Του Γ. Λακόπουλου
Από τρελό κι από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ μαθαίνεις την αλήθεια. Τις μέρες που ήταν στον αέρα οι συζητήσεις για τον ΦΠΑ στην εκπαίδευση ο κυβερνητικός εθνοπατέρας Δημήτρη Σεβαστάκης προέβη σε μια χρήσιμη εξομολόγηση: δεν θα υπάρξει κανένα πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση επειδή η συγκεκριμένη φορολογία δεν αφορά τους ψηφοφόρους του κόμματος.
Πες τα, Χρυσόστομε! Ο βουλευτής αποκάλυψε πως ακριβώς σκέπτεται και νομοθετεί η κυβέρνηση στο σύνολο της: με βάση τις επιθυμίες όσων θεωρεί ψηφοφόρους της και όχι με βάση το συμφέρον του συνολικού πληθυσμού και τη γενική κατάσταση της χώρας. Νομοθεσία αλά καρτ ή άλλως πως ‘ταξική’.
Δεν είναι κάτι που περιορίζεται στο ΦΠΑ στην εκπαίδευση, ούτε κάτι που δεν ήταν ολοφάνερο από την πρακτική της ως τώρα. Αντίθετα ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των κυβερνητικών παραγόντων ότι με βάση τους θεωρητικούς της Κουμουνδούρου όποιος έχει εισόδημα άνω των 30.000 ευρώ ετησίως πρέπει να θεωρηθεί πλούσιος και να φορολογηθεί βασανιστικά.
Κατά την ιδία θεωρία η φορολογία στην ακίνητη περιουσία είναι κάτι σαν ταξική τιμωρία οπότε δεν χρειάζεται κανένας δισταγμός στη φορολόγηση της. Πρόκειται για την άλλη όψη του νομίσματος κατά το οποίο η ακίνητη περιουσία την Ελλάδα είναι προϊόν φοροδιαφυγής, οπότε δια της φορολογίας αποκαθίστανται τα πράγματα. Την άποψη αυτή έχει και μεγαλοπράγμων της προηγούμενης κυβέρνησης που σήμερα κατέχει υψηλή δημόσια θέση -που ο ίδιος έδωσε στον εαυτό του– και κατά πάσα πιθανότητα αυτός την πέρασε και στην τρόικα.
Αυτές οι θεωρίες συμπυκνώνονται στην πρακτική: λιανίστε στη φορολογία όσους έχουν ακίνητα και όσους βγάζουν πάνω από 2.500 ευρώ το μήνα για να κερδίζουμε την συμπάθεια όσων βγάζουν κάτω από 1000 ευρώ- ακόμη και αν τους τα μειώνουμε. Είναι η πολιτική που οδηγεί συστηματικά στην εξόντωση της μεσαίας τάξης και αυτό ακριβώς είπε ο βουλευτής Σεβαστάκης: αυτοί δεν είναι ψηφοφόροι μας, τι μας νοιάζει κι αν υπερφορολογηθούν.
Δεν είναι ψηφοφόροι τους, όμως, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Χωρίς τη μικρομεσαία επιχείρηση και χωρίς τη δημιουργική δραστηριότητα της μεσαίας τάξης δεν υπάρχει μέλλον. Ότι οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις διευκόλυναν τη ασυδοσία σ’ αυτόν το χώρο της οικονομικής δραστηριότητας δεν δικαιολογεί τη στρατηγική της εξόντωσης τους που επιλέγει συνειδητά η σημερινή κυβέρνηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να πείσει ότι είναι πλέον πραγματιστής και άφησε πίσω τους τις αερολογίες με τις όποιες το κόμμα του πέρασε στην εξουσία. Αν αυτό όμως ισχύει μόνο στα λόγια, πολύ σύντομα θα το βρει μπροστά του.
