Γράφει ο Συγγενής
….στην μπάντα να περάσει η παρέα μας!
Στον Χολαργό, σε ένα παρκάκι άσημο, θα δείτε να κείτονται έξι απλές ορθογώνιες επιτάφιες πλάκες. Δεν γράφουν όνομα, ηλικία, ημερομηνία θανάτου, επάγγελμα ή πολιτική ιδιότητα. Κι όμως πρόκειται για τους ανθρώπους που στον καιρό του εθνικού διχασμού οδηγούσαν την μισή Ελλάδα. Μιλώ για τις πλάκες των εκτελεσθέντων στην δίκη των εξ (1922) που δεν γράφουν παρά μόνο το επώνυμο. Έτσι ξερά: Γούναρης. Πρωτοπαπαδάκης. Θεοτόκης. Στράτος. Μπαλτατζής. Χατζανέστης. Κανείς δεν είναι πια στο πλευρό τους αντιθέτως ταυτίζονται ολόψυχα με τον εχθρό τους. Είναι όλοι πια βενιζελικοί….
Προ τριετίας σε μια επετειακή συζήτηση στην Βουλή μόνο οι χρυσαυγίτες θυμήθηκαν να πουν και γι’ αυτούς δυο λόγια υπερασπιστικά (κατά του κάποτε αναθεματισθέντος «τρισκατάρατου» από την Κρήτη). Όλες οι παρατάξεις της αιθούσης, πλην ΚΚΕ, συναγωνίσθηκαν ποια ήταν η πιο βενιζελική. Κι όμως δεν είχαν περάσει παρά μόνο 80 χρόνια από το 1936, όταν η Δεξιά δεν τον άντεχε ούτε καν νεκρό στην Αττική και ανάγκαζε το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» που έφερνε την σωρό από το Μπρίντεζι βγαίνοντας από τη διώρυγα να στρίψει νότια, προς Χανιά. Με την πάροδο των ετών δικαιώθηκε και υιοθετήθηκε σχεδόν απ’ όλους έστω κι εκ των υστέρων.
Εξήντα χρόνια αργότερα πέθανε ο Ανδρέας και παρότι ο χρόνος που έχει παρέλθει είναι λίγος φαίνεται ότι προς την ίδια κατεύθυνση πάνε τα πράγματα. Πολύ περισσότεροι πασόκοι από ότι στο ΚΙΝΑΛ βρίσκονται στις δύο μεγάλες παρατάξεις εκατέρωθεν Το μισό υπουργικό συμβούλιο, παρόν & προηγούμενο, συγκροτήθηκε από τ. πασόκους. Είναι επίσης και οι κ.κ. Γ. Βαρουφάκης, Φ. Κρανιδιώτης, Κ. Βελόπουλος ακόμη κι ο Δ. Κουφοντίνας! Το ΠαΣοΚ ρευστό και πτητικό φαίνεται να καταλαμβάνει ταχέως όποιον χώρο το φιλοξενεί, παίρνοντας το σχήμα του. Προς τι λοιπόν τόσος θόρυβος για 1000 ανθρώπους κάποιας ηλικίας που μαζεύτηκαν στο Caravel για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι ομοιότητες & διαφορές με τον ηγέτη εκείνον που πυρπολούσε κάποτε τα νιάτα τους;
Αν συνεχίσουν βέβαια έτσι οι διαμαρτυρόμενοι αρθρογράφοι περισσότερα κι από τους προσελθόντες θα είναι τα σχετικά κείμενα καταδίκης, τα απαξιωτικά σχόλια και τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ περί του ποιος κρυβόταν από πίσω. Κι όλα αυτά για μια …ομιλία; Όταν μάλιστα πολλοί εκ των σχολιαστών ξεκίνησαν την σταδιοδρομία τους στην Εξόρμηση, στον Αγωνιστή, στον Μαθητικό Αγώνα ή ακόμη και σε επαρχιακές εφημερίδες του ποικιλώνυμου σοσιαλισμού;
Τι τους έκανε τόσο έξαλλους, τι τους οδήγησε ακόμη και σε μάταιες εκκλήσεις βοήθειας προς την κομματική συριζαική ορθοδοξία; Κανείς εκ των πρώην πασόκων, ό,τι κι αν λέει, δεν κομίζει παρά μερικές δεκάδες ψήφων ενώ φυσικά απωθεί και κάμποσους. Όλοι λοιπόν γνωρίζουν καλώς πως η συνεχιζόμενη μετακίνηση προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι ένα φαινόμενο αδιαμεσολάβητο και μη αναστρέψιμο. Γιατί το αίμα νερό δεν γίνεται!
