Του Θωμά Παπαλιάγκα
Η απερίφραστη καταδίκη πράξεων αφ’ εαυτών παράνομων και ανήθικων και η ηθική γύμνια και κατάντια των δραστών οργανωμένων και ανοργάνωτων φασίζουσας έμπνευσης και εκτέλεσης ενεργειών είναι εκ των ων ουκ άνευ και σε απόλυτο βαθμό.
Πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη κατά την ποινική νομοθεσία οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης με πέτρες στο σπίτι της οικογένειας του πρόσφυγα μαθητή που άθελά του ενεπλάκη σε άλλη μια ιστορία νεοελληνικής διοικητικής, γραφειοκρατικής και μικροπολιτικής παράνοιας.
Αυτό που θλίβει περαιτέρω είναι η εικόνα μιας πολιτείας και μιας διοίκησης μπάχαλο που δεν μπορεί να εφαρμόσει τίποτα, είτε σωστό είτε λάθος, και όπου ο καθένας που βρίσκεται σε μια υπεύθυνη δημόσια θέση κάνει ό,τι του κατέβει.
Ο πρόσφυγας μαθητής Αμίρ κληρώθηκε σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση -ατυχούς εμπνεύσεως, αλλά πλέον η ισχύουσα πρακτική- να είναι σημαιοφόρος. Η ιστορία θα είχε τελειώσει εκεί. Αλλά…
– Κάποιος «μεσολαβητής» πήγε στον Διευθυντή του σχολείου και του είπε ότι η οικογένεια του παιδιού θα είχε πρόβλημα να μπει το παιδί σε εκκλησία για τον αγιασμό των σημαιοφόρων πριν την παρέλαση.
– Ο Διευθυντής χωρίς να ρωτήσει την οικογένεια του παιδιού, που εν τέλει δεν είχε κανένα πρόβλημα με την παρουσία του μαθητή στον αγιασμό, έκανε δεύτερη κλήρωση.
– Το Υπουργείο κατόπιν εορτής προχώρησε σε διοικητική έρευνα, που ξεκίνησε με πολύ τυμπανοκρουσία στην αρχή αλλά έμεινε ημιτελής όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι ο «μεσολαβητής» ήταν κάποιος κύριος αριστεριζουσών αποκλίσεων που γνώριζε την οικογένεια και που «δεν εγκρίνει» τον τρόπο που εορτάζονται οι εθνικές εορτές.
– Ο Σύλλογος Γονέων εξέδωσε μεσοβέζικη διφορούμενη ανακοίνωση που έδινε δίκιο σε όλους.
– Οι ακροδεξιοί της γειτονιάς βρήκαν ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριό τους και τα αποτελέσματα είναι τα γνωστά.
Σε όλες αυτές τις ιλαροτραγικές περιστάσεις ο μαθητής και η οικογένειά του δεν ζήτησαν τίποτα, δεν διαμαρτυρήθηκαν για τίποτα, δεν έθιξαν κανέναν.
Με μια διοίκηση ξεχαρβαλωμένη από την κομματοκρατία, υποταγμένη σε μικροπολιτικά παιχνίδια επικαιρότητας, απαξιωμένη από την έλλειψη σοβαρότητας και με περίσσευμα αυθαιρεσίας και προχειρότητας, σοβαρά προβλήματα δημιουργούνται από το παραμικρό και η κοινωνική ειρήνη διασαλεύεται ακόμα κι εκεί όπου δεν υφίσταται καμία αφορμή, κανένας λόγος.
Είναι ανάγκη η κοινωνία και η δημόσια διοίκηση να αναταχθούν πάνω σε στέρεες βάσεις με σοβαρότητα, ήθος και Παιδεία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δράστες της επίθεσης, αυτόκλητοι υπερασπιστές του άφησαν ανορθόγραφα μηνύματα.