Toυ Περικλή Κεφαλίδη
Προσπαθώντας να δούμε πιο ανάγλυφα ιχνογραφώντας τις αιτίες που σπρώχνουν τις ομάδες των Ρομά σε επαγγελματική παράνομες δράσεις που αναφερθήκαμε σε ένα μεμονωμένο γεγονός -ληστεία μέρα μεσημέρι μέσα στην Κερατέα-https://www.anoixtoparathyro.gr/επίθεση-και-ληστεία-μέρα-μεσημέρι-στη/ που δεν είναι το πρώτο ούτε και το τελευταίο δεν θα διαπιστώσουμε τίποτα περισσότερο από την πανελληνική αποτυχία της αρμονικής ένταξης των αθίγγανων στις τοπικές κοινωνίες που ζούνε ή αυτό που συνήθως χρησιμοποιείται στην πολιτική ορθή φρασεολογία ¨της αρμονικής συμβίωσης τους”.
Στην ελληνική κοινωνία, συναρτήσεις των μεγάλων οικονομικών δεινών των τελευταίων χρόνων η κατάσταση αρχίζει να μοιάζει εξαιρετικά εκρηκτική -κυριολεκτικά μάλιστα πολλές φορές. Ένα μεγάλο δυστυχέστατα ποσοστό των Ρομά στην Ελλάδα έχει παρατήσει τις παραδοσιακές ασχολίες που πέρναγαν από γενιά σε γενιά στις παραγκουπόλεις των μεγάλων αστικών κέντρων και έχει στραφεί στην διακίνηση ναρκωτικών. Οι λόγοι πολλοί αλλά εξαιρετικά εμφανείς κατά την γνώμη μας.
Η οικονομική κρίση που πάντα θα υπάρχει από πάνω μας με όποιο τρόπο ανάγνωσης και αν επιχειρήσουμε να δούμε το πολυσύνθετο θέμα της, αποτελεί τόσο το αίτιο όσο και την αφορμή. Το γεγονός αν επιχειρήσει να δει κάποιος το θέμα εγκληματικότητα και ναρκωτικά σε παγκόσμια κλίμακα και όχι μόνο στενά στην Αττική μας, θυμίζει τις δηλώσεις αγροτών στη Λατινική Αμερική όπου παραδέχονται ότι η παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών είναι σαφέστατα το πλέον προσοδοφόρο επάγγελμα στις ξεχασμένες παρατημένες κοινωνίες της ατέλειωτης οροσειράς των Άνδεων αλλά και των παραγκουπόλεων της Λατιναμερικανικής ηπείρου.
Μια απλή δήλωση, διαπίστωση ενός αγρότη στην μακρινή αυτή ήπειρο μας ξεναγεί και μας πληροφορεί τι γίνεται δίπλα στο σπίτι μας και κάτω από την μύτη μας επειδή πάντα μας αρέσει να ψάχνουμε αλλού το φταίξιμο και να εστιάζουμε μακριά απο εμάς την ρίζα του κακού
“ …Για να βγάλω τα χρήματα που εξασφαλίζω για την πεινασμένη φαμίλα μου με την πώληση 10 κιλών κόκας πρέπει να δουλεύω 14 ώρες την ημέρα 12 μήνες το χρόνο “βρέξει χιονίσει” για να καλλιεργώ σε μια μικρή φυτεία καφέ που δεν μπορεί ποτέ της να ανταγωνισθεί την μαζική παραγωγή και τις χαμηλές τιμές που κάνουν μεγάλα εμπορικά trust μεγάλων ξένων εταιρειών που μπορούν και αγοράζουν σε τιμές κόστους τον μόχθο μας”.
