Η “Φωτεινή Ελλάδα” και το αυταρχικό- αστυνομικό κράτος

Του Νίκου Λακόπουλου

Οχτώ μήνες αφότου ανέλαβε την κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε σαφές πως ο πυρήνας της “Φωτεινής Ελλάδας” είναι ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος που ήδη στα νησιά συγκρούεται με τους ψηφοφόρους του -μια πρακτική που μάλλον δεν θα αυξήσει κι άλλο την δημοφιλία του, αλλά ποτέ δεν …ξέρουμε.

Η εικόνα του “αποφασιστικού” πρωθυπουργού με ¨πυγμή” μπορεί να πουλάει όταν παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια με τον φόβο και την ανασφάλεια του “μεσαίου πολίτη” στα Εξάρχεια, αλλά τώρα πια το “δόγμα και τάξη” εφαρμόζεται σε κατοίκους νησιών, δημάρχους και πολίτες που ανήκουν στο εκλογικό του σώμα και μάλλον δεν χαίρονται πολύ με την απόβαση των ΜΑΤ σε μια στρατιωτική επιχείρηση που γίνεται στα πλαίσια του “εξαντλητικού διαλόγου” -όπως είπε χθες ο Μητσοτάκης.

«Θέλω να επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι η πολιτική της χώρας μας στο ζήτημα αυτό άλλαξε. Τα σύνορα στον Έβρο φυλάσσονται πια πολύ καλύτερα. Φυλάσσονται, όμως, καλύτερα και τα θαλάσσια σύνορα. Το νομικό πλαίσιο το οποίο έχουμε στη διάθεση μας έγινε και αυστηρότερο και πιο ευέλικτο. Και ύστερα από εξαντλητικό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες στα νησιά οι αποφάσεις επιτέλους υλοποιούνται».

Η άγνοια του προβλήματος μαζί με τις ιδεολογικές του εμμονές φαίνονται καλύτερα όταν -αφού εξάντλησε τον διάλογο με τους κατοίκους των νησιών -και άρχισε να τους …δέρνει- ανοίγει διάλογο και με “όσους δεν δικαιούνται άσυλο και παρά ταύτα επιλέγουν να έρθουν στην πατρίδα μας”.

” Μην έρχεστε γιατί ο δρόμος στον οποίο σας οδηγούν οι διακινητές, τους οποίους και πληρώνετε αδρά, δεν οδηγεί στην ενδοχώρα της Ελλάδας και τελικά στην Ευρώπη. Σταματά στα νησιά και από εκεί θα ξεκινά ο δρόμος της επιστροφής».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφού στήριξε την αντιπολίτευση του στο ότι τους μετανάστες τους φέρνει ο Τσίπρας πνίγεται τώρα στην ανυπαρξία πολιτικής για ένα πρόβλημα απειροελάχιστο μπροστά σε αυτό που αντιμετώπισε -όπως το αντιμετώπισε- η κυβέρνηση Τσίπρα.

Κατ΄αρχήν κατήργησε ένα υπουργείο που μετά ξαναδημιούργησε και έφερε την γελοία και επικίνδυνη ιδέα του πλωτού φράχτη -την οποία δεν συμμερίζονται ούτε -πλην ενός- οι υπουργοί του και διασύρει ήδη την χώρα.

Ύστερα βρέθηκε απέναντι στην ρητορική του-και τα στελέχη των τοπικών κοινωνιών -νεοδημοκράτες πολύ συχνά- που πίστεψαν πως πράγματι φταίει ο Τσίπρας και μια πολιτική πολύ κοντά στο “να φροντίσουμε να μην έρχονται” -όπως εξακολουθεί να λέει- που ούτε κατανοεί το πρόβλημα, ούτε μπορεί να το λύσει -ιδιαίτερα αν οι ροές αυξηθούν και τα ΜΑΤ δεν θα επαρκούν για να επιβάλλουν τις “αποφάσεις”.

Παρόμοια είναι η “επιτελική” πολιτική και σε ένα ζήτημα που δεν υπάρχει -τουλάχιστον ακόμα, αλλά η κυβέρνηση μπόρεσε να πελαγώσει και σ΄αυτό: ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, δήλωσε ότι «η χώρα είναι απολύτως θωρακισμένη για τον κορωναϊό» και «δεν χρειάζονται επιπλέον μέτρα καθώς έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα για την προστασία της δημόσιας υγείας στη χώρα», ζητώντας από όλους «ψυχραιμία, σοβαρότητα και επαγγελματισμό».

Την άλλη μέρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σειρά νέων μέτρων με την μορφή Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου- δηλαδή η κυβέρνηση άδειασε τον αρμόδιο υπουργό αναγνωρίζοντας πως χρειάζονται επιπλέον μέτρα -κι ακούγοντας όσους έλεγαν -όπως οι νοσοκομειακοί γιατροί- πως η χώρα όχι μόνο δεν είναι θωρακισμένη γι΄αυτόν τον ιό, αλλά για κάθε ενδεχόμενη επιδημία.

Από την εξωτερική πολιτική ως την καθημερινή εσωτερική πολιτική η κυβέρνηση ταλαντεύεται, αντιφάσκει, δείχνει να μην έχει γνώση των προβλημάτων -αν και η “καλύτερα προετοιμασμένη” και μπερδεύει τα λόγια της και την επικοινωνία με την πραγματική πολιτική. Αλλά το πάει πολύ καλά με το …κράτος.

