Ποια αυτοδυναμία; Το φάντασμα του 2012 πάνω από το πολιτικό σύστημα

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Του Γ. Λακόπουλου

 Όλο και με πιο εμφανή αυτοπεποίθηση τα στελέχη της ΝΔ  δηλώνουν ότι σε ενδεχόμενες εκλογές αυτή την περίοδο το κόμμα τους θα πλησιάσει την αυτοδυναμία. Παρά είναι συντονισμένο για να είναι τυχαίο.

Προφανώς πρόκειται για τη νέα φάση του πολιτικού μάρκετινγκ  στο οποίο στηρίζει την παρουσία της η αξιωματική αντιπολίτευση. Συνδυασμός των δημοσκοπικών ευρημάτων με το ύφος των πολιτικών στελεχών. Έργο Τάκη Θεοδωρικάκου που άρχει στον πολιτικό σχεδιασμό

Ως εδώ ουδέν το παράδοξο. Ένα κόμμα προωθεί την παρουσία του με τον τρόπο που θεωρεί πρόσφορο. Αν  έχει δίκιο για την αυτοδυναμία θα το δούμε όταν γίνουν εκλογές.

Για τους τρίτους μακάρι να έχει, ώστε να μην περιπέσει η χώρα σε ακυβερνησία. Αν φύγει Τσίπρας, να έλθει ο Μητσοτάκης. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.

Αρκεί να μην περάσουμε σε φάση πολιτικής αστάθειας, χωρίς κυβέρνηση, ή με κυβερνήσεις που θα κρέμονται από μια κλωστή ή από τις διαθέσεις των εταίρων που θα τις συγκροτούν. Α λά Σαμαρά με την κυβέρνηση Παπαδήμου, ή α λά Μητσοτάκη -πατρός- με τη κυβέρνηση Ζολώτα παλαιότερα.

Ό,τι αν πιστεύει κανείς για τη ΝΔ, λοιπόν, η αυτοδυναμία της είναι καλοδεχούμενη. Το ερώτημα είναι από πού τους προκύπτει. Αν η απάντηση είναι “από τις δημοσκοπήσεις”, μάλλον δεν τις διαβάζουν σωστά.  

Βεβαίως οι εκλογές δεν γίνονται με δημοσκοπήσεις, αλλά με ψήφους. Αν όμως δεχθούμε όσα ανακοινώνουν οι δημοσκόποι, όχι μόνο δεν αναδεικνύεται τάση προς αυτοδυναμία της ΝΔ αλλά …το αντίθετο.

Υπερβολή; Καθόλου. Γιατί οι δημοσκοπήσεις δεν αναφέρουν μόνο την πρόθεση ψήφου, επί της οποίας οι εκτιμήσεις, οι  “αναγωγές” , οι “σταθμίσεις” και άλλες  διευθετήσεις  -που δεν είναι του παρόντος – οδηγούν στην πρόβλεψη για ευρύ προβάδισμα της ΝΔ.

Η αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ- για τη διαπίστωση της οποίας δεν απαιτείται καμιά δημοσκόπηση καθώς είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, δεν  σημαίνει αυτομάτως  υπερενίσχυση της ΝΔ όπως προβάλουν αυτάρεσκα –ή έστω, σαν  αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τα στελέχη της.

Αν μόνο αυτό το στοιχείο λαμβάνουν υπόψη τους μάλλον θα ξυπνήσουν άσχημα. Γιατί οι ίδιες δημοσκοπήσεις περιλαμβάνουν και άλλα στοιχεία εκτίμησης της συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος. Αν τις εκλάβουμε ως έγκυρες θα  πρέπει να το κάνουμε επί του συνόλου του περιεχομένου τους, όχι επιλεκτικά.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν… επιστροφή στο 2012. Δηλαδή πλήρη κατάρρευση του  δικομματισμού και του πολιτικού συστήματος γενικά, απόλυτη αποδοκιμασία των κομμάτων και των ηγετών τους,  υφέρποντα αντικοινοβουλευτισμό και γενική απόρριψη όσων λέει η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση.

