Του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών τα πολιτικά κόμματα τρίζουν μπροστά στο ενδεχόμενο να μην έχουμε νικητή, αλλά ένα, δύο ή τρεις ηττημένους: μπορεί μετά τις εκλογές να έχουμε παραιτήσεις ηγετών, διασπάσεις, αποχωρήσεις ή νέα κόμματα.
Υπάρχει μια μαύρη τρύπα στην σκεπή του πολιτικού θεάτρου. Μια τρύπα που δεν βλέπουν οι δημοσκόποι, οι επικοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί -που εξαντλούν τον πολιτικό τους λόγο σε συνθήματα όπως “μπροστά”, “πίσω”, πέρα, δώθε.
Η “Φωτεινή Ελλάδα” του Κυριάκου Μητσοτάκη τέλειωσε στα Τέμπη, όπως άλλοτε μαζί με το “Σάμινα” βυθίστηκε η Ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη.
Κι ο σημερινός πρωθυπουργός -που πήρε τη Νέα Δημοκρατία από το 28% και την πήγε στο 40%, όπως λέει, μάλλον την οδηγεί σε ποσοστά που δεν του επιτρέπουν να ξανασχηματίσει -τουλάχιστο αυτοδύναμη- κυβέρνηση.
Το ερώτημα “τι θα κάνετε αν χάσετε” που συνήθως αντιμετώπιζε ο Αλέξης Τσίπρας, τίθεται πλέον στον αναπάντεχο αυτόν πρωθυπουργό: έγινε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας όταν αυτό δεν φαινόταν πιθανό, αλλά χάλασαν τα μηχανήματα, οι εκλογές αναβλήθηκαν και ο αουτσάιντερ εξελέγη πρόεδρος του κόμματος για να το οδηγήσει στη νίκη.
Ακόμα και στο ενδεχόμενο να έρθει πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι αδύνατος χωρίς συνεργασία με ένα άλλο κόμμα που ωστόσο θα απαιτήσει όχι μόνο να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, αλλά να αναιρεθεί και η κυβερνητική του πολιτική σε πολλά σημεία.
Τα βλέμματα όλων πέφτουν στον Νίκο Δένδια που εμφανίστηκε όχι να υπερασπιστεί τον Μητσοτάκη για την τραγωδία στα Τέμπη, όπως τον καλούσε ο Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά για να καταθέσει μια πολιτική πλατφόρμα που αφορά το μέλλον κι όχι το παρόν της Νέας Δημοκρατίας.
«Ο ρόλος του υπουργού Εξωτερικών δεν είναι να τσακώνεται στα τηλεοπτικά παράθυρα απέναντι στην τοξικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, για μια τραγωδία που πρέπει να προκαλεί συντριβή σε όλους μας» είπε. “Ο θεσμικός μου ρόλος επιβάλλει λίγα και μετρημένα λόγια. Σε κάθε περίπτωση, η παράταξή μου αυτή είναι το σπίτι μου, την υπηρετώ από τα φοιτητικά μου χρόνια και έχω μάθει να πράττω πάντοτε ό,τι είναι εθνικά χρήσιμο».
Η πολιτική πλατφόρμα του Νίκου Δένδια
Με τη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» ο υπουργός Εξωτερικών δεν ασχολείται με την “τοξικότητα” του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τις “εποχές του βαθέος αντικρατισμού και της αποθέωσης των αποκρατικοποιήσεων- που- έχουν παρέλθει» την τοξικότητα δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού και την… ακρίβεια -της πολιτικής του Μητσοτάκη.
“Οφείλουμε να ασχοληθούμε επισταμένως με τα προβλήματα που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν στους καταναλωτές, ιδίως στους οικονομικά αδύναμους, οι αλλεπάλληλες ανατιμήσεις λόγω των εξωγενών κρίσεων και των κερδοσκοπικών τάσεων» λέει.
“Όπως οφείλουμε να ασχοληθούμε και με την αποτροπή της δημιουργίας ενός νέου κύματος κόκκινων δανείων, το οποίο προφανώς δεν θα λυθεί από τη συνεχή όχληση των δανειοληπτών από τις εισπρακτικές εταιρίες, ζήτημα το οποίο παρεμπιπτόντως πρέπει να αντιμετωπιστεί».
