Θα πω στα παιδιά μου ότι λέω “Ναι”!

Ανώνυμης Ελληνίδας

Τι θα πω στα παιδιά μου;

Μου ζητούν να απαντήσω σε κάτι που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Μου ζητούν να αποφασίσω ΕΓΩ επειδή η «συμφωνία δεν θα περνούσε από τη Βουλή και θα έπεφτε η Κυβέρνηση»!

Μου ζητούν να σταματήσω να ονειρεύομαι ότι τα παιδιά μου θα είναι ΠΕΡΗΦΑΝΑ που μεγαλώνουν στην Ελλάδα (γιατί απλώς θα μεγαλώνουν στο εξωτερικό) και θα ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ την προσπάθεια που έκαναν οι γονείς και οι παππούδες τους ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, για να μη καταντήσουν διεθνείς «μπαταχτζήδες»,

Με προσβάλλουν ως «κακή, μη περήφανη Ελληνίδα» επειδή για 10 χρόνια πληρώνω φόρο και για το τελευταίο ευρώ που βγάζω, επειδή δεν χρωστάω τις ασφαλιστικές μου εισφορές ούτε τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ (γιατί πρώτα πλήρωνα και μετά έτρωγα) και ζορίστηκα πάνω από τις δυνάμεις μου για να ξοφλήσω το στεγαστικό μου δάνειο, παρατώντας τα παιδιά μου (8 και 5 ετών) και τρέχοντας όπου δη, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για να βρω δουλειά, επειδή ήθελα σε ένα ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟ, ΔΗΜΟΣΙΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ σύστημα, αυτός που έχει μεγαλύτερη ανάγκη όλα τα κοινωνικά αγαθά να τα ΔΙΚΑΙΟΎΤΑΙ και να τα βρίσκει ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ από μένα,

Μου λένε ότι το ΟΧΙ δεν είναι έξοδος από το ΕΥΡΩ και να μην ανησυχώ, ο στρατός θα διασφαλίσει την τάξη στο εσωτερικό της χώρας –  όταν για 8 χρόνια στο σπίτι μου γιορτάζουμε την επέτειο του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ μια εβδομάδα (αν και δεν το έζησα, είμαι γεννημένη το 1975) και τα παιδιά μου ήξεραν να τραγουδούν τον «ΔΡΟΜΟ» πριν μάθουν την άλφα-βήτα.

 

 

 

Τι θα πω στα παιδιά μου αν δουν στρατό στον δρόμο;

ΤΟ ΟΧΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ (από αυτά που ξέρω) ΟΤΙ:

  • Δεν λειτουργούν οι βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί, όπου μπορώ να αφήσω το παιδί μου σε σίγουρα χέρια,
  • Δεν λειτουργούν τα ολοήμερα προγράμματα στα δημοτικά, τα παιδιά σχολούν υποχρεωτικά στις 12.25 ή στις 13.15 (άλλωστε ποιος γονιός θα έχει δουλειά για να μην είναι διαθέσιμος να τα παραλάβει τόσο νωρίς;)
  • Δεν ολοκληρώνεται ποτέ το οδικό δίκτυο της χώρας – θα συνεχίσω να κάνω 10 ώρες για να πάω στα Γιάννενα και 4 για να πάω στην Πάτρα (λέγοντας το «Πάτερ ημών» σε κάθε στροφή),
  • Δεν γίνεται αποκομιδή των απορριμμάτων, καθώς οι Δήμοι αδυνατούν να γεμίσουν πετρέλαιο με «υποσχετικές». Μέσα στο κατακαλόκαιρο τα παιδιά μου παίζουν στην παιδική χαρά δίπλα στα σκουπίδια και η δημόσια υγεία κινδυνεύει
  • Δεν επιδοτούνται τα νέα παιδιά που γύρισαν και προσφέρουν τις γνώσεις και τον κόπο τους για να καταστήσουν την ελληνική γεωργία ευρωπαϊκό πρότυπο
  • Δεν πληρώνονται τα νέα παιδιά (με μεταπτυχιακά και διδακτορικά) που απασχολούνται σε προγράμματα των πανεπιστημίων
  • Δεν έχουν προοπτική για μία θέση εργασίας στον τόπο τους
  • Δεν ενδιαφέρεται κανείς για νέες ιδέες που θα λειτουργούσαν ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και θα τις χρηματοδοτούσε ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ (άρα θα ήταν δωρεάν για όλους μας)

Ο αδελφός μου που είναι στέλεχος σε μεγάλο ξενοδοχείο και ένας από τα εκατομμύρια ιδιωτικών υπαλλήλων που εργάζεται πάνω από 10 ώρες την ημέρα παραμένει στην υποχρεωτική άδεια στην οποία μπήκε χθες γιατί ακυρώθηκαν ΟΛΕΣ οι κρατήσεις τους

Για όλα αυτά και άλλα περισσότερα, που ίσως δεν θα καταλάβαιναν στην ηλικία που είναι, θα πω στα παιδιά μου ότι λέω ΝΑΙ…