Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Δεν ήταν αναμενόμενο αλλά συνέβη: η Φώφη Γεννηματά έσωσε την τιμή της αντιπολίτευσης, υπερψηφίζοντας την κυβερνητική πρωτοβουλία για την διανομή του υπερβάλλοντος πρωτογενούς πλεονάσματος στους συνταξιούχους.
Παρά τις εσωτερικές διαφωνίες που αντιμετώπισε από τον Β. Βενιζέλο -τελικά όλα έχουν τη εξήγησή τους- η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απάντησε στο απλό ερώτημα: είναι δυνατόν κόμμα να αρνείται την οικονομική συνδρομή σε μια κατηγορία πληθυσμού που χειμάζεται;
Κάποιοι είχαν το αμοραλιστικό επιχείρημα: έτσι ωφελείται ο Τσίπρας. Και λοιπόν; Γιατί δεν πρέπει να ωφελείται μια κυβέρνηση όταν αυτό που κάνει είναι σωστό; Ποιος άλλος από τον Σόιμπλε έχει αντίθετη γνώμη αυτή τη στιγμή; Επιπλέον έχει τόσα πολύ να την επιβαρύνουν η σημερινή κυβέρνηση που δεν υπάρχει λόγος να τη φοβάται κανείς επειδή χορηγεί ένα βοήθημα.
Κάποιοι άλλοι έγραψαν έκθεση και την έστειλαν στο Σόιμπλε, ταυτιζόμενοι με την θεωρία ότι η κυβερνητική απόφαση δεν είναι συμβατή με τις συμφωνίες που υπέγραψε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία. Από τη στιγμή που πέτυχε τον συμφωνημένο στόχο -και κανείς δεν λέει ότι δεν τον πέτυχε- το υπόλοιπο ποσό είναι στη διάθεσή της.
Μπορεί να μην κάνει καλά που το δίνει στους συνταξιούχους και να ήταν καλύτερα να το δώσει στους νέους ή τους άνεργους -που λέει ο Ραγκούσης. Το δικαίωμά της όμως να το διαχειριστεί όπως κρίνει – χωρίς να διακυβεύεται τίποτε για τη χώρα- είναι αναφαίρετο. Το επικύρωσαν η Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο, δια των Μοσχοβισί και του Σούλτσς.
Από εκεί και πέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ένα ακόμη λάθος σε ένα θέμα στο οποίο πολλοί από τους δικούς του τον παρότρυναν να αποφύγει. Και το έκανε διπλά επιλέγοντας το “παρών” που σημαίνει … απών. Αν ήθελε επιχειρήματα για μελλοντική χρήση ο Τσίπρας του τα έδωσε. Περισσότερο σαν ατύχημα δείχνει ο χειρισμός που έκανε πάρα σαν πολιτική επιλογή.
Από πού προκύπτει ότι δεν μπορούσε να διανείμει το υπεράνω πλεόνασμα η κυβέρνηση όταν όλη η Ευρώπη, πλην του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, δεν έχει πρόβλημα; Σε τι ενόχλησε τον πρόεδρο της ΝΔ η διανομή, αν όχι να φανεί αρεστός σε συγκεκριμένους κύκλους; Τι είναι αυτό που δεν έγινε κανονικά από τη κυβέρνηση σ’ αυτό το θέμα;
Κατά τα λοιπά το επίδομα ήταν το κερασάκι σε μια τούρτα που έδειξε για μια φορά ακόμη ότι η χώρα δεν έχει πολιτική τάξη. Τούρτα είναι η στάση των πολιτικών δυνάμεων στην αξιολόγηση -με όσα τη συνοδεύουν, όπως είναι τα πρώτα μέτρα για το δημόσιο χρέος.
Σε μια σοβαρή χώρα όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα είχαν συνασπιστεί για να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή εξέλιξη σ’ αυτό το μέτωπο γιατί αυτό είναι το συμφέρον τη χώρας και του πληθυσμού της που χειμάζεται. Πρώτη η αξιωματική αντιπολίτευση έπρεπε να σπεύσει στο πλευρό της κυβέρνησης για οφθαλμοφανείς λόγους.
Εφόσον ωφελείται η χώρα αυτό αποτελεί καθήκον της -και όχι όσα εισηγούνται στον Κυριάκο διάφοροι φλούφληδες για μετωπική σύγκρουση. Κοντά στο νου κι γνώση. Όσο περισσότερα πράγματα προχωρήσει ο Τσίπρας τόσο λιγότερα θα βρει ο ίδιος μπροστά του αν γίνει Πρωθυπουργός.
Με τη στάση του όφειλε να δείξει στους Ευρωπαίους εταίρους, ότι ο ίδιος είναι σοβαρός πολιτικός, αλλά και ότι Ελλάδα έχει αξιόπιστη πολιτική τάξη που μπορεί να συνεννοηθεί στα αυτονόητα- οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται.
Δεν το έκανε, αλλά αντίθετα συνέχισε τη συνήθεια να κάνει αντικυβερνητικό κήρυγμα ευρισκόμενος στο εξωτερικό, στοιχείο που δεν εκτιμάται ιδιαιτέρα στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους που ξέρουν να ξεχωρίζουν την αντιπολίτευση από την πολιτική της χώρας τους.
Αλλά μήπως ο Όμπάμα το ίδιο δεν προσπάθησε να τους πει, όταν ήλθε στην Αθήνα, μιλώντας για τον Τραμπ και την απόφασή του να τον στηρίξει για το καλό της χώρας τους; Τον άκουσε κανένας να λέει ότι ο Τραμπ βλάπτει την Αμερική;
