Επενδυτικές ευκαιρίες

Του Απόστολου Λουλουδάκη

Πραγματική απειλή ή υποκρισία, η υπονόμευση του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής από τα μεταναστευτικά κύματα των Ισλαμιστών. Στις Βρυξέλλες συνελήφθη ακροδεξιός βουλευτής του Όρμπαν με ναρκωτικά που συμμετείχε σε πάρτυ οργίων, την ίδια στιγμή που το κόμμα του εμφανίζεται ως θεματοφύλακας των Χριστιανικών παραδόσεων της Ευρώπης.

Η χριστιανική αναμόρφωση της Ευρώπης από την ακροδεξιά είναι μια οργανωμένη επιχείρηση των διεφθαρμένων ελίτ και των ολιγαρχών, να επιβάλουν τους ηθικούς κώδικες και το αξιακό σύστημα που εκπροσωπούν. Μία σύντομη ματιά στα γεγονότα,στην ιστορία των Ευρωπαϊκών κινημάτων της ακροδεξιάς,του Φασισμού είναι αρκετή για την κατανόηση της ηθικής συγκρότησης των απογόνων του Χίτλερ, του Μουσολίνι που θέλουν να επαναφέρουν την γηραιά Ήπειρο στον δρόμο του Θεού, που καλλιεργούν την ξενοφοβία, τον ρατσισμό,το μίσος, τον σκοταδισμό,τις φυλετικές διακρίσεις, την στοχοποίηση της διαφορετικοτητας, την εκπορνευση του δημόσιου βίου. Αυτοπροσδιορίζονται ως Σταυροφόροι της σωτηρίας της Ευρώπης από τους βαρβάρους….

Το πρωί ανάβουνε ένα κεράκι στον Χριστό και στην παρθένα Μαρία, αφού πάρουν την ευχή τους συνεχίζουν την ιερή αποστολή τους να προστατέψουν τις οικογένειες μας, τα παιδιά μας από κάθε μορφής και χρώματος αλλόθρησκους, “”πιθηκάνθρωπους” . Κυκλοφορούν μέσα στο φως μεταμφιεσμένοι σε ιεραπόστολους της Χριστιανικής παράδοσης και του τρόπου ζωής της Ευρώπης, μέχρι και ειδικό Επίτροπο έβαλαν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών όταν ανακάλυψαν τον κίνδυνο εξ’ ανατολών.. Όταν πέφτει το σκοτάδι μεταμορφώνονται σε σαρκοβορα ανθρωποειδή.

Όπως τους βρυκόλακες, ψάχνουν αίμα, πόρνες, ανήλικα παιδιά, απαγορευμένες ουσίες, ξυπνάει στο υποσυνείδητο τους το τέρας, το θηρίο που κρύβουν μέσα τους. Για να συνευρεθούν, να ικανοποιήσουν τα βίτσια τους, τις φαντασιώσεις τους, να εκπληρώσουν τα διπλωματικά τους καθήκοντα δεν τηρούν τους νόμους και τις στερήσεις των κοινών θνητών ,τα lockdown που επέβαλαν για να ανακόψουν την επέλαση της πανδημίας.

Αναρωτιέμαι πως θα ικανοποιούσαν τις επιθυμίες τους και τις διαστροφές τους με κλειστό τον δρόμο προς την Ευρώπη των ναρκωτικών, χωρίς τα όμορφα κορίτσια που διακινούν οι νταβατζήδες ,ο υπόκοσμος και τα κυκλώματα του τράφικ της λευκής σάρκας, χωρίς τους προμηθευτές των ανηλίκων παιδιών από τις φαβέλες, τις φτωχογειτονιές του τρίτου κόσμου , τις βομβαρδισμένες συνοικίες των εμπόλεμων περιοχών.

Πως θα ανεβαζαν την αδρεναλίνη στο αίμα της φυλής τους, χωρίς τους εγχρωμους μισθοφόρους στην Arena, στα γήπεδα, στα στάδια, στις παλαίστριες, στις ταυρομαχιες. Πως θα ήταν η ζωή τους χωρίς την χειρωνακτική εργασία των εκατομμυρίων μεταναστών. Άθλιοι ,υποκριτές, κομπλεξικοί , ρεμάλια της κοινωνίας, αδίστακτοι δολοφόνοι βρήκαν καταφύγιο στην ποιο βάρβαρη ιδεολογία που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα.

Η Ακροδεξιά σήμερα στην Ευρώπη είναι το κυρίαρχο και ανερχόμενο πολιτικό κίνημα , την ατζέντα τους την έχουνε υιοθετήσει σχεδόν όλα τα συντηρητικά κόμματα , ακόμη και η μεταλλαγμένη Σοσιαλοδημοκρατία. Τα φαινόμενα Τραμπ, Ερντογάν, Ορμπάν, Μπερλουσκόνι, Σαλβινι, Λεπέν και άλλων πολλών δεν είναι τυχαία , δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού , σηματοδοτούν την νέα εποχή και την εισβολή μιας ιδιαίτερα επικίνδυνης μορφής φασισμού στην κοινωνία.

Είναι εμφανής η πλήρης αδυναμία και αφερεγγυότητα των παραδοσιακών κομμάτων της Αριστεράς να δημιουργήσουν αναχώματα στην επέλαση του νεοφασισμού και του ψεκασμού της κοινωνίας. Αυτές την μέρες στην Γαλλία ξεχύθηκαν αυθόρμητα επί τέλους στους δρόμους χιλιάδες πολίτες διαμαρτυρόμενοι για τον νόμο της ” καθολικής ασφαλείας” της Κυβέρνησης Μακρόν που απαγορεύει δημοσίευση φωτογραφιών αστυνομικών από την καταστολή των διαδηλώσεων.

Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι πιο έντονο ίσως από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση, τα προγράμματα λιτότητας, η πανδημία έχουν φέρει σε οριακά επίπεδα τις αντοχές της Ελληνικής κοινωνίας. Από το 2010 τα σούργελα της ακροδεξιάς αλωνίζουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Γραφικές φιγούρες για κλάματα βρέθηκαν από το περιθώριο της πολιτικής μας ζωής, να αλωνίζουν στα ΜΜΕ, να μπαινοβγαίνουν σε κυβερνήσεις Σοσιαλιστών, της κεντροαριστεράς, της κεντροδεξιάς, του Παπαδήμου, της Πρώτη Φορά Αριστερά, εθνικής σωτηρίας την βάφτισαν οι σαλτιμπάγκοι.

Είδαμε να αλώνεται ιδεολογικά ο χώρος της συντηρητικής παράταξης από την ακροδεξιά χωρίς καμιά αντίδραση, το κόμμα του Ανδρέα να μεταλλάσσεται σε ένα πολιτικό μόρφωμα, δορυφόρο της νεοφιλελεύθερης δεξιάς και να συνθλίβεται εκλογικά και την αριστερά μετά από πολλές δεκαετίες να κερδίζει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού, να κερδίζει ένα μεγάλης ιστορικής σημασίας δημοψήφισμα που ακύρωσε στην συνέχεια και να μετατρέπεται στο ποιο χρήσιμο εργαλείο για την εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας, εδραίωσης της ηγεμονίας της Τρόικας και της παρασιτικής ολιγαρχίας.

Η Ελληνική αριστερά σήμερα αποτελεί μέρος του προβλήματος. Έχουμε πιάσει πάτο, είναι η απόλυτη κατάντια και εξευτελισμός σε αυτή την χώρα να βλέπεις στο πλέον κρίσιμο για την διαχείριση της οικονομικής κρίσης υπουργείο ένα κλόουν, μια γελοία προσωπικότητα να διασκεδάζει τον Ελληνικό λαό με ανοησίες, και απορώ πως μπορεί να υπάρχουν ακόμη λογικοί άνθρωποι σε αυτή την χώρα και να ανέχονται αυτό το νοσηρό φαινόμενο.