Κάθε άλλο δηλαδή προοιωνίζονται ομαλή πολιτική εξέλιξη με μια ισχυρή κυβέρνηση στη θέση της σημερινής, όπως διατείνονται από τη ΝΔ.

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα τα στοιχεία της τελευταίας δημοσκόπησης που είναι το  φως της δημοσιότητας, από την  MRB. Είναι παλιά εταιρία και οι “Τάσεις” που δημοσιεύει τακτικά  αποτελούν συστηματική και ενδιαφέρουσα προσέγγιση της συγκυρίας. Ο Δημ. Μαύρος και ο Ντίνος  Ρουτζούνης είναι οι γερόλυκοι των μετρήσεων στην Ελλάδα.

Αυτή η προσέγγιση δίνει δημοσκοπικό προβάδισμα ένδεκα μονάδων στη ΝΔ. Αλλά δίνει και άλλα στοιχεία που προσφέρονται μάλλον περισσότερο για μελέτη.

Πρώτο. Σε ό,τι αφορά την ικανότητα διακυβέρνησης το 41,9% απορρίπτει όλα τα κόμματα και μόλις το 31% πιστώνει τη ΝΔ και το 15,6% τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερο. Η αποδοχή των πολιτικών αρχηγών βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της από τότε που ξέσπασε η κρίση. Για τον Κυριάκο  Μητσοτάκη μόλις το 28,1% έχει ευνοϊκή γνώμη και για τον Αλέξη Τσίπρα το 19,21% -με τον Βασίλη  Λεβέντη να βρίσκεται  στην …τέταρτη θέση.

Τρίτο. Ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας αξιολογείται αρνητικά από το 76% και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο  Μητσοτάκης αρνητικά από 67,8%.

Το 44% δεν θεωρεί κανέναν κατάλληλο για πρωθυπουργό. Ο  Κυριάκος Μητσοτάκης παίρνει 30,7% και ο Αλέξης Τσίπρας 19,3%.

Τέταρτο. Η διάθεση των πολιτών κάθε άλλο παρά δείχνει ότι περιμένουν λύσεις από κάποιο κόμμα. Το 92,9% προβλέπει ότι τα πράγματα θα πάνε άσχημα για τη χώρα, το 75,9%  βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και το 81,2% περιμένει να γίνει χειρότερη.

Πέμπτο.Το 61,9%  αισθάνεται “οργή”, όταν σκέπτεται το μέλλον της χώρας και μαζί με την “ντροπή”  και το “φόβο” τα αρνητικά συναισθήματα φτάνουν στο 95,2,4%.

Έκτο. Το 72,4% δηλώνει διάθεση αποχής από τις εκλογές.  

Πρόκειται για συγκλονιστικά ευρήματα και κατά τεκμήριο ακριβέστερα από τη δήλωση για πρόθεση ψήφου. Αν τα συνυπολογίσει κάποιος προκύπτει μια παράλληλη εικόνα, που απέχει πολύ από τους αριθμούς για πρόθεση ψήφου που ανακοινώνονται και συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον.

Προκύπτει η προδιάθεση του εκλογικού σώματος να συμπεριφερθεί όπως τον Μάιο του 2012, όταν η πλήρης κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ που έπεσε στο 13% από το 44% -μόλις προ τριετίας-  δεν ευνόησε τη ΝΔ ως αντίπαλο κόμμα, που έπεσε κάτω από το 20%, από το 34% του 2009 ή τα υψηλοτέρα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών.

Με άλλα λόγια το εκκρεμές της Μεταπολίτευσης δεν λειτουργεί. Και από αυτή την άποψη η επομένη κάλπη μπορεί να βγάλει δυσάρεστες εκπλήξεις για όλους. Ειδικά για όσους αρκούνται σε αβασάνιστες και επιδερμικές εκτιμήσεις  αυτοεπιβεβαίωσης.