Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Η Ρουμάνα κομισάριος Κορίνα Κρέτσου και ο Έλληνας πορτ παρόλ της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς –με τον υπουργό Αλέξη Χαρίση ανάμεσά τους- βρέθηκαν την περασμένη Τετάρτη μπροστά στην πιο λούμπεν “αντιμνημονιακή” Ελλάδα.
Ήρθαν στην Αθήνα για να κάνουν διάλογο με τους Έλληνες πολίτες, κατά τις οδηγίες που Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Και τελικά βρέθηκαν μπροστά στην πιο καλτ πολιτική ατραξιόν αυτής της περιόδου στον ελληνικό δημόσιο βίο: τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου – πριν από δυο χρόνια ασκούσε την προεδρία της Βουλής σαν …παράλληλη πρωθυπουργία και άφησε εποχή παραλογισμού και αλλοφροσύνης – είναι σήμερα αρχηγός κόμματος με τον περίεργο τίτλο “Πλεύση Ελευθερίας”.
Αλλά στην Τεχνόπολη έδρασε σαν τη γνωστή κυρία Λουκά που βρίσκεται εκεί που δεν την περιμένουν, μπαίνει στο πλάνο και καταγγέλλει τους αντίχριστους.
Η Ζωή έσπευσε μόνη και χωρίς την ακολουθία της. Άλλωστε από την εποχή που έχασε τη Ραχήλ δεν δείχνει να θεωρεί άλλο πρόσωπο ικανό σταθεί δίπλα της πλην ενός ξεχασμένου ηθοποιού.
Έσπευσε για να καταγγείλει τους Ευρωπαίους. Και την πάτησε. Χωρίς καν να χρειαστεί να μπει στην εικόνα ο πολύπειρος Σχοινάς, την Κρέτσου την ξεφλούδισε. Η κυρία αναγκάστηκε να τα μαζέψει και να βγει από την αίθουσα. Άλλωστε γι’ αυτό πήγε. Hit and run!
Η Κωνσταντοπούλου βρίζει όλο και πιο συχνά όλο και πιο σκληρά τον Τσίπρα, αλλά αυτό δεν αποδίδει.Τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί να μπει στην επόμενη Βουλή και να γίνει φόβος και τρόμος, όπως πιστεύει. Έχει και τον ανταγωνισμό του Λαφαζάνη που είναι πιο βαρύ όνομα στο χώρο, από πλευράς συγκρότησης τουλάχιστον.
Αυτό την καταδικάζει σε ρόλο γκρουπούσκουλου και τον παίζει ελλείψει καλύτερης διανομής. Άλλωστε και τότε που ήταν πρωταγωνίστρια με ψυχολογία γκρουπούσκουλου έπαιζε.
Στην περίπτωση της Τεχνόπολης στην οποία μιλούσαν η επίτροπος και ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν η πρώην πρόεδρος της -άτυχης- ελληνικής Βουλής δοκίμασε μια νέα πατέντα, ξεπατικωμένη από τη γνωστή ιστορία του βουνού και του Μωάμεθ. Αφού δεν την καλεί κανείς στο εξωτερικό, σπεύδει η ίδια στο …εξωτερικό, αλλά εντός συνόρων.
Με άλλα λόγια, αφού δεν μπορεί να πάει στις Βρυξέλλες να καταγγείλει την κατοχή της Ελλάδας από τα τανκς του Γιούνκερ ορμάει στους εκπροσώπους του επί ελληνικούς εδάφους. Αφού δεν μπορεί να οργανώσει δικές της εκδηλώσεις με την “Πλεύση Ελευθερίας”βάζει πλεύση διασάλευσης των εκδηλώσεων των άλλων.
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα βέβαια οι κοινοτικοί θα έπρεπε να την καλούν συχνά. Η παρέμβασή της απέληξε σε θρίαμβο της Κρέτσου την οποία το κοινό αποθέωσε όταν έβαλε στη θέση της την δικιά μας και την υποχρέωσε να τραπεί σε φυγή. Υπό το μειδίαμα του Σχοινά, που όσο νάναι ξέρει περισσότερα από τη Ρουμάνα για τις φιγούρες και τα νούμερα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Τελικά η Ζωή, ελλείψει προϋποθέσεων να συγκριθεί με τους κανονικούς πολιτικούς, άρχισε να συγκρίνεται με τον “Ρουβίκωνα”. Απλώς φεύγοντας δεν αφήνει πίσω της προκηρύξεις, αλλά θα έλθει κι αυτό. Το κάνει επίσης με μεγαλύτερη ευχέρεια από τη γνωστή αναρχική ομάδα. Άλλωστε ποιος θα συλλάβει μια πρώην πρόεδρο της Βουλής;
Τα υπόλοιπα παραπέμπουν σε μια παλιά ελληνική απορία όταν κάποιος ξέφευγε σε δημόσιο: “Συγγενείς δεν έχει να τον μαζέψουν;”