Και όμως αυτή είναι η συνολική εικόνα της κυβέρνησης , είναι η εικόνα του Πρωθυπουργού, του επιτελικού κράτους των υμετέρων, η εικόνα της Ελλάδας μετά την στρατηγικής σημασίας εκλογική νίκη και ιδεολογική ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης ηγεσίας της ΝΔ.

Η ζοφερή κατάσταση που ζει σήμερα η χώρα μας είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής χρεοκοπίας των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων , να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας και εξόδου από την κρίση. Μετά την συνθηκολόγηση με την Τρόικα και την μνημονιακή διάβρωση της πολιτικής φυσιογνωμίας της αριστεράς και των άλλων αστικών κομμάτων, ακολούθησε η πλήρης ενσωμάτωση στο σύστημα εξουσίας που χρεοκόπησε την χώρα.

Η Ελλάδα είναι μετά την Ουγγαρία και την Πολωνία η επόμενη Ευρωπαϊκή χώρα που εκδηλώνεται σε τέτοια κλίμακα η προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας. Η Ορμπανοποίηση της πολιτικής μας ζωής έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Δεν είναι τυχαίες οι επιλογές του Πρωθυπουργού σε κρίσιμα υπουργεία, ειδικά στο υπουργείο Παιδείας και ο διορισμός του Σερίφη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο προστασίας της ολιγαρχίας, είναι στοχευμένες κινήσεις ενός επιτελείου που γνωρίζει πολύ καλά ότι το πέμπτο μνημόνιο θα μπορέσει να εφαρμοστεί μόνο από ένα ψευδεπίγραφο κοινοβουλευτισμό με αστυνομικό κράτος και μηχανισμούς καταστολής που θα επιβάλουν δια πυρός και σιδήρου τον νόμο και την τάξη.

Δηλαδή την έννομη τάξη του πέμπτου μνημονίου με το Ελληνικό όνομα, σχέδιο Πισσαρίδη,τον νέο πτωχευτικό νόμο,το σχέδιο Ηρακλής,τους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις , την βίαιη καταστολή κάθε αντίστασης του λαού, της μεσαίας τάξης,τον θάνατο του εμποράκου, την βάρβαρη φτωχοποίηση από τον νέο φαύλο κύκλο της ύφεσης και της στασιμότητας που βρίσκεται ήδη από το τελευταίο τρίμηνο τού 2019, πριν την πανδημία η Ελληνική οικονομία,την εξώθηση στην μετανάστευση δεκάδες χιλιάδες του ενεργού και παραγωγικού δυναμικού.

Μια ιδέα που πρέπει να μελετήσει το επιτελείο του Άδωνι είναι να παρέχει ασυλία στα τουριστικά θέρετρα της χώρας μας που θα διαθέτουν ειδικού τύπου άδειες διοργάνωσης αυτού του τύπου πάρτυ , να διασφαλίσει την προστασία του χώρου από ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης (Μαφία), να απαγορεύσει την είσοδο στην κρατική αστυνομία και τον έλεγχο από κάθε μορφής κρατικούς θεσμούς , να διέπεται από ειδικό νομικό καθεστώς η περιοχή , κάτι σαν ελεύθερη ζώνη πορνείας, ναρκωτικών,ξεπλύματος μαύρου χρήματος, με ειδικές φορολογικές απαλλαγές.

Εφόσον η Βελγική αστυνομία δεν σεβάστηκε τα αξιώματα των ανθρώπων και τους εξέθεσε σε δημόσια διαπόμπευση, η Ελλάδα των επενδύσεων και της ανάπτυξης μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να μετατραπεί η χώρα σε ασφαλές καταφύγιο απολαύσεων των ελίτ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, αποποινικοποίησης των ταμπού της συντηρητικής Ευρώπης. Τα τουριστικά γκέτο δίπλα στις αποθήκες ψυχών εξαθλιωμένων ανθρώπων είναι μια οραματική σχεδίαση του μοντέλου ανάπτυξης στον Ελληνικό χώρο, αισθητικά ανταποκρίνεται στο ιδεολογικό υπόβαθρο του Αδωνι και του επιτελικού κράτους της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας.