Του Ιωάννη Δαμίγου
Τι άλλο θα ακούσουμε, τι άλλο μας επιφυλάσσει αυτή η αριστεία, αυτή δεν ήταν συνέντευξη από πρωθυπουργό για τις πυρκαγιές, ήταν σχέδιο άμυνας στην άγρια επίθεση της φύσης στην…..Νέα Δημοκρατία. Που δέχεται τέτοια σφοδρή επίθεση, με τόσο μένος και τέτοια σκληρότητα, από την εχθρική φύση, που απαιτείται σχέδιο άμυνας σοβαρό και ευφυές. Και ιδού η προτεινόμενη λύση, μετά από βαθιά και μακριά περισυλλογή, μιας ολόκληρης ώρας των επιτελικών με παπιγιόν. Να αναδασωθεί η καμένη περιοχή, με πλατύφυλλα και…. βραδύκαυστα φυτά, μπιγκόνιες και κρίνους, τριαντάφυλλα εκατόφυλλα και νούφαρα σε λιμνούλες.
Κάτι σαν μεγάλος περίπατος…..στο δάσος, με χρώματα στις αντιπυρικές ζώνες, με φοίνικες και ζαρντινιέρες και μπαράκια για κανένα ποτό, στα ξέφωτα και τα μηχανήματα της Ομόνοιας, που καθαρίζουν τον αέρα το καθένα σαν τριάντα δέντρα. Τουρισμός στη φύση, στην κομψότητα, στα αρώματα και στις παροχές πεντάστερων προσφορών πολυτέλειας. Να πως πάμε μπροστά και ξεβλαχέβοντας και κλέβοντας τον τουρισμό, από τους αντιπάλους, γεμίζοντας με καλλωπιστικά φυτά την χώρα. Υπάρχουν οι δυναμικές κυρίες στο κόμμα, που γνωρίζουν από κάλλος , κομψότητα, ύφος και ανωτερότητα, έτοιμες να προσφέρουν τις απίστευτες γνώσεις τους, για την αναγκαία διαφορά, που έχει ο τόπος. Αφήστε παρακαλώ απ’ έξω την κυρία με το μπετόν, για μια άλλη φορά. Τρομάζει τον λύκο, πόσο μάλλον την κοκκινοσκουφίτσα, στο δάσος.
Τώρα σοβαρά, οι δεξιοί (αν υπάρχουν σοβαροί δεξιοί), δεν με κόφτει κιόλας, δέχονται να τους εκπροσωπεί αυτό το αχαρακτήριστο πρόσωπο, που δίνοντας συνέντευξη για τα τραγικά συμβάντα των πυρκαγιών, ως…. πρωθυπουργός, να χαμογελά, μα να χαμογελά, σαν σε γιορτή! Να διαβάζει από τις σημειώσεις του τις απαντήσεις στις στημένες ερωτήσεις, των έμμισθων υπαλλήλων του, περί ανέμων και υδάτων στην κυριολεξία, χωρίς ανέμους και χωρίς ύδατα, στην πυρκαγιά; Να απαντά χωρίς να απαντά και όταν στριμώχτηκε απάντησε με ψέματα και είναι…πρωθυπουργική αποδεκτή στάση αυτό, η συνειδητή ψευδομαρτυρία, η εκούσια λασπολογία, σοβαροί κύριοι της δεξιάς; Να ξεστομίζει την φράση, πως τα δάση δεν έχουν όλα την ίδια σημασία; Πως δεν είναι ανάγκη να καεί το δάσος για να μπεί ανεμογεννήτρια; Και από κάτω είναι δημοσιογράφοι όλοι αυτοί, που ακούν αυτά και δεν μιλά κανείς, μα κανείς, για την τιμή των όπλων βρε παιδιά, για την τιμή σας. Τόσο χαμηλή είναι πια; Λίγο έλειψε να χειροκροτήσετε κιόλας.
Ντροπή σας, αλλά αυτό δεν σας αφορά, γιατί μόνο δημοσιογράφοι δεν είστε, μάλλον ακροατές είστε, που κρατάτε σημειώσεις, αν δεν είναι κι αυτές έτοιμες και προετοιμασμένες σαν την κυβέρνηση που εξυπηρετείται. Και από όλα τα σοβαρά ερωτήματα, που βρίσκονται στα χείλια των πυρόπληκτων, τι επιλέξατε να ρωτήσετε; Αυτά που έδιναν εύκολη πάσα στον αλάθητο, να αναπτύξει τις υποσχέσεις του (που ξεχνά λέγοντας, πότε το είπα αυτό εγώ;), τα μεγάλα λόγια και τα ατελείωτα θα και θα. Και αυτό το ονομάζεται, συνέντευξη τύπου, αντί ευκαιρία σε αυτόν τον τύπο; Γιατί δεν τον αφήνατε μόνο του να χαμογελά, αφού δεν σας υπολογίζει και δεν απαντά, πιο σωστό θα φαινόταν, αντί να κουράζεσθε και να εκτίθεστε. Και έχετε την απαίτηση, όλα αυτά να πληρώσει ο αναγνώστης για να τα διαβάσει, στις εφημερίδες σας;
Μια χαμογελαστή φωτογραφία του και δεν χρειάζονται λέξεις και αναλύσεις, τα μαρτυρά όλα, με τον καλύτερο τρόπο.Ολόκληρη Ακρόπολη παραποιήσατε, στο δάσος θα κολλήσετε; Φυτέψτε, μέσω των εταιρειών με το αζημίωτο πάντα, πλατύφυλλα δένδρα, βραδύκαυστα και εμείς θα τρέχουμε ανάμεσά τους σαν πραγματική μαυρισμένη ατραξιόν ιθαγενών, προσφέροντας εξαίσιο θέαμα, ανάλογο των εύπορων τουριστών. Όλα τα περίμενα από αυτόν τον τύπο, αλλά γεωπόνο, ομολογώ πως όχι. Να τον χαίρεσθε, εσείς οι καθαρόαιμοι δεξιοί, οι αναντάμ παπαντάμ, όπως είπε υπερήφανα μια κυρία, αλλά και οι υπόλοιποι, που τον ανέχεστε. Στην επιτυχή αναδώσετου, στην αναδώσετης, στην αναδάσωση τέλος πάντων.