Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Παρ’ όλα αυτά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης παραμένουν καθηλωμένα σε ποσοστά ήττας
Η διαφθορά είναι δεδομένη. Τον συνοδεύει από την προηγούμενη κυβερνητική τετραετία και στην τωρινή εκδηλώνεται εξαρχής, αυξανόμενη. Συγκαλυπτόμενη αδιαλείπτως, και τώρα όπως και πριν, από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και τις διάτρητες από κυβερνητικούς θύλακες «ανεξάρτητες» εξουσίες και αρχές.
Η φθορά είναι επίσης δεδομένη ως αναπόφευκτη νομοτέλεια: στην κυβερνητική πολιτική, όπως και στην αριστοτελική προσέγγιση για την οντολογία του φυσικού κόσμου (γένεση, αύξηση, τελείωση, παρακμή, φθορά), αποτελεί αναπότρεπτο στάδιο. Και, ω του θαύματος, με… χρονοκαθυστέρηση ετών, άρχισε να αποκαλύπτεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του διανύουν αυτό, ακριβώς, το στάδιο:
«Επιτέλους, η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη γίνεται ορατή!.. Αν όχι δια γυμνού οφθαλμού μέσω των μετρήσεων…», πανηγύριζε προ ημερών γνωστός πολιτευτής της Αριστεράς ποστάροντας τα αποτελέσματα της πρόσφατης δημοσκόπησης της Interview (Τρίτη 13/2/2024) για την ιστοσελίδα politic. gr: «Στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές, η Νέα Δημοκρατία καταγράφει ποσοστά 26,6% με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ στο 12,2% και τρίτο το ΠΑΣΟΚ με 11%».
Πράγματι, η φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ, αν όχι δια γυμνού οφθαλμού – αφού τα συστημικά ΜΜΕ εξακολουθούν να την συγκαλύπτουν με παραπλανητικούς τίτλους* – γίνεται πιο ορατή στις μετρήσεις λόγω της πρόσφατης ραγδαίας ποσοστιαίας πτώσης της: από το 40,56 % των εκλογών του περασμένου Ιουνίου, στο 26,6% στη δημοσκόπηση της περασμένης Τρίτης που προαναφέραμε…
*******
Η συγκεκριμένη «ορατότητα» – η ορατότητα όσον αφορά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη διανύει το στάδιο της φθοράς, εννοώ – οφείλεται και σε κάποιες ρωγμές που… ανοιγοκλείνουν τελευταία, στο φιλομητσοτακικό μέτωπο των ολιγαρχών των media… «Κυβέρνηση: Τα πρώτα δείγματα φθοράς και η «κατάρα της δεύτερης τετραετίας», διαβάζεις, αίφνης, στον τίτλο έντυπης ναυαρχίδας του «μετώπου». Και το ρεπορτάζ που ακολουθεί, σε ορισμένα σημεία του, μοιάζει γραμμένο από αδέσμευτο δημοσιογράφο του λεγόμενου «κυβερνητικού ρεπορτάζ»:
«Αντιμέτωπη με έναν πολιτικό γρίφο βρίσκεται η κυβέρνηση, καθώς για πρώτη φορά έπειτα από μια μακρά περίοδο καταγράφεται μια εμφανής πολιτική φθορά της στις έρευνες της κοινής γνώμης», προλογίζει διστακτικά ο συντάκτης του κειμένου. Ακολούθως, αφού περιπλανάται… διοπτροφόρος στις λεπτομέρειες των ενδοκυβερνητικών τριβών με επίκεντρο το γάμο των ομοφύλων, αναφερόμενος στην… κατάρα της δεύτερης τετραετίας, επανέρχεται στις μετρήσεις και την φθορά:
«Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη χάνει με ταχύτητα την εμπιστοσύνη των πολιτών μόλις επτά μήνες μετά το ανεπανόρθωτο (;) 41% των εκλογών. Χάνει επίσης και την προσήλωση των δικών της βουλευτών, που αμφισβητούν την επιλογή της να προωθήσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και ο φόβος της πλέον είναι μην τυχόν και χάσει ατύπως (όχι συνταγματικά) και τη δεδηλωμένη σε περίπτωση που ο αριθμός εκείνων που θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο κλονίσει το 151»…
*******
Λίγα 24ωρα αργότερα (σ σ: την Πέμπτη 15/2), παρά την άμεση ή έμμεση καταψήφισή του από 52 βουλευτές της ΝΔ ,το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων (σ. σ: χάρις στις θετικές ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως) υπερψηφίστηκε και οι τριβές εντός του κυβερνώντος κόμματος συνεχίζονταν αυξανόμενες. Αλλά το σάιτ της εν λόγω έντυπης ναυαρχίδας του φιλομητσοτακικού μετώπου των media έκλεισε τη ρωγμή που αποκάλυπτε την κυβερνητική φθορά υπό τον τίτλο «Τα πρώτα δείγματα φθοράς και η «κατάρα της δεύτερης τετραετίας», μ’ έναν… άλλο: «Διάσκεψη Μονάχου: Ο Μητσοτάκης χειροκροτήθηκε για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών»!.. Κι ούτε γάτα ούτε ζημιά!..
Ούτως ή άλλως, ορατή ή… αόρατη, η συγκεκριμένη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν φαίνεται να μετατρέπεται σε γενεσιουργό αιτία του νέου, όπως ορίζει ο αριστοτελικός κύκλος της οντολογίας του φυσικού κόσμου, καθώς το «νέο» των καιρών μας (σ. σ.: ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, όπως προέκυψε μετά την αποχώρηση Τσίπρα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης) παραμένει, δημοσκοπικά πάντα, καθηλωμένο στα ποσοστά του παλαιού – του φθαρμένου ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του περασμένου Ιουλίου, εννοώ – κι ακόμα παρακάτω…Το ίδιο, εξάλλου, συμβαίνει και με το μικρότερο «νέο» των καιρών μας (τη «Νέα Αριστερά», εννοώ) που, δημοσκοπικά επίσης, παραμένει καθηλωμένο στα όρια της εξωκοινοβουλευτικής… ευθανασίας.
Εν κατακλείδι, με βάση τις μετρήσεις του παρόντος και με συγκριτική αφετηρία το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, αυτό που «βγάζει μάτια» όσον αφορά την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής τους είναι η ποσοστιαία ισόποση φθορά (ΝΔ: από 40,56 % στο 26,6% – ΣΥΡΙΖΑ: από 17,83% στο 12,2%) του κυβερνώντος κόμματος και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απελπισία έ;
*Προβάλλοντας, συνήθως, την διψήφια διαφορά της ΝΔ από τα καθηλωμένα στο 10 – 14%, κυβερνητικά κόμματα της αντιπολίτευσης και όχι την ραγδαία ποσοστιαία πτώση της
