FRESH

Η καρκινική γραφή του “η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δημοκρατίας” και η υπόθεση Γεωργιάδη

Ιστορικές εφημερίδες αποκρύπτουν από τις πρώτες σελίδες της -αρκετές και από τις εσωτερικές- την είδηση της καταδίκης σε πρώτο βαθμό του πρώην βουλευτή της Ν.Δ και στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων στην Μολδαβία του παιδικού traficking.

Τηλεοπτικοί σταθμοί όχι μόνο “εξαφανίζουν” την είδηση αλλά και τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων που αναφέρονται σε αυτήν καθώς και στις επιπτώσεις που προκαλεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επί μία εβδομάδα, όλα τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν το κόμμα αυτό αναδεικνύουν (και σε κάποιο βαθμό ορθά, εάν εξαιρεθεί η υπερβολή),  σε ρεπορτάζ διάρκειας και μεγέθους του κινηματογραφικού “Μπεν Χουρ”, το (νόμιμο) καταναλωτικό δάνειο του Πολάκη, το ζεϊμπέκικο του Πολάκη ενώ καπνίζει σε νυχτερινό κέντρο, τις (αδικαιολόγητες) παρεμβάσεις του Πολάκη στον πρόεδρο της ΤτΕ και άλλα, αλλά αποσιωπούν προκλητικά κάθε στοιχείο σχετικά με μια πρωτοφανή για τα εγχώρια πολιτικά δεδομένα υπόθεση.

Σκεφτείτε: είναι η πρώτη φορά που πολιτικό πρόσωπο -που έχει, μάλιστα, διατελέσει σύμβουλος και εξ απορρήτων συνεργάτης προέδρου κόμματος- καταδικάζεται για ένα ειδεχθές έγκλημα, όπως αυτό της ασέλγειας σε βάρος ανηλίκων. Σε σύγκριση με οτιδήποτε προβάλλεται καθημερινά από τα μίντια είναι αναμφίβολα ένα θέμα μείζονος σημασίας και ενδιαφέροντος των πολιτών. Ιδιαίτερα, όταν, μόλις πριν ένα μήνα οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε (στην οποία ανήκουμε και την οποία τιμούμε,ε;) και του ΟΗΕ πραγματοποίησαν συνέδριο και παρέμβαση σε υψηλό επίπεδο για το παιδικό traficking (τόπος συνεδρίου: Κισινάου Μολδαβίας!). Και ακόμα περισσότερο όταν τα ίδια μέσα ανέδειξαν επαρκώς την υπόθεση του καρδιναλίου του Βατικανό για την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων!

Ξανασκεφτείτε: Τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα εάν σύμβουλος πολιτικού αρχηγού και “υποψήφιου πρωθυπουργού” καταδικαζόταν για ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων; Πως θα αντιδρούσαν τα μέσα ενημέρωσης; Κι αν δεν έχετε εύκολη απάντηση, θυμηθείτε τις πρώτες σελίδες των γαλλικών εφημερίδων με την υπόθεση του αστυνομικού της φρουράς του Εμανουέλ Μακρόν…

Κατακλείδα;  Η επιγραφή “Η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δημοκρατίας”, που κοσμεί την κεντρική αίθουσα του κτιρίου της ΕΣΗΕΑ στην οδό Ακαδημίας, είναι για ορισμένους …καρκινική. Διαβάζεται και ανάποδα, όπως το “νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν”. Ήτοι, “ψυχή της Δημοκρατίας είναι η μη δημοσίευση”, όταν, προφανώς, η δημοσίευση και η…Δημοκρατία δεν μας συμφέρει.

Όμως, τι αποδεικνύουν όλα αυτά;

Οι παλιοί “σοφοί” δημοσιογράφοι έμαθαν σε εμάς του νεότερους ότι εκτός του ότι η απόκρυψη μιας είδησης είναι “αντιδεοντολογική”, είναι επιπλέον και ανόητη. “Γιατί να κρύψεις μια είδηση όταν οι αναγνώστες σου θα την μάθουν ούτως ή άλλως αργά ή γρήγορα;”, έλεγαν οι παλιοί διευθυντές εφημερίδων. Η άποψη ισχύει έτι περαιτέρω στις μέρες μας.

Οι αναγνώστες, για παράδειγμα, της ιστορικής και έγκριτης “Καθημερινής” που δεν βρήκαν την είδηση της καταδίκης Γεωργιάδη στην πρώτη ή τις εσωτερικές σελίδες της εφημερίδας θεωρούνται, προφανώς, τόσο πιστοί και απόλυτα προσηλωμένοι στο συγκεκριμένο έντυπο ώστε δεν ενημερώνονται από πουθενά αλλού. Ούτε από το διαδίκτυο, ούτε από τα social media, ούτε από κάποια άλλοι πηγή ενημέρωσης. Ενδεχομένως να μην βγαίνουν από το σπίτι τους και να μην έχουν παρέες με πληροφορίες από άλλα μέσα…

Ως εκ τούτου, πέραν του ότι είναι αντιδεοντολογική αυτή η συμπεριφορά (η οποία δεν αφορά, φυσικά, μόνο τη συγκεκριμένη εφημερίδα αλλά και πολλά ακόμα μέσα ενημέρωσης) είναι και ανόητη και αναποτελεσματική.

Τι αποκαλύπτουν, όμως, όλα αυτά;

Μήπως ότι η εξάρτηση ορισμένων μέσων ενημέρωσης –και, για να είμαστε δίκαιοι, όχι μόνο της μίας πλευράς του μιντιακού φάσματος– από το κόμμα και τον αρχηγό είναι τέτοια που δεν τους επιτρέπεται ούτε καν να σκεφτούν πως θα μπορούσαν να δημοσιεύσουν κάτι που θα ενοχλούσε και θα διατάρασσε την ομοιομορφία και το συμπαγές της επίσημης προπαγάνδας;

ΑΠΟ ΤΟ ANATROPI NEWS