Toυ Γ, Λακόπουλου
Παγιδευμένη στον προηγούμενο αντιπολιτευτικό εαυτό της βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μόλις εκατό μέρες από τότε που ανέλαβε, βρίσκει μπροστά της όσα έλεγε για να κερδίσει τις εκλογές και την οδηγούν σε αποτυχίες νωρίτερα από κάθε άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν. Όλα εδώ πληρώνονται.
Η τακτική της «βοήθειας από την κουρτίνα» δια των δημοσκοπήσεων, που επαναλαμβάνει, περισσότερο αποκαλύπτει παρά κρύβει τα πρόωρα αδιέξοδά της.
Οι μετεκλογικές «κωλωτούμπες» στα θέματα που υπήρξαν αιχμή της εφόδου προς την εξουσία -με τη συνδρομή, αλλά και τη χειραγώγηση του μιιντιακού συστήματος- αποτελούν ομολογία παραπλάνησης των πολιτών.
Το «όχι σε όλα» και όσα πρότασσε ψευδώς -ή και αθέμιτα συχνά- για να επικρατήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα αποκαλύπτονται. Οι «συμμαχίες με τον διάβολο» καταρρέουν και οι κυβερνητικές αποτυχίες σε κρίσιμα θέματα, ήδη κοστίζουν στη χώρα, στην κοινωνία και στην ίδια την κυβέρνηση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το μεταναστευτικό. Ο Μητσοτάκης παράβλεψε εξ αρχής την κρισιμότητα και τις πραγματικές πλευρές του προβλήματος. Το εκμεταλλεύτηκε ασύστολα όταν η χώρα δέχθηκε την είσοδο 900.000 ανθρώπων -μόνο το καλοκαίρι του 2015.
Σήμερα ο ίδιος πνίγεται με μόλις 45.000 αφίξεις. Αφού αναγκάσθηκε να ομολογήσει ότι δεν φταίει «ο Τσίπρας που δεν φυλάει τα σύνορα» και βρίσκει μπροστά του ό,τι καλλιέργησε καιροσκοπικά.
Ως αντιπολίτευση είχε ασπαστεί τη συνθηματολογία της ακροδεξιάς -που έβρισκε απήχηση στη δεξιά πτέρυγα τη ΝΔ – και απευθυνόταν στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας για να ψηφοθηρεί αδίστακτα. Αλλά τώρα βρίσκει απέναντί του το ακροατήριο που ο ίδιος διαμόρφωσε. Το “τέρας” που τάισε αντιστέκεται στις μετεγκαταστάσεις προσφύγων σε διάφορα σημεία της χώρας.
Στο Μακεδονικό αγνόησε την εθνική διάσταση του θέματος -η επιδείνωση στο οποίο επήλθε από υπουργό Εξωτερικών της ΝΔ που στο τέλος ανέτρεψε και την κυβέρνηση της.
Χέρι- χέρι με τον Σαμαρά, κατέφευγε στον εθνικισμό, στη μισαλλοδοξία και στις ακρότητες των συλλαλητηρίων, που τον έφερε σε διάσταση με τη διεθνή κοινή γνώμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα βρίσκεται σε αδυναμία χειρισμών. Είναι υποχρεωμένος να δεχθεί ότι η Συμφωνία των Πρεσπών εξυπηρέτησε την Ελλάδα και σταθεροποίησε την περιοχή.
Αλλά ενώ εγκαταλείπει τις υποσχέσεις του ότι θα εμποδίσει την ένταξη της Β. Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κινείται αμήχανα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο για να μην τον λιθοβολούν οι “μακεδονομάχοι”, τους οποίους υπέθαλπε.
Έτσι καταλήγει στην ουρά των εξελίξεων, ακυρώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της χώρας στην περιοχή και σύρεται στη γελοιοποίηση σαν αυτή με τη «Makedonia» για τα ελληνικά προϊόντα.
Την ίδια στιγμή δεν μπορεί ούτε καν να κλείσει το ρήγμα που ανοίγει στην κυβέρνηση του η θεωρία ότι δημιουργούνται συνθήκες…καταγγελίας της Συμφωνίας των Πρεσπών που προπαγανδίζουν ακόμη και υπουργοί του, ενισχύοντας τους εθνικιστές στα Σκόπια.
Στο σκάνδαλο Νοβάρτις ο Μητσοτάκης δεν έλαβε υπόψη του το δημόσιο συμφέρον και δεν άφησε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της για να φτάσει στην αλήθεια. Παρότι προσπάθησε να μην χρεωθεί κανέναν προσωπικά από τους εμπλεκόμενους -πλην του Π. Πικραμένου για… λόγους οικογενειακής παράδοσης- προσχώρησε στη θεωρία της «σκευωρίας».
Επέτρεψε την ανοίκεια επίθεση στη Δικαιοσύνη από μερίδα των ερευνώμενων- ένας εκ των οποίων πήρε ήδη το δρόμο για το εδώλιο.
Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται σήμερα σε δύσκολη θέση από τη συμπεριφορά του -υπό έρευνα πάντα -υπουργού Ανάπτυξης που σύρει την κυβέρνηση στην ευτέλεια και τον εξευτελισμό.
Αν ο Μητσοτάκης δεν είχε επιβραβεύσει τον Άδωνι Γεωργιάδη διορίζοντας τον αντιπρόεδρο της ΝΔ δεν θα τον είχε σήμερα μπροστά του ως «γόρδιο δεσμό».
Ακριβώς επειδή τον άφησε ασύδοτο σήμερα η κυβέρνηση χρεώνεται στο σύνολο της τη βοθροποίηση του δημοσίου λόγου από έναν υπουργό . Η κοινή γνώμη παρακολουθεί άναυδη τον…Πρωθυπουργό να παίρνει αποστάσεις απέναντί του, αλλά να μην τον απομακρύνει..
Ο κατάλογος των θεμάτων των οποίων οι χειρισμοί Μητσοτάκη όσο ήταν στην αντιπολίτευση τον εκθέτουν σήμερα που πρέπει να τα αντιμετωπίσει ως κυβέρνησης είναι μακρύς και καθημερινά μεγαλώνει.
Τελευταία δείγματα: Το όργιο ρουσφετολογίας, οπισθοδρόμησης και ισοπέδωσης δικαιωμάτων την εργαζομένων με το διαβόητο «αναπτυξιακό νομοσχέδιο».
Η φαρσοκωμωδία με τον, γνωστό και μη εξαιρετέο από παλιά, υφυπουργό Εξωτερικών που χαρακτηρίζει «ντροπή» ρυθμίσεις της κυβέρνησης στην ψήφο των αποδήμων και μένει στη θέση του.
Το φαινόμενο του Πρωθυπουργού που αντί να ακυρώσει με νόμο τις αθέμιτες και ληστρικές χρεώσεις των τραπεζών -που υπάρχουν με τα λάφυρα των φορολογουμένων- στις ηλεκτρονικές συναλλαγές, τους …ζητάει, αν όχι τους παρακαλάει, να το…ξανασκεφτούν.
Ως πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέρα με τη μέρα αποδεικνύει ότι η εκλογή του ήταν η…τιμωρία του.