Έτσι λοιπόν ψάθες για καρέκλες, πατάτες και κρεμμύδια εξαιρετικά σπάνια θα διαπιστώσεις πως πωλούν τα παλιά αγροτικά τους. Οι συνομοταξίες των διάφορων φυλών Ρομά γύρω από τις πόλεις αρχίζουν και αναπτύσσουν κοινότυπα χαρακτηριστικά πλέον που πολλές φορές ξεχωρίζουν από μακριά. Μικρά κλειστά φορτηγάκια σταδιακά αντικαθιστούν τα αγροτικά για τους μεροκαματιάρηδες και μεγάλου κυβισμού βαμένες λιμουζίνες με φιμέ τζάμια για τα αφεντικά και τους διακινητές που απλά ελέγχουν και έχουν την υψηλή εποπτεία αλλά δεν πωλούν απ ευθείας με τα χέρια τους, αφού έχουν άλλες υπο-ομάδες για αυτό το σκοπό.
Το πλέον ατυχές φαινόμενο που θα κυριαρχεί πλέον στο μέλλον είναι πως ακόμα και αυτοί οι μεροκαματιάρηδες τίμιοι Ρομά πάντα θα στιγματίζονται αναπόφευκτα από την δράση μερικών ληστρικών ξεφτεριών σε μια κοινωνία όπως είναι η δική μας, που τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα κατόπιν εορτής και μάλλον καθημερινού πλέον πλησίον εγκλήματος.
Οι εκλεγμένοι πολιτικοί της Λαυρεωτικής χερσονήσου έχουν περισσότερες ασχολίες για να καταπιαστούν και να διαπιστώσουν σε ημερίδες αυτών των σπάνιων επαφών με τους πολίτες και ψηφοφόρους τους που πληθαίνουν πάντα πριν από τις εκλογές, σχετικά με τον “ολοένα αυξανόμενο κίνδυνο που ελοχεύει για τα παιδιά μας”.
Και για να μην είμαστε αόριστοι και γενικοί αλλά σύντομοι και ακριβείς.
Κύριοι και κυρίες εκλεγμένοι βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλείου στο Υπόλοιπο Αττικής αλλά και Τοπικοί εκλεγμένοι άρχοντες,
Σε μια τεράστια περιοχή που ανα -διαμορφώνεται κατά το πολιτικό -και όχι αναγκαστικά αναπτυξιακό- δοκούν που καλείται Υπόλοιπο Αττικής ή ότι άλλο λέγεται σήμερα, ποιες είναι οι προσπάθειες της Περιφέρειας αλλά και των Δήμων για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης περιθωροποίησης όχι μόνο των Ρομά αλλά και όλου του πληθυσμού;
Αγαπητοί βουλευτές, πότε έχετε χρησιμοποιήσει τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς για να επισκεφθείτε τις περιοχές που εκλέγεστε; Ή πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκατε σε πορτοκαλί λεωφορείο για να ταξιδέψετε από το κέντρο της Αθήνας προς τις ανωτέρω περιοχές;
Ένα Παράδειγμα:
Εαν η νεολαία από την Ανατολική Αττική θέλει να παρακολουθήσει ένα θεατρικό έργο ένα κονσέρτο και μια συναυλία νεολαιίστικη ή να επισκεφθεί μια έκθεση γνωρίζετε πως το τελευταίο μετρό ξεκινά από το Σύνταγμα στις 23.00 ενώ όλο το υπόλοιπο λεκανοπέδιο μπορεί να γυρίσει και 3 ώρες αργότερα Παρασκευές και Σάββατα βράδυ; Γιατί αυτός ο αποκλεισμός δεν σας συγκινεί ή δεν σας ενοχλεί;
Εδώ και κάποια χρόνια το Μαρκόπουλο, το Κορωπί, τα Σπάτα , τα Καλύβια η Κερατέα το Λαύριο με λίγα λόγια τα Μεσόγεια η Λαυρεωτική και τα παράλια Σαρωνικού συγκαταλέγονται πλέον στα προάστια της Αθήνας και κατοικούνται χειμώνα καλοκαίρι από φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας δηλ. τους ψηφοφόρους σας.