Η πολιτική απάτη προσωποποιημένη σε αυτή την κυβέρνηση

Του Γ. Τεκίδη

Οι καιροί της πολιτικής απάτης, της αθλιότητας, του ασύστολου και εξωφρενικού ψεύδους, της πιο χυδαίας προπαγάνδας για το θάψιμο της αλήθειας και την παραποίηση της πραγματικότητας, είναι παρόντες με κραυγαλέο τρόπο στις μέρες που διάγει η ελληνική κοινωνία με την σημερινή κυβέρνηση. Θα μπορούσε ο τίτλος του παρόντος να είναι  «η θρηνούσα δημοκρατία » και όχι άδικα. Θρηνούσα απελπισμένα λόγω της βάναυσης και απερίγραπτης κακοποίησης που υφίσταται εδώ και δυο χρόνια από μια κυβέρνηση που  ομνύει στον σεβασμό των θεσμών, των Νόμων και του Συντάγματος το πρωί, για να τα κατακρεουργήσει το βράδυ της ίδιας μέρας.

Η φαυλότητα, το ψέμα και η υποκρισία γνωρίζουν μέρες δόξης και αποθέωσης και η ακροδεξιά ντυμένη με… δημοκρατική φορεσιά προκειμένου να κρύψει την διαχρονική πολιτική της ασχήμια, από θέση εξουσίας, κάνει καθημερινό πάρτι. Ένα πάρτι που κόστισε και κοστίζει, πληρώνεται και θα πληρωθεί, πανάκριβα από το άμοιρο λαό μας.

Δεν τους σταματά τίποτα και κανένας. Προχθές η χαμέρπεια και η απάτη είχαν την τιμητική τους. Δημοσίευσαν οι αθεόφοβοι περσινή ευρωπαϊκή έρευνα κυβερνητικής αντοχής και επιτυχούς αντιμετώπισης της πανδημίας, όπου η δική μας κυβέρνηση κατατάσσονταν στην περίοπτη ένατη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Μόνο που αυτή αφορούσε το πρώτο κύμα πανδημίας και όχι την τρέχουσα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όσον αφορά την πανδημία, μαύρη,   κατάμαυρη, ανάλογη των πολιτικών πιστεύω του Μάκη Βορίδη, του Άδωνη, του Πλεύρη, και των λοιπών πολιτικών Μπογδάνων, που δεν είναι καθόλου λίγοι στην κυβέρνηση και οι οποίοι δίνουν τον τόνο και χαράζουν ουσιαστικά την πολιτική της γραμμή.

Για να ακολουθήσει η με ανάλογη κυνική παρρησία πρωθυπουργική δήλωση περί μη ύπαρξης ενδείξεων και στοιχείων της τύχης και της κατάληξης όσων νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ, σε σχέση με τους εντός ΜΕΘ. Μόνο ένας Κυρ. Μητσοτάκης, ένας πρωθυπουργός εκτός τόπου και χρόνου, δραπέτης της πραγματικότητας και φανατικός εχθρός της σοβαρότητας, της ικανότητας  να αντιληφθεί την σύγχρονη τραγωδία που εκτυλίσσεται καθημερινά με τους εκατοντάδες – όχι δεκάδες – νεκρούς, θα εκστόμιζε την παραπάνω άποψη.

Δεν πάνε να τον διαψεύδουν γιατροί νοσοκομειακοί και εντατικολόγοι, οι ίδιοι οι τραγικοί αριθμοί αυτών που κατέληξαν χωρίς να τους δοθεί μια ευκαιρία να νοσηλευθούν στις ΜΕΘ. Και αντί να σιγήσει τουλάχιστον και να στοχαστεί τις ευθύνες του για τον άδικο χαμό ενός σημαντικού μέρους των καταληξάντων, ο πρώτος πολίτης της χώρας με απαράμιλλο κυνισμό και αυταρέσκεια αποποιείται η προσπαθεί να αποποιηθεί και την παραμικρή ευθύνη που πιθανόν του αναλογεί.

Με κόλπα ξεσηκωμένα από μαφιόζικες ταινίες, επιχειρούνται μεταμεσονύκτιες νομοθετικές λαθροχειρίες, σε άσχετα νομοσχέδια, όπως η πρόσφατη προκειμένου να δώσουν χρήματα και παρά την αρνητική εισήγηση του νομικού συμβουλίου του κράτους, στην πρώην  ιδιωτική εταιρία του νυν αρχηγού της ΕΥΠ. Του αρχηγού και πρώην σεκιουριτά που επέλεξε ο Μητσοτάκης ως αρχηγό στην παραπάνω υπηρεσία. Της υπηρεσίας που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα για τις εσωτερικές της εξελίξεις που αφορούν το προσωπικό της, η κυβέρνηση προτίθεται να την μετατρέψει σε δεκανίκι του ακροδεξιού της βραχίονα.

Εκεί όμως που κάποιος σηκώνει ψηλά τα χέρια είναι η αιτιολόγηση του οδοστρωτήρα της ακρίβειας και της ανεξέλεγκτης αγοράς. Κατά τους κυβερνητικούς φωστήρες πρόκειται για …παροδικό φαινόμενο το οποίο … σύντομα θα υποχωρήσει και η αγορά και οι τιμές θα επανέλθουν στην κανονικότητα. Έχουμε ξανά εδώ την γνωστή και διάτρητη θεωρία της αυτορυθμιζόμενης αγοράς. Εν τω μεταξύ μέχρι αυτή να αυτορυθμιστεί τα καθημερινά ηλεκτροσόκ όσων λαμβάνουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ, παίρνουν και δίνουν. Τα δε ράφια των σούπερ-μάρκετ και τα των άλλων μαγαζιών με προϊόντα πλατειάς κατανάλωσης, κυριολεκτικά καίνε, όταν ο κόσμος αντικρίζει τις τιμές.

Σε αυτήν την ανάλγητη πολιτική συμμορία που έχει απερίφραστα κηρύξει τον πόλεμο στην κοινωνία και έχει ευαγγέλιο και ιερή υποχρέωση την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μόνο της  κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας αυτού του τόπου, να δούμε πότε θα βάλει τέλος η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι.