Του Ιωάννη Δαμίγου
Οι οικονομίες σοβαρών κρατών εισέρχονται σε στενωπό. Συζητούν ήδη για μέτρα στην Ευρώπη, πέρα από αυτά της ενέργειας, ακόμα και για capital controls στην Γερμανία. Καιρός λοιπόν, να ετοιμαζόμαστε και εμείς σαν ο πιο αδύνατος κρίκος, για δυσκολίες με άρωμα μνημονίου. Ύποπτο που οι αρμόδιοι, όχι οι κρατικοί βέβαια, αλλά λαλίστατοι κατά τα άλλα καθηγητές οικονομικών δεν έχουν αναφερθεί στον μεγάλο αυτόν κίνδυνο που πλησιάζει.
Πριν από λίγες εβδομάδες, είχαν κάνει στον εξωτερικό τύπο εμφάνιση, κάποια μονόστηλα περί αλλαγών στην ευρωπαϊκή οικονομική χαλαρότητα και επιστροφή σε ασφυκτικό έλεγχο, λόγο των προβλημάτων που προέκυψαν από τον πόλεμο, βεβαίως βεβαίως! Οι αναφορές στο αυξανόμενο εξωτερικό χρέος, όλο και πυκνώνουν, χωρίς περιέργως να ανησυχούν κάποιους εδώ, μην ανησυχήσει περαιτέρω και η επαναπαυμένη κοινωνία στην μόνιμη ακρίβεια, μόνο. Δυστυχώς εδώ μας απασχολούν σοβαρά απανωτά παραγόμενα προβλήματα της κυβέρνησης, τέτοια που σκεπάζουν δικαιολογημένα, τα επιπλέον εξίσου σοβαρά που διαφαίνονται ήδη στον ορίζοντα.
Ας έχουν αυτοί που πρέπει, αυτήν την εκδοχή σαν μια δεύτερη σκέψη υπόψιν τους, σχεδιάζοντας την οικονομική πολιτική, εφόσον και αν αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί αλλοίμονο αν αναγκασθούν πάλι οδηγημένοι σε διαχείριση! Καθώς δεν θα υπάρξουν περιθώρια άγνοιας και αιφνιδιασμού για δεύτερη φορά. Η πρώτη φορά ρομαντισμού και απειρίας, πληρώθηκε με αίμα.
Ηρωισμοί πως είναι μαθημένοι για τα δύσκολα και πως θα βάλουν πάλι πλάτη και θα αγωνισθούν για ένα νέο ξέφωτο, αυτή την φορά δεν θα έχουν καμία τύχη. Καίγοντας, στην πιο κρίσιμη καμπή δια παντός, την τελευταία ευκαιρία ακόμα και μιας κεντροαριστερής τύπου διακυβέρνηση. “Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι”.