Τα Εξάρχεια που “θα καθάριζαν σε ένα μήνα” και θα πρωτοστατούσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός γι΄αυτό, θα καθαρίσουν τελικά στον Μάρτιο κι ένας απολογισμός σ΄αυτό μάλλον θα δείξει πως πάλι οι ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη δεν του επιτρέπουν να δουν την πραγματικότητα.

Προφανώς δεν λύνεται το πρόβλημα των ναρκωτικών αν πάνε δυο στενά παρακάτω οι “πιάτσες”, ούτε οι μαφίες οι οποίες φυσικά εξακολουθούν να λειτουργούν διαλύονται αν συλληφθούν πέντε ή χίλιοι πεντακόσιοι με μικροποσότητες και …δύο κινητά πάνω τους -όπως ανακοινώνει συχνά – πυκνά η αστυνομία.

Το μόνο που μένει από την εκκαθάριση π.χ. της πρώην ΑΣΟΕΕ -όπου βρέθηκαν λέει κράνη και “παράνομο αναρχικό υλικό” είναι πως πράγματι μπήκαν όπλα στο πανεπιστήμιο, αλλά από ασφαλίτες που ένας από αυτούς βρέθηκε εκεί πηγαίνοντας -με όπλο- να …πάρει το κορίτσι του κι έστρεψε το όπλο -μέσα στο πανεπιστήμιο- προς τους φοιτητές.

Μένει και η κατάθεση του αστυνομικού στη δίκη των φοιτητών -της πρώτης εισβολής της αστυνομίας σε πανεπιστήμιο από την εποχή της χούντας -οι οποίοι και αθωώθηκαν.

“Πρώτα τον χτύπησα και μετά αντιστάθηκε”.

Μένει βέβαια και η απαγόρευση του καπνίσματος, οι τσιμεντωμένες καταλήψεις και οι ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες που πολλοί γυρίζουν στο κέντρο της Αθήνας στο δρόμο -όπου οι άστεγοι ξανάρθαν. Και σπασμένο κεφάλι του σκηνοθέτη Ινδαρέ -σύμβολο πια ενός αγώνα ενάντια τελικά στο παράλογο.

Ούτε η Φωτεινή Ελλάδα, ούτε η Ανάπτυξη του 4% δεν θάρθει. Το ξύλο όμως θα το φάμε. Ως προϋπόθεση της ….ανάπτυξης, μιας πειθαρχημένης Ελλάδας, χωρίς διαδηλώσεις, ει δυνατόν, με ελεγχόμενα συνδικάτα, καθαρά πανεπιστήμια -χωρίς καταλήψεις, όπου όλοι δεν θα καπνίζουμε δημόσια -σωστά, θα φοράμε τα κράνη μας και θα εφαρμόζουμε -όπως λέει ο Μητσοτάκης στους κατοίκους των νησιών τις “αποφάσεις”.

Μένει να δούμε ποιος παίρνει τις αποφάσεις, για το καλό ποιων και πώς θα ξεμπερδέψουμε από μια κυβέρνηση που την ανικανότητά της την μετατρέπει σε ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος -το κράτος της νέας δεξιάς, που ήρθε να τιμωρήσει, να εκδικηθεί, να συλλάβει πάλι διαδηλωτές, να λογοκρίνει την ΕΡΤ -για την πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν τα νησιά και να επιβάλλει λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης για τον κορονοϊό -μόνο που δεν είναι σαφές αν ο στόχος είναι η επιδημία ή ελευθερία του τύπου.

Όταν ξυλοφορτώσανε τον Ινδαρέ -ως καταληψία, οι νησιώτες δεν είπαν τίποτε, που να ξέρουν άλλωστε τι συνέβη. Τώρα τα ΜΑΤ στα νησιά δεν πήγαν απλώς για να “εφαρμόσουν τις αποφάσεις” -που ελήφθησαν μετά από “εξαντλητικό διάλογο”.

Πήγαν για να κάνουν σαφές πως αυτή η κυβέρνηση -του αυτοκράτορα όπως τον αποκάλεσε το …Κινάλ είναι “αποφασισμένη”. Αποφασισμένη κυρίως να μείνει, έστω και με τη βία, με τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, το κουκούλωμα των σκανδάλων -και τον στόχο που περιέγραψε ο Βορίδης: “να μην ξανάρθει η Αριστερά”.

Ας προσέξουμε λοιπόν λίγο τον Μητσοτάκη όταν μιλά. Κι όταν λέει “τώρα οι αποφάσεις εφαρμόζονται”. Κι ας αναρωτηθούμε αν μια κυβέρνηση -τελικά μιας ευρείας, αλλά και στενής οικογένειας- που ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης, με μια αδύναμη αντιπολίτευση, με ελεγχόμενα συνδικάτα, χωρίς φοιτητικά και άλλα κινήματα, με ένα αστυνομικό κράτος μπορεί όχι μόνο να επιβάλει τις αποφάσεις της, αλλά και να ξαναπάρει τις εκλογές -χωρίς να το καταλάβουμε. Δημοκρατικά πάντα.