Του Γ. Λακόπουλου
Αν για τους οπαδούς του ΚΙΝΑΛ η υποψηφιότητα Καστανίδη ήταν ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να εξουδετερωθεί ο -θεωρούμενος ως υποψήφιος της…ΝΔ – Λοβέρδος, η εμφάνιση Παπανδρέου αλλάζει τα δεδομένα και τα διλήμματα.
Το ζητούμενο με ποιον θα πρέπει να συμμαχήσει μετά τις εθνικές εκλογές ο νέος πρόεδρος, περνάει σε δεύτερη μοίρα. Οι προεκλογικές διεργασίας διαμορφώνονται πλέον με βάση το δίλημμα: ανανέωση επιστροφή στο παρελθόν;
Καθώς η μεγαλοστομία του Λοβέρδου- που υιοθετεί πλέον το στυλ του “μικρότερου αδελφού του” Αδωνι Γεωργιάδη- προκαλεί αντιδράσεις, η επιστράτευση του παλαιού ΠΑΣΟΚ στο πλευρό του Γ. Παπανδρέου- ακόμη και του αποστρατευμένου Λαλιώτη- τον τοποθετεί στο παρελθόν.
Τα αντανακλαστικά όσων ενδιαφέρονται για τη μέλλουσα πορεία του ΚΙΝΑΛ χωρίς να αποκοπεί από τις ρίζες του ΠΑΣΟΚ- και ταυτόχρονα να απαλλαγεί από τις επιβαρύνσεις που του κληροδότησε η περίοδος Παπανδρέου και οι παλαιότερες στο πλαίσιο της σύγκρουσης Σημίτη και Τσοχατζοπούλου- φέρνουν μπροστά τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Εφόσον αυτή η τάση επιβεβαιωθεί, ο Γ. Παπανδρέου απλώς θα διεκδικήσει στον πρώτο γύρο τη δεύτερη θέση από τους υπολοίπους διεκδικητές. Αλλά θα χάσει τους υποστηρικτές τους στο δεύτερο γύρο, καθώς θα υστερεί στο ζήτημα της ανανέωσης- αλλά και λόγω των ευθυνών του για το παρελθόν.
Στην ενδεχόμενη μεταξύ τους αναμέτρηση τα πλεονεκτήματα του Ανδρουλάκη καθίστανται διακριτά στο συγκεκριμένο εκλογικό σώμα:
Νέος, προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, δεν βαρύνεται με ό,τι προηγήθηκε, είναι ευπρεπής άνθρωπος και ήπιος χαρακτήρας και έχει οργανωτικές ικανότητες. Ήδη έχει διαμορφώσει το πιο λειτουργικό δίκτυο στις οργανώσεις και τη βάση.
Η γνώση των ευρωπαϊκών πραγμάτων -από τα οποία δεν θα αποκοπεί εφόσον εκλεγεί, παραμένοντας ευρωβουλευτής, ώστε να διευκολύνεται η παρουσία του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο- είναι στοιχείο υπεροχής του, σε συνδυασμό με τις καλές προσωπικές σχέσεις του με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές.
Το πλεονέκτημα του Κρητικού υποψήφιου να καλύπτει το αίτημα της ανανέωσης φέρνει κοντά του και τον έτερο εκπρόσωπο της ανανέωσης Παύλο Χρηστίδη. Στο δεύτερο γύρο από τη φύση τους οι ψήφοι του ενός θα προστεθούν στον άλλο.
Ο Ανδρουλάκης ευνοείται και από τη διαπίστωση ότι η κινητοποίηση των μηχανισμών Παπανδρέου ανέδειξε τα δεινά που προσωποποιεί ο ίδιος για τη χώρα και το ΠΑΣΟΚ.
Τον επιβαρύνει επίσης ότι συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν κληρονόμος. Η κομματική βάση χρειάσθηκε να απολογείται για τα Μνημόνια που επέβαλε στη χώρα, ενώ ο ίδιος απέδρασε αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ καταχρεωμένο, αδύναμο – αφού το διέσπασε.
Σ’ αυτό το κλίμα η υποψηφιότητα Ανδρουλάκη ως εξέλιξη ανανέωσης και αποκοπής των δεσμών με το αρνητικό παρελθόν, αποκαθιστά την πολιτική αξιοπρέπεια και τον κομματικό πατριωτισμό των οπαδών του ΚΙΝΑΛ-που είναι στην πλειοψηφία τους παλαιοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ.
Έχουν νωπές μνήμες από τις περιόδους Παπανδρέου- Βενιζέλου. Παρά τις προσπάθειες της Γεννηματά να κλείσει αυτές τις πληγές- έστω με τον λάθος τρόπο κατάργησης του ΠΑΣΟΚ – διαμορφώνουν πάντα τις συμπεριφορές στη βάση.
Το μειονέκτημα του Ανδρουλάκη είναι η αμφίσημη στάση του για τις επιλογές του ΚΙΝΑΛ μετά τις εκλογές -μόνο ο Καστανίδης έχει αποκλείσει ρητά τη συνεργασία με τη ΝΔ- που περιορίζει το πολιτικό στίγμα του.
Ωστόσο προσδιοριζόμενος με επίφαση ως “ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης”, έχει την ευκαιρία, οδεύοντας προ την κάλπη, να απορρίψει τη λογική του διμέτωπου που έβλαψε τη Γεννηματά, πριν την αλλάξει.
Να διαμορφώσει αντιδεξιό προσανατολισμό, στα πλαίσια των προοπτικών της Δημοκρατικής Παράταξης και την επιδιωκόμενη προοδευτική διακυβέρνησή της με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Εφόσον εγκαταλείψει τη θεωρία ότι θα κινηθεί ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα και συνταχθεί με την ιστορική συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ να μην ανοίγει μέτωπα με τη Αριστερά, αλλά να συμπράττει μαζί της στο μαζικό χώρο, την αυτοδιοίκηση και τις κοινωνικές οργανώσεις, ο δρόμος για την επικράτησή του θα διευρυνθεί.