«Οφείλουμε συνολικά να δώσουμε έμφαση σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την κοινωνική συνοχή, δεδομένης της αβεβαιότητας που προκαλούν οι εξωγενείς κρίσεις στις οποίες αναφέρθηκα. Όπως έχω ξαναπεί, η Αριστερά –και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν έχει το μονοπώλιο της καρδιάς».
Μοιάζει με τους βασικούς άξονες ενός μανιφέστου που αφορά την Νέα Δημοκρατία και έρχεται από το παρελθόν του κόμματος -του “κοινωνικού φιλελευθερισμού” και το μέλλον: ο Νίκος Δένδιας έχει θέσει ήδη υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος -που είναι σπίτι του, ίσως σε αντίθεση με άλλους που είναι φιλοξενούμενοι.
Τι αποκάλυψε η τραγωδία στα Τέμπη
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν αποκάλυψε μόνο την χρεοκοπία του «επιτελικού κράτους» και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά όλου του πολιτικού συστήματος, της Δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης. Οι νέοι διαδηλωτές είναι ένα βήμα μπροστά από τα πολιτικά κόμματα που θα πρέπει να αλλάξουν – καθώς είναι κόμματα μιας άλλης εποχής που θέλουν να διορθώσουν το παρελθόν, αντί να βλέπουν το μέλλον.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που θα… ανατρέψει το «προβληματικό κράτος» για την «αναγέννηση της χώρας» με τη διαβεβαίωση πως «η Δικαιοσύνη θα ερευνήσει ταχύτατα τη τραγωδία και θα αποδώσει ευθύνες» -κατευθύνοντας την έρευνα με υποδείξεις για το ποιο πόρισμα θα λάβει υπόψη της -από διορισμένη επιτροπή- αποτελεί παρελθόν.
Παρελθόν μπορεί να αποτελεί και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο θέλει ως αντίπαλο ο Μητσοτάκης, αλλά και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ που πάει στις εκ΄λογές σε τρία κομμάτια και κανείς δεν ξέρει πως θα βγει από αυτές.
Οι εκλογές -που μάλλον θα είναι αλλεπάλληλες- δεν θα καταδείξουν την ισχύ των κομμάτων, αλλά τις ανατροπές που πρέπει να γίνουν καθώς μια νέα γενιά είναι εδώ και δεν ασχολείται με την πολιτική, αλλά ουρλιάζει.
Η μαύρη τρύπα στη σκεπή του θεάτρου
Στην πολιτική εκδοχή του Μητσοτάκη -που εμφανίστηκε κι αυτός πίσω από τις διαδηλώσεις… οργισμένος- ο κόσμος θα φέρει ξανά τη ΝΔ πρώτο κόμμα και με τον εκβιασμό των αλλεπάλληλων εκλογών θα του δώσει τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με υπουργούς τον Άδωνι, τον Πλεύρη, τον Βορίδη και ίσως τον Κώστα Αχ. Καραμανλή με “τον τιμά η παραίτησή του”.
Στην εκδοχή του Αλέξη Τσίπρα αργά ή γρήγορα ο λαός θα του δώσει την κυβέρνηση για μια επιστροφή με υπουργούς τον Παππά, τον Σπίρτζη, τον Σκουρλέτη και τελικά και τον Πολάκη στα ψηφοδέλτια και ίσως ένα υπουργείο για να τοποθετήσει πάλι εκεί τη φωτό του Άρη Βελουχιώτη.
Και στην ονειροφαντασιά του Νίκου Ανδρουλάκη το ισχυρό ΠΑΣΟΚ θα σχηματίσει σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με τον πρωθυπουργό που εκείνος θα υποδείξει.
Μάλλον τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί καθώς τα τρία κόμματα είναι πίσω από τις εξελίξεις και ένας παίχτης που δεν κάθεται στο τραπέζι θα εμφανισθεί ξαφνικά και θα ανατρέψει το παιχνίδι.
Πολύ πριν τις διαδηλώσεις για την τραγωδία στα Τέμπη -που έθεσαν ζητήματα ευρύτερα από την ίδια την τραγωδία υπαρξιακά για την Ελλάδα, είχαν εμφανισθεί οι σπουδαστές των θεατρικών σχολών να πουν πως υπάρχει μια μαύρη τρύπα στη σκεπή του -πολιτικού- θεάτρου.
Τα κόμματα τρίζουν καθώς έρχονται σεισμοί και καταποντισμοί και η επόμενη των εκλογών θα είναι μια νέα μέρα.