Εξάλλου ποιος ασχολείται με τις συνήθεις παρουσίες όταν παρατηρούνται τόσες πολλές ασυνήθεις απουσίες; Μην βιαστείτε να πείτε ότι θα βαρέθηκε χειμωνιάτικα η ηγεσία του υπαρκτού ΣΥΡΙΖΑ να συνοδεύσει τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της. Ο καιρός υπήρξε εξαίρετος. Πιο πιθανό βρίσκω το να ήταν απασχολημένοι στις διάφορες ταυτόχρονες εκδηλώσεις που διοργάνωνε το κόμμα στο λεκανοπέδιο. Μα τόσο ανοργάνωτοι είναι πια, λενινιστές άνθρωποι; Γιατί αντισυγκεντρώσεις στον αρχηγό του δεν θα έκανε ούτε ο Σαμαράς στον Μητσοτάκη!
Ήρθαν λοιπόν πολλοί, τσαντίστηκαν πολλοί, απουσίασαν πολλοί, ίσως να υπάρχει τελικά κάτι που τρομάζει εχθρούς και φίλους. Σίγουρα όχι το υπαρκτό πάθος της συγκέντρωσης ούτε οι νοσταλγικές πινελιές της σκηνοθεσίας ούτε και το ανεπανάληπτο πλήθος. Χίλια άτομα έχουν στην Κρήτη οι μέτριες βαπτίσεις! Ίσως πάλι να είναι η σκιά του μεγάλου απόντος δεδομένου ότι η δεξιά φοβόταν και τον ίσκιο του.
Αυτό που δεν ξέρει κανείς είναι το πόσο μακριά θα το πάει ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Σε αυτό το ραντεβού με το κοινό του, που τον ακολουθεί πιστά εδώ και μια επταετία, αυτή τη φορά πήγε μόνος! Θα συνεχίσει άραγε να συμπεριφέρεται ως ισορροπιστής επικεφαλής μιας ευρείας παράταξης ή θα επιβάλλει την καινοτόμο βούληση του; Και τι συνέπειες θα έχει αυτό τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα;
Η δύναμη της αδράνειας των μηχανισμών και της γραφειοκρατίας ξέρει να καταπίνει διακηρύξεις και ανοίγματα. Φυσικά και δεν απειλείται από μερικές εκατοντάδες μουσαφίρηδες – προσωπικότητες της Κεντρ. Επιτρ. Ανασυγκρότησης. Αν αυτά που κηρύττει ο Αλέξης Τσίπρας περί αυτοργάνωσης τα εννοεί, τότε σύντομα θα δει το εκκλησίασμα να εισβάλλει ενθουσιωδώς και στο ιερό, πράγμα που όλοι το εύχονται πλην του ιερατείου. Αν όμως το πράγμα παραμείνει στις κομματικές αίθουσες και δεν βγει από το ανοικτό παράθυρο στην αληθινή ζωή τότε, αφού όλα θα έχουν μασηθεί υπομονετικά κατά την μακρά προσυνεδριακή περίοδο, στο συνέδριο της άνοιξης ακόμη κι αυτή η δυσάρεστη μπουκιά θα καταποθεί. Έστω και δύσκολα.