Του Νίκου Λακόπουλου
Με τις ειδήσεις μία μετά την άλλη ότι μπαίνουν νοσοκομεία σε καραντίνα αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο, αλλά παίρνει μέτρα όπως έρχονται τα πράγματα, χωρίς να έχει θωρακίσει -όπως έλεγε ο υπουργός Υγείας, όχι την χώρα, αλλά ούτε καν το σύστημα υγείας.
Πρώτα μας είπαν ότι θα αντιμετωπίσουν τον ιό σαν γρίπη -Κικίλιας 24 Φεβρουαρίου. Ύστερα έκλεισαν τα σχολεία, αλλά είδαν πως οι νέοι πάνε στα καφέ και μπαρ, τάκλεισαν κι αυτά. Κι όταν ο κόσμος πήγε στις παραλίες, πάνε κι αυτές.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση κατάλαβε πως οι αποφάσεις της τινάζουν την οικονομία στον αέρα και ανακοίνωσαν μέτρα για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους -που θα επιζήσουν από τον ιό, αλλά θα πεθάνουν από άλλες ασθένειες και την πείνα.
400 ευρώ είναι πολλά για τον Άδωνι Γεωργιάδη -που άλλοτε έλεγε κλείνοντας τα νοσοκομεία πως δεν θα του φάει την δόξα η τρόικα. Η μαύρη αγορά είναι μέσα στο παιχνίδι για τον υπουργό Ανάπτυξης που μάλλον η κυβέρνηση πρέπει να τον μαζέψει: δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά τρόμο στους πολίτες. Τουλάχιστον ας μη μιλάει.
Τελικά τα 400 ευρώ θα γίνουν 800, αλλά για τους εργαζόμενους που φαίνονται. Τι γίνεται με την μαύρη εργασία -που είναι κι αυτή μες το παιχνίδι; Τι γίνεται με τους “αόρατους ανθρώπους” όπως είναι οι αδήλωτοι εργαζόμενοι, οι ήδη απομονωμένοι ηλικιωμένοι -που πλέον θα αφεθούν να πεθάνουν μόνοι και θα βρεθούν μετά από μέρες ή και μήνες;
Ωραία τα λόγια για τους «ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες», αλλά μήπως τους χειροκροτάμε -μαζί με την Μαρέβα- πριν τους θυσιάσουμε; Καλή η αναβολή των χειρουργείων, αλλά πόσοι άνθρωποι θα πεθάνουν από αυτήν την αναβολή και δεν θα μετρηθούν με τα θύματα από τον ιό;’
Καλές και δυναμικές οι αποφάσεις για απομόνωση και ρολά στα μαγαζιά, ο θάνατος της οικονομίας, αλλά πόσα θα είναι τα άλλα θύματα -νεκροί και ασθενείς- από την ανθρωπιστική κρίση που έρχεται για να μας σώσει από την επιδημία;
Aν κρίνουμε από μισόλογα ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί ότι υπάρχουν και οι “αόρατοι άνθρωποι”, οι άνεργοι ή άστεγοι που δεν έχουν σπίτι για να κλεισθούν, οι πρόσφυγες που ήρθαν να πεθάνουν εγκλωβισμένοι αν η βόμβα σκάσει -που θα σκάσει στις φυλακές τους -οι εκτός της κανονικής οικονομίας άνθρωποι.
Προφανώς τα μέτρα που αφορούν αριθμούς και αριθμημένους εργαζόμενους και επιχειρήσεις -με εκκλήσεις να μη γίνουν απολύσεις- αγνοούν την κοινωνική πραγματικότητα και βλέπουν τι λένε “τα κομπιούτερ και αριθμοί”.
Προφανώς η κυβέρνηση θα πρέπει να εξασφαλίσει ρευστότητα στις επιχειρήσεις, ολόκληρο τον μισθό των εργαζομένων και να φροντίσει ιδιαίτερα τις ευπαθείς ομάδες που ζουν από κοινωνικά επιδόματα ή συσσίτια και την αλληλεγγύη που η καχυποψία, η υστερία και ο πανικός υπονομεύουν.
Πρώτα πρώτα όμως πρέπει να φροντίσει για τους γιατρούς και τα νοσοκομεία -καθώς έλαχε σε έναν νεοφιλελεύθερο πολιτικό να στηριχτεί σε έναν δημόσιο σύστημα υγείας και έναν κεντροδεξιό πρωθυπουργό να εγγυηθεί ή να καταστρέψει εντελώς το κράτος πρόνοιας.
Είναι ο πρωθυπουργός που πήγε να ανάψει ένα κερί και βιάστηκε να προεξοφλήσει τη νίκη του σε ένα πόλεμο που δεν έχει αρχίσει ακόμα. Πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν, πόσοι νέοι άνεργοι θα προστεθούν στο ήδη μεγάλο ποσοστό, πόσες επιχειρήσεις θα παρασύρει η κατάρρευση της βιομηχανίας του τουρισμού;
Ήδη ολόκληροι κλάδοι υποφέρουν και εννέα στις δέκα επιχειρήσεις δεν μπορούν να εισπράξουν από πελάτες και προφανώς οι απολύσεις δεν θα αποτραπούν επειδή κάνει έκκληση ο πρωθυπουργός στους εργοδότες.
Προφανώς οι λοιμωξιολόγοι δεν μπορούν να βοηθήσουν την οικονομία, αν δεν εγγυώνται κιόλας το αντίθετο. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να ακούσει κι άλλους ειδικούς που βλέπουν ότι η προστασία από μια τραγωδία δημιουργεί μια άλλη -μπορεί και χειρότερη -μια ανθρωπιστική κρίση σε μια κατεστραμμένη οικονομία.
Ο κόσμος όταν απειλείται η χώρα του συσπειρώνεται γύρω από τον πρωθυπουργό του. Η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει πιο υποδειγματική συμπεριφορά στις κρίσιμες αυτές ώρες. Δεν είναι ώρα για δημοσκοπήσεις και επικοινωνιακές πολιτικές -για επαίνους και αυτοεπαίνους σε μάχη που δεν έχει τελειώσει.
Κανείς δεν ξέρει αν κάτι είναι σωστό ή λάθος και ο απολογισμός θα γίνει με χιλιάδες νεκρούς. Που αν η κυβέρνηση δεν πάρει τα σωστά μέτρα δεν θάναι αυτοί που περιμένει, άλλα άλλοι -οι παράπλευρες απώλειες που θα υπάρξουν για να “σώσουμε ζωές” -όπως λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δύσκολες στιγμές, δύσκολες αποφάσεις και μάλλον το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι αν είναι και πόσο μεγάλος ηγέτης είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Άλλωστε αυτό θα φανεί πολύ σύντομα -ελπίζουμε με λιγότερες απώλειες.
Αν κάτι είναι βέβαιο είναι πως κανείς, μα κανείς, δεν ξέρει τι μας περιμένει. Κι αυτή η αβεβαιότητα μαζί με τον ιό σκοτώνει, αν αυτός μεταλλαχθεί σε οικονομική καταστροφή -με χιλιάδες θύματα που δεν θα φανούν ποτέ, αν και θα πεθάνουν ή έστω θα νοσήσουν.
