Toυ Νίκου Λακόπουλου
Δεν ξανάγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητά από τον Πρόεδρο της Βουλής ….να κατέβει από την έδρα για να προεδρεύσει ο ίδιος για να… επιβάλλει την τάξη. “Δεν θα μου υψώνετε τον τόνο της φωνής σας, κάντε τη δουλειά σας αλλιώς κατεβείτε και πηγαίνετε κάτω” είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Νίκο Βούτση, αφού πρώτα ζήτησε από βουλευτή να βγει έξω.
“Είπατε κάτι; Αν είστε κουρασμένη μπορείτε να περάσετε έξω”. “Δεν δέχομαι υποδείξεις κ. πρόεδρε, να κάνετε καλά τη δουλειά σας”. “Κατεβάστε τον τόνο της φωνής σας τώρα. Να κατεβείτε κάτω αν δεν μπορείτε” είπε στον πρόεδρο της Βουλής.
«Συμπεριφέρεστε σαν κακομαθημένο κολεγιόπαιδο λες και η Βουλή είναι τσιφλίκι που το κληρονομήσατε από τον πατέρα σας», θα πει ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. “Πρόκειται για το Μυστικό Υπερόπλο του Πρωθυπουργού κ.Αλέξη Τσίπρα για την επανεκλογή του στις εκλογές του 2019. Πολύτιμος !» θα σχολιάσει ο υφυπουργός Εξωτερικών Μάρκος Μπόλαρης.
Λογικά -καθώς πλησιάζουν οι εκλογές και ο Μητσοτάκης προηγείται στις δημοσκοπήσεις αυτός που θάπρεπε να είναι νευρικός κι ανήσυχος είναι ο Αλέξης Τσίπρας κι όχι ο Μητσοτάκης. Τι είναι αυτό που κάνει τον πρόεδρο της ΝΔ να κουνάει τα χέρια πάνω κάτω, να κάνει γκάφες όπως αυτή με τον Χουλιαράκη -προκαλώντας τα γέλια στη Βουλή, να ωρύεται και να κατηγορεί τον αντίπαλό του ότι …δεν διάβασε τα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα, ότι “δεν συγκινήθηκε ποτέ, όπως τόσα ελληνόπουλα, κλείνοντας αυτό το βιβλίο”;
H απάντηση είναι ότι παρά τις δημοσκοπήσεις που μερικές τον θέλουν βέβαιο πρωθυπουργό και μάλιστα με αυτοδυναμία υπάρχει το ενδεχόμενο να μην είναι έτσι. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν την καταραμένη ψαλίδα να κλείνει και αυτό σημαίνει για κάθε μονάδα που παίρνει ο …ανερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ αναπόφευκτα -ποσοστά είναι αυτά- θα πέφτει η ΝΔ.
Οι εκλογές αυτές θα γίνουν μέσα σε κλίμα άγριας πόλωσης και το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιο. Για την ακρίβεια θα κριθούν από την αποχή ή αλλιώς από πόσους ψηφοφόρους θα πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθουν, πόσους θα αποσπάσει με τις παροχές του από τη ΝΔ, αν το δίλημμα θα αφορά το να φύγει ο Τσίπρας ή το να μην έλθει ο Μητσοτάκης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που δεν θέλει απλώς να γίνει πρωθυπουργός, αλλά αρχηγός της Δεξιάς μέσα σε ένα κλίμα γεμάτο ¨προδότες” κι εθνικόφρονες- ξανά!- φροντίζει να γίνει αυτό που θάπρεπε να απεύχεται: μια σύγκρουση ανάμεσα σε Αριστερά- που ο Σαμαράς κατηγορεί για εσχάτη προδοσία (!) και για την Μάχη της Αθήνας και μια Δεξιά- του Βορίδη και του Γεωργιάδη – που πρέπει να φροντίσει όταν πάρει την εξουσία «να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της».
«Εμείς θέλουμε το Εθνος των Ελλήνων – η Αριστερά νομίζει ότι το δημογραφικό θα λυθεί από την αθρόα εισροή μεταναστών» θα πει ο Άδωνις Γεωργιάδης δείχνοντας πως δεν προσχώρησαν στελέχη του ΛΑΟΣ στη ΝΔ, αλλά η Νέα Δημοκρατία μετακινήθηκε προς την ακροδεξιά- επιτρέποντας στην Χρυσή Αυγή να της κάνει και προτάσεις συνεργασίας. Γιατί όχι; Στο Μακεδονικό ταυτίζονται και η θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη για “πατρίδα με σύνορα” είναι πολύ κοντά στις θέσεις της εθνικιστικής Ακροδεξιάς, του Ορμπάν και του Σαλβίνι.
Οχτώ χρόνια μετά την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, όπου τα μεγάλα κόμματα κατέρρευσαν και το ένα εξατμίστηκε στο 4% οι πολιτικές παρατάξεις όχι μόνο έμειναν όρθιες, αλλά επιστρέφουν με ζητήματα που αφορούν το παρελθόν, το ΕΑΜ, την εθνικοφροσύνη και τον κίνδυνο του …κομμουνισμού. Θαρρείς και μιλάνε ο Παπάγος κι ο Μεταξάς, πως κινδυνεύει η πατρίδα, η θρησκεία- με την ….κατάργηση των Χριστουγέννων από τον ΣΥΡΙΖΑ!- και φυσικά η Οικογένεια.
Ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος της Αριστεράς- Δημοκρατικής Παράταξης και δεν χάνει ευκαιρία να υμνήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου- ιδιαίτερα τον προ του 1984 Ανδρέα και να αντιτάξει μια προοδευτική συμμαχία απέναντι στην Ακροδεξιά που περιλαμβάνει όχι μόνο την Κεντροαριστερά, αλλά και δημοκρατικές φιλελεύθερες συντηρητικές δυνάμεις.
Και προφανώς διάβασε τα Μυστικά του Βάλτου, συγκινήθηκε ως ελληνόπουλο- αυτό που του αμφισβητεί ο Μητσοτάκης και δεν “πρόδωσε” την Μακεδονία. Άλλωστε οι εκλογές δεν θα γίνουν για το «Μακεδονικό» και η στάση της Νέας Δημοκρατίας -κόντρα σε παλιότερες θέσεις της στις πλατείες των Αγανακτισμένων Μακεδονομάχων όπου μαζεύονται ακροδεξιοί εθνικιστές, πατριδογνώστες και εθναμύντορες μαζί με παραεκκλησιαστικούς κύκλους και ψεκασμένους την οδηγεί στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς.
Η Νέα Δημοκρατία όσες φορές μπόρεσε να ξανα-πάρει την κυβέρνηση κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση έχοντας την Ακροδεξιά απέναντι ως ένα κεντροδεξιό κόμμα. Η στάση του “κεντροαριστερού-χωρίς αριστερά” Κινάλ ευνοεί τον Αλέξη Τσίπρα να τους βάλει όλους απέναντι ως ένα μέτωπο και να τους κερδίσει και πάλι- αυτή τη φορά όχι ως ηγέτης ενός αριστερού κόμματος- σε ιδεολογική σύγχυση, αλλά ως εθνικός ηγέτης ενός δημοκρατικού μετώπου -που θα πρέπει να ενώσει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις για να κυβερνήσει.
Το παιχνίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αναστρέψιμο. Ποτέ δεν είχε πραγματική δύναμη μεγαλύτερη από ό,τι του δίνουν οι δημοσκοπήσεις στην αφετηρία -πριν ξεκινήσει την κούρσα. Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη δεν έχει καταφέρει να συσπειρώσει την «πολυκατοικία». Για πρώτη φορά ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ως πιο κατάλληλος για κοινωνική πολιτική από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το «όραμα της νέας εποχής» είναι ένα καλά μελετημένο πρόγραμμα με ημερομηνίες, νούμερα, ακριβή ποσά -μόνο το ονοματεπώνυμο λείπει. Ο Αλέξης Τσίπρας ακύρωσε το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για … 600.000 θέσεις εργασίας με πιο μετρημένες και συγκεκριμμένες παροχές -κι όχι υποσχέσεις- αναγκάζοντας τον Μητσοτάκη να επανέλθει με 2χίλιαρα και την υπόσχεση για επενδύσεις και “καλές δουλειές” -που είναι αυτονόητες αν… είναι αυτός πρωθυπουργός ως ο ¨καλύτερος” και πιο αξιόπιστος -από τον “ψεύτη” Τσίπρα.
Ο λόγος που απομακρύνθηκαν οι ψηφοφόροι από τον Τσίπρα δεν ήταν το μνημόνιο, ούτε το Μακεδονικό, αλλά το ότι “δεν τήρησε τις υποσχέσεις του”. Που σημαίνει ότι θα επανέλθουν αν τις τηρήσει. Ο Αλέξης Τσίπρας θα κερδίσει αν καταφέρει να αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία στην Οικονομία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κινηθεί σωστά μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, αν πείσει τις δυνάμεις που τον εγκατέλειψαν -που δεν του ανήκαν στην πραγματικότητα ποτέ.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράσει τον χώρο που εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ το 1981- κι ένα μεγάλο ποσοστό προέρχονταν από την συντηρητική παράταξη- όχι μόνο δεν οδηγείται σε “στρατηγική ήττα”, όπως θάθελε το Κινάλ, αλλά αν όχι σ΄αυτές, στις επόμενες εκλογές -με τα κόμματα που γεννήθηκαν τα χρόνια των μνημονίων να εξαφανίζονται- ξεκινά από μια ευρύτερη βάση από αυτήν που είχε στην πορεία για την κυβέρνηση.
Το 35% είναι μεγάλο ποσοστό για ένα κόμμα αριστερό, αλλά μικρό για τον εκφραστή της όλης δημοκρατικής παράταξης. Αυτό προϋποθέτει την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την δημιουργία ενός δημοκρατικού μετώπου. Κι ο Μητσοτάκης είναι πράγματι το “μυστικό υπερόπλο” του Τσίπρα, όσο οι κομματικές επιλογές του στους μεγάλους δήμους – όπως και η συνεργασία του με τον Καμμένο- είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του.
