεις της Κουμουνδούρου και οι σύνεδροι να εκλεγούν με ανοιχτή ψηφοφορια από τους πολίτες- είναι, δεν είναι μέλη του κόμματος. Όπως οι αλλοι βγάζουν αρχηγό.

-Και το Κίνημα Αλλαγής;

-Πρόκειται για ατυχή παρένθεση. Το βασικό του πρόβλημα είναι το πρόβλημα ηγεσίας. Η Φώφη Γεννηματά , που προέκυψε ως κληρονόμος ονόματος κι αυτή, θα μπορούσε να παίξει θετικό ρόλο στην ανασύνταξη του , από το 4% που το πήρε.

Αλλά υπέκυψε αβασάνιστα στις πιέσεις για διάλυση του ΠΑΣΟΚ, με εξαφάνιση του ονόματος, των συμβόλων, της ιδρυτικής Διακήρυξης και συνακόλουθα και της ιδεολογίας.

Έχει προηγηθεί από το Βενιζέλο η απόπειρα διάλυσης -με την “Ελιά”- και η μετατροπή σε βοηθητικό παράγοντα της Δεξιάς. Αλλά και σε διώκτη σχεδόν της Αριστεράς, με τη οποία όμως το ΠΑΣΟΚ παραδοσιακά συνεργάζονταν στον μαζικό χώρο -στο συνδικαλισμό και τους ΟΤΑ – επί Ανδρέα Παπανδρέου και Σημίτη.

Συνεπώς το Κίνημα Αλλαγής είναι ένα κόμμα που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Συντηρήθηκε από τη νοσταλγία των παλαιών οπαδών του ΠΑΣΟΚ και τον παραγοντισμό παλαιών υπουργών του στην περιφέρεια .

ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

-Επί δεκαετίες υπηρετείς με αφοσίωση τη δημοσιογραφία. Ήθελα λοιπόν –τελευταία ερώτηση- να μου περιγράψεις πώς βλέπεις τα μέσα ενημέρωσης σήμερα στη χώρα μας…

-Το πρόβλημα των ΜΜΕ στην Ελλάδα, είναι πρόβλημα ιδιοκτησίας τους. Εξαφανίσθηκε ο παραδοσιακός εκδότης που είχε ως κύριο έργο την ενημέρωση.

Από τη φάση των εφημερίδων που ήταν παραρτήματα άλλων δραστηριοτήτων και εμπορεύονταν συμπράγκαλα -με κουπόνια – για να συντηρούν κυκλοφορίες, περάσαμε στην περίοδο της πρωτοκαθεδρίας των καναλιών χωρίς άδειες. Χρησιμοποιήθηκαν από προμηθευτές του δημοσίου και άλλους κρατικοδίαιτους για να χειραγωγούν το πολιτικό σύστημα και να διαφθείρουν πολιτικούς- εξοντώνοντας όποιον δεν χόρευε όπως του έπαιζαν.

Νίκησαν τον Καραμανλή με τον “βασικό μέτοχο”, αλλά ηττήθηκαν από τον Τσίπρα, που πήρε την κυβέρνηση χωρίς τη συνδρομή τους.

Όμως, για έναν περίεργο λόγο, η κυβέρνηση Τσίπρα μεγιστοποίησε το πρόβλημα της ιδιοκτησίας , θεσπίζοντας ως κριτήριο “όποιος έχει λεφτά παίρνει κανάλι”.

Βλέπουμε τι απέδωσε και πώς πέφτει και πλακώνει και τον ίδιο τον Τσίπρα.

Σε αυτή τη διαδρομή η δημοσιογραφία αλλοιώθηκε. Από τον διευθυντή που ήταν προσωπικότητα με κύρος και αναγνωρισμένος δημοσιογράφος , φτάσαμε σε μετριότητες που κουμαντάρουν ΜΜΕ με μόνο προσόν την υπαλληλική σχέση με το αφεντικό.

Από τους δημοσιογράφους που έλιωναν πάνω στη δουλειά γιατί ζούσαν από αυτήν, φτάσαμε στους δημοσιογράφους-διαμεσολαβητές – να μην σου θυμίσω ποιος λέει με πίκρα “είμαστε βαποράκια”. Τους δημοσιογράφους-επιχειρηματίες και τους – πολλούς- δημοσιογράφους με εισοδήματα πολλαπλάσια από το μισθό τους και τη φορολογική τους δήλωση.

Σε αυτή τη διαδρομή χάθηκε η δεοντολογία και η ηθική του επαγγέλματος, η έννοια της δημοσιογραφίας και του ρεπορτάζ, η ενημέρωση χωρίς “νον πέιπερς” . Μίκρυνε η απόσταση από τις εξουσίες και τον “αγροίκο πλούτο”, που έλεγε ο μακαρίτης Διαμαντής Πεπελάσης

Η εμφάνιση των ιστοσελίδων με την ανεξέλεγκτη οικονομική υποστήριξη- αλλά και την άγνωστη ταυτότητα και την ελλιπή επαγγελματική στελέχωση, απλώς επιδεινώνει την κατάσταση που είχε ήδη δημιουργηθεί και προκάλεσε την κρίση εμπιστοσύνης στη δημοσιογραφία..

Αν υπάρχει λύση θα προέλθει από τη νέα γενιά δημοσιογράφων,-που έχουν πολλά προσόντα- αρκεί να βρεθούν υγιείς επιχειρηματίες που θα επενδύσουν σ’ αυτούς.

Από το iEidiseis.gr