Του Ιωάννη Δαμίγου
Προλειαίνονται εσωκομματικές εξελίξεις για νέο προφίλ “σοβαρής” δεξιάς στην Νέα Δημοκρατία; Καθώς αρχίζουν να εμφανίζονται δειλά δειλά άρθρα και συζητήσεις για το άμεσο μέλλον και την πορεία του κόμματος, σε προσπάθεια ανάσχεσης φθίνουσας πορείας. Η υπομένουσα σε σωρεία δεινών, δεξιά κοινή γνώμη, δεν ανέχεται το αθώο νεανικό αίμα να βαραίνει την συνείδησή της. Δεν δείχνει να συμφωνεί με την κυνική διαχείριση των ενόχων και εγκληματιών, σε ανεύθυνη και λαϊκίστικη τακτική.
Ευδιάκριτη είναι η αγωνία πλέον εντός του Μαξίμου, στην διαμάχη μεταξύ των δειλών και των θρασύτατων βουλευτών, που συνεχίζουν να ψηφίζουν “συμβόλαια” όμως. Οι γνωστοί “επαναστάτες” στο κοτέτσι του πετεινού, εξακολουθούν να κακαρίζουν σε διάφορα social media ως κότες ελεύθερης βοσκής πως διαφωνούν … συμφωνώντας για την ανάγκη της παραγωγής των αυγών. Μια απαλλαγή από τον δυσάρεστο σε πολλούς ακραίας δεξιάς πολιτικής, πρόεδρο του κόμματος θα επέφερε την ευκαιρία της πολυπόθητης και άλλων σκοπών, “σοβαρής” δεξιάς.
Αντιλαμβανόμενοι οι πέντε επιχειρηματίες, οι πραγματικοί ασκούντες την πολιτική, πως ο επιτυχημένος αχυράνθρωπός που πρόσφερε και με το παραπάνω τις υπηρεσίες του, θα επιχειρήσουν την προσπάθεια της εμφάνισης μιας “σοβαρής” και πολλά υποσχόμενης Νέας Δημοκρατίας.Ήδη το εγχείρημα φανερώνει μια υποχώρηση, προσφέροντας σοβαρά ψήγματα αλλαγής της μονόπλευρης εικόνας παρουσίασης των ΜΜΕ, αφήνοντας ελεγχόμενο, πάντα, χώρο σε καθοδηγούμενες αντίθετες ήπιες απόψεις, με αιχμή αυτή των μεσημεριανών και σατυρικών δήθεν, εκπομπών. Σε προσπάθεια να πείσουν και θα πείσουν, ύπαρξης πλουραλισμού ιδεών και απόψεων, κάτω από την πρόσκαιρη πίεση των πελατών τηλεθεατών των.
Όλα συνάδουν υπέρ μιας ανάγκης αλλαγής της πολύ κακής εικόνας του παρόντος κυβερνητικού σχήματος ενόψει εκλογών, που πολύ πιθανά θα οδηγήσει σε προεδρική έξοδο καταρχάς τον κ. Μητσοτάκη, με τα συναφή αλυσιδωτά επακόλουθα. Θα τα καταφέρουν σίγουρα, αλλά το ερώτημα που προκύπτει είναι αν προλαβαίνουν ώστε να πλασαριστούν σε προαπαιτούμενες προδιαγραφές κυβερνητικού συνεταίρου. Με μια “σοβαρή” δεξιά εξ ανάγκης, επιλύονται σοβαρά προβλήματα διακυβέρνησης.
“Ένας” σταθμάρχης, μιας αναχρονιστικής χώρας, αλλάζει όλο το πολιτικό τοπίο. Ποιος είναι ο ορισμός μιας “σοβαρής” δεξιάς, θα χρειασθώ εγχειρίδιο. Τώρα, με δυο σταθμάρχες και στο ίδιο δίκτυο, θα επιβιβαστούμε και όπου βγεί.