Του Νικόλα Χρήστου
Δεκαετίες ολόκληρες Κυπριακού προβλήματος.. γενιές μεγάλωσαν γενιές. Μήπως, τελικά, κάτι κάνουμε λάθος; Μήπως, η διαιώνιση του προβλήματος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στη δική μας ανεπαρκή διαχείριση;
Για να κάνουμε ουσιαστικά βήματα μπροστά, στο εθνικό μας θέμα, πρέπει να υπάρξει πρώτα και κύρια, Eνιαία Εθνική Στρατηγική, κατά κύριο λόγο μέσω θεσμικής αναβάθμισης του Εθνικού Συμβουλίου και ενίσχυσης του ρόλου του. Οτιδήποτε άλλο εξυπηρετεί μόνο τους εχθρούς μας, που εδώ και δεκαετίες λυμαίνονται τη δική μας διχόνοια άλλα και την αλληλουχία των σφαλμάτων μας. Η χάραξη Eνιαίας Εθνικής Στρατηγικής, σε συνεργασία με την Ελλάδα, που να αφορά στα θέματα Κυπριακού, Ενέργειας, Άμυνας/Άσφάλειας αλλά και σε άλλα θέματα μείζονος εθνικής σημασίας, είναι επιτακτική ανάγκη. Τα σημερινά δεδομένα όπως διαμορφώνονται στο Κυπριακό, μετά και την διερεύνηση των προθέσεων εκ μέρους της εκπροσώπου του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε., μας δίδουν την ευκαιρία να επανατοποθετήσουμε το πρόβλημα στην ορθή του βάση, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, με ταυτόχρονη διεκδίκηση σύγκλησης διεθνούς διάσκεψης, με την εμπλοκή και των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ίσως είναι καιρός να αλλάξουμε ρότα.. γιατί ακόμα και αν, ενδεχομένως, σε κάποιο χρονικό σημείο υπάρξει αλλαγή υπέρ της πλευράς μας, στο ισοζύγιο δεδομένων, με μαθηματική ακρίβεια δεν πρόκειται να επιτύχουμε κανένα θεμιτό αποτέλεσμα, εάν συνεχίσουμε να βαδίζουμε σ’ αυτή τη λανθάνουσα ασυνάρτητη πορεία, μια πορεία άστοχης πολιτικής, της οποίας αναπόσπαστο μέρος είναι και η σημερινή, αποδεδειγμένα, αποτυχημένη “στρατηγική” που εφαρμόζουμε.
Απ’ την άλλη, αν διενεργούσαμε σήμερα δημοψήφισμα, με ότι αυτό προϋποθέτει, για καθορισμό της μορφής λύσης που επιζητεί ο λαός, η οποία και βασίζεται στις θεμελιώδεις αρχές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου, η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), όπως τη συζητάμε, θα απορριπτόταν συντριπτικά. Με ποιο δικαίωμα συνεχίζουμε σ’ αυτή τη βάση; Με ποιο δικαίωμα συνεχίζουμε να συζητάμε μία μορφή, δήθεν λύσης, η οποία θα οδηγήσει σε πλήρη διάλυση; Μία μορφή, δήθεν λύσης, η οποία μετατρέπει την πατρίδα μας σε τουρκικό προτεκτοράτο;
Άλλη μια (νέα) διαδικασία διαπραγματεύσεων πιθανό να ξεκινά σύντομα. Σίγουρα, κανένας μας δε θέλει να δει την ηγεσία του να επιστρέφει απογυμνωμένη, ξανά. Κανένας μας δε θέλει να βλέπει το λαό διχασμένο, κανένας μας δε θέλει να αντικρίσει, ξανά, το ειρωνικό βλέμμα της τουρκικής αδιαλλαξίας, κανένας μας δε θέλει να βλέπει την Τουρκία και τους εδώ εκπροσώπους της να κερδίζουν ολοένα και περισσότερα.
Η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να αγωνιστούμε ενωμένοι, με πείσμα και πίστη. Δεν τελειώνει τίποτα, δεν δικαιούμαστε να τελειώσει. Όσο υπάρχει η σημαία του κατακτητή χαραγμένη στον Πενταδάκτυλο εμείς οφείλουμε να ξεκινάμε κάθε μέρα απ’ την αρχή, κάθε μέρα σοφότεροι, κάθε μέρα και πιο δυνατοί. Η Ελευθερία των λαών κερδίζεται μόνο με αγώνα.. Και επειδή μερικοί αρέσκονται στη λέξη “ορθό” (βλέπε ορθολογισμός), θα έλεγα, αγώνα ορθό. Δε ζυγίζεται με το χρόνο που αλλότρια συμφέροντα καθορίζουν, ούτε με πρόσκαιρα κέρδη που κάποιοι εντός και εκτός ονειρεύονται. Ο δρόμος για την Ελευθερία δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα, ενίοτε είναι και δρόμος μακρύς. Να είστε σίγουροι, όμως, πως θα τα καταφέρουμε.
Έχουμε να κάνουμε ακόμη πολλά και πάνω απ’ όλα Κράτος.. και ένα δυνατό Κράτος σημαίνει παιδεία, σημαίνει υγεία, σημαίνει δικαιοσύνη, σημαίνει πραγματική ισχυρή οικονομία, σημαίνει δυνατή άμυνα, σημαίνει σωστά οργανωμένες συμμαχίες, σημαίνει διπλωματία, σημαίνει Ενιαία Εθνική Στρατηγική.
“Τα πάντα ρει”..τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν άρδην, αυτό μας διδάσκει άλλωστε και η πορεία της παγκόσμιας ιστορίας από καταβολής κόσμου. Η κρατική μας υπόσταση είναι το παν. Οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε και να τη θωρακίσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε το τελευταίο προπύργιο του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή.. Οι προκλήσεις είναι πολλές και μεγάλες, ας είμαστε (γίνουμε) έτοιμοι.
*Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Σ. ΕΔΕΚ